Η μοναδική, ίσως, ελληνική ταινία που σχολιάζει έστω και ανάλαφρα την εποχή της Χούντας και τον τρόπο που την βίωσε ο λαός, είναι η κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη "'Ένα Τανκς στο Κρεβάτι μου". Πρωταγωνιστής ο Κώστας Βουτσάς, ο οποίος ερμηνεύει το ρόλο ενός νομοταγή πολίτη. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου τον αναγκάζει να πάει με τα νερά των κρατούντων, αναρτώντας κάθε φορά στο μαγαζί του τη φωτογραφία του εκάστοτε ισχυρού, από το Βασιλιά Κωνσταντίνο και το Ζωιτάκη μέχρι τον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη.
Λίγο πριν το φινάλε της ταινίας βλέπουμε τον κεντρικό ήρωα να τραυματίζεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας παντρεύεται την καλή του.
Ενδιαφέρον σενάριο του Δαλιανίδη, ο οποίος αγγίζει μια από τις γκρίζες περιόδους της νεότερης Ελληνικής ιστορίας με χιούμορ, όπως άλλωστε θα ταίριαζε στον πρωταγωνιστή του Κώστα Βουτσά. Γενικά πρόκειται για μια καλογυρισμένη παραγωγή της Φίνος Φιλμ (από τις τελευταίες της θρυλικής εταιρείας), η οποία διαθέτει όλους τους χαρακτήρες της εποχής: το μετριοπαθή, τον αριστερό, το δεξιό, το χαφιέ ενώ περνά και αρκετά μηνύματα στους Θεατές όπως την παραταξιοποίηση, και πίσω από αυτό την αδυναμία μας να τα βρούμε μεταξύ μας.
Απίστευτη η ατάκα της ταινίας βγαλμένη από το στόμα του Κώστα Βουτσά: "Συμφωνώ μαζί σου αλλά διαφωνώ με αυτά που λες" αλλά και κομμάτι ανθολογίας η σκηνή με τον πρωταγωνιστή να ψηφίζει σε ένα από τα δημοψηφίσματα της Χούντας και να κοιτάει το ταβάνι πιστεύοντας στις φήμες ότι παντού υπάρχουν κάμερες που παρακολουθούν τους πολίτες.
Από το υπόλοιπο καστ ξεχωρίζουν η Ελένη Μαυρομάτη, η Καίτη Ιμπροχώρη, η Κούλα Αγαγιώτου, ο Γιάννης Πετρόπουλος, ο Θόδωρος Ντόβας (καταπληκτικός στο ρόλο του χαφιέ) και η Ειρήνη Κουμαριανού.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 24 Μαρτίου 1975 με μέτρια αποδοχή από το κοινό αφού συγκεντρώνει μόλις 85.860 θεατές στην Α΄προβολή. Αν και ανάλαφρη κωμωδία περνά τα πολιτικά μηνύματα που επιθυμεί ο σεναριογράφος και ίσως αυτός να είναι και ο κύριος λόγος που τα τελευταία είκοσι χρόνια η τηλεόραση την αγνοεί και δε την προβάλλει. Από τις ελάχιστες φορές που παίχτηκε στη μικρή οθόνη είχε υποστεί ψαλιδίσματα σε σκηνές ειδικά στο φινάλε σε σχέση με τα πολιτικά κόμματα της εποχής.
Λίγο πριν το φινάλε της ταινίας βλέπουμε τον κεντρικό ήρωα να τραυματίζεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας παντρεύεται την καλή του.
Ενδιαφέρον σενάριο του Δαλιανίδη, ο οποίος αγγίζει μια από τις γκρίζες περιόδους της νεότερης Ελληνικής ιστορίας με χιούμορ, όπως άλλωστε θα ταίριαζε στον πρωταγωνιστή του Κώστα Βουτσά. Γενικά πρόκειται για μια καλογυρισμένη παραγωγή της Φίνος Φιλμ (από τις τελευταίες της θρυλικής εταιρείας), η οποία διαθέτει όλους τους χαρακτήρες της εποχής: το μετριοπαθή, τον αριστερό, το δεξιό, το χαφιέ ενώ περνά και αρκετά μηνύματα στους Θεατές όπως την παραταξιοποίηση, και πίσω από αυτό την αδυναμία μας να τα βρούμε μεταξύ μας.
Απίστευτη η ατάκα της ταινίας βγαλμένη από το στόμα του Κώστα Βουτσά: "Συμφωνώ μαζί σου αλλά διαφωνώ με αυτά που λες" αλλά και κομμάτι ανθολογίας η σκηνή με τον πρωταγωνιστή να ψηφίζει σε ένα από τα δημοψηφίσματα της Χούντας και να κοιτάει το ταβάνι πιστεύοντας στις φήμες ότι παντού υπάρχουν κάμερες που παρακολουθούν τους πολίτες.
Από το υπόλοιπο καστ ξεχωρίζουν η Ελένη Μαυρομάτη, η Καίτη Ιμπροχώρη, η Κούλα Αγαγιώτου, ο Γιάννης Πετρόπουλος, ο Θόδωρος Ντόβας (καταπληκτικός στο ρόλο του χαφιέ) και η Ειρήνη Κουμαριανού.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 24 Μαρτίου 1975 με μέτρια αποδοχή από το κοινό αφού συγκεντρώνει μόλις 85.860 θεατές στην Α΄προβολή. Αν και ανάλαφρη κωμωδία περνά τα πολιτικά μηνύματα που επιθυμεί ο σεναριογράφος και ίσως αυτός να είναι και ο κύριος λόγος που τα τελευταία είκοσι χρόνια η τηλεόραση την αγνοεί και δε την προβάλλει. Από τις ελάχιστες φορές που παίχτηκε στη μικρή οθόνη είχε υποστεί ψαλιδίσματα σε σκηνές ειδικά στο φινάλε σε σχέση με τα πολιτικά κόμματα της εποχής.
Κώστας Βουτσάς και Καίτη Ιμπροχώρη σε σκηνή της ταινίας "Ένα Τανκς στο Κρεβάτι μου" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου