Θύμιος Καρακατσάνης: Το θέατρο, ο Αριστοφάνης και τα σατυρικά τραγούδια!

Ήταν 30 Ιουνίου 2012 όταν έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών ο κορυφαίος ηθοποιός μας Θύμιος Καρακατσάνης. Αριστοφανικός ηθοποιός διέγραψε μια λαμπερή πορεία στο χώρο του θεάματος.
Γεννήθηκε το 1940 στο Πειραιά και μεγάλωσε χωρίς την παρουσία του πατέρα, ο οποίος ήταν Κομμουνιστής αγωνιστής της ΕΑΜικης Αντίστασης και είχε βιώσει την εξορία. Ο Θύμιος σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Μετά τη θρυλική παράσταση των "Όρνιθων" το 1959 και την απαγόρευση της από την τότε κυβέρνηση, ο μεγάλος Θεατράνθρωπος Κάρολος Κουν το ανεβάζει για δεύτερη φορά το 1960, με νέα διανομή και φυσικά με τη συμμετοχή του σπουδαστή Θύμιου. Ο νεαρός ηθοποιός εντυπωσιάζει το θεατρόφιλο κοινό και στα χρόνια που ακολουθούν η κάθε εμφάνιση του αποτελεί θεατρικό γεγονός. Από το 1973 ξεκινά συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο και πέντε χρόνια αργότερα δημιουργεί τη Νέα Ελληνική Σκηνή με την οποία θα γνωρίσει πραγματικούς θριάμβους. Ως γνήσιος ηθοποιός του θεάτρου έκανε ελάχιστες εμφανίσεις στον κινηματογράφο ξεκινώντας το 1967 με την ταινία του Κώστα Καραγιάννη "Το πιο λαμπρό Αστέρι", δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Θα ακολουθήσουν τα φιλμ: "Η Χαρτορίχτρα", "Μπουμ Ταρατατζούμ", "Η Γυναικοκρατία", "Οι Νταντάδες" και "Καραβάν Σαράϊ".

Με το Βαγγέλη Καζάν στην ταινία "Οι Νταντάδες"(1979), του Νίκου Ζαπατίνα.

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, στην πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση στο "Πιο λαμπρό Αστέρι" (1967).

Το 1975 ο Θύμιος Καρακατσάνης συμμετέχει στο δίσκο του Γιάννη Λογοθέτη "Τραγούδια με νόημα". Το άλμπουμ περιέχει ρετρό μουσικές των χρόνων του 50, με τραγούδια που τα χαρακτηρίζει το χιούμορ. Εκτός από το Θύμιο συμμετέχουν ο Γιάννης Γκιωνάκης, ο Τάκης Μηλιάδης και η σπουδαία τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού στα χρόνια του μεσοπολέμου Κάκια Μένδρη. Ο δίσκος 33 στροφών κυκλοφόρησε από την Columbia, το 1975 και από τότε δεν επανεκδόθηκε ποτέ.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Το Καμπαρέ της Αλίκης Βουγιουκλάκη

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη δημιούργησε το δικό της θρύλο ως μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Για κάποιους χωρίς βαθύτερες και ουσιαστικές υποκριτικές αρετές, πάλεψε για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες με σκληρή και επίπονη δουλειά ως άρτια θεατρική επιχειρηματίας. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να παραγνωρίσει την αύρα και το χαμόγελο της. Ακόμη θυμάμαι τον πατέρα μου που μου έλεγε: «…όταν πηγαίναμε στο σινεμά για να δούμε ταινία της, και αντικρίζαμε στο πανί το πρόσωπο της ήταν σαν να τρώγαμε ζάχαρη και ψωμί…».

Στη δεκαετία του 70, και ενώ ο ελληνικός εμπορικός κινηματογράφος έχει ρίξει αυλαία, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Φίνου, η Αλίκη χωρίζει με τον Παπαμιχαήλ, προσωπικά και επαγγελματικά, και αποφασίζει να αλλάξει τη πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Αρχικά με τη «Καμπίρια»(1975-76),και το καλοκαίρι του 1978 με το «Cabaret». Ένα πολυπρόσωπο και πολυδάπανο έργο με περιστρεφόμενα σκηνικά, ζωντανή ορχήστρα, πολύ μουσική, φανταχτερά κοστούμια. Το «Cabaret» είναι μια διασκευή από το θεατρικό έργο «Είμαι μια φωτογραφική μηχανή» του Τζον Βαν Ντρούντεν και τις «Βερολινέζικες ιστορίες» του Ίσεργουντ. Την απόδοση κάνει ο Μάριος Πλωρίτης ενώ τη παράσταση σκηνοθετεί ο αξέχαστος Δημήτρης Ποταμίτης, γνωστός για την αποκεντρωμένη δουλειά του, μπαίνει στο εμπορικό κύκλωμα, γοητευμένος από την Εθνική μας Σταρ. Άλλωστε είναι η δεύτερη συνεργασία τους, καθώς το προηγούμενο καλοκαίρι του 1977, ο Δημήτρης και η Αλίκη είχαν συναντηθεί στο θεατρικό μιούζικαλ «Ωραία μου Κυρία».

Η πρεμιέρα του «Cabaret» γίνετε στις 30 Ιουνίου 1978, στο Θερινό Θέατρο Αλίκη. Ήταν τόσο μεγάλη η απήχηση στον κόσμο που συνεχίστηκε και την επόμενη χειμερινή σεζόν στο θέατρο Αλίκη της οδού Αμερικής. Με αλλαγές στη σύνθεση του θιάσου η πορεία του θα συνεχιστεί και στο Ράδιο Σίτυ  της Θεσσαλονίκης  από τον Απρίλιο του 1979 για τρεις εβδομάδες. Για την ιστορία, την πρεμιέρα παρακολούθησαν ο πρώην Πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο θεατράνθρωπος Αλέξης Μινωτής  αλλά και η πιο εκλεκτή μερίδα της Αθηναϊκής κοινωνίας. Οι κριτικές έγραψαν ότι η Αλίκη άρπαξε τον ρόλο της Σάλλυ Μπόουλς και τον έκανε δικό της. Όλοι μιλούν για την εκθαμβωτική σκηνική της ομορφιά αλλά την παράσταση κλέβει ο Δάνης Κατρανίδης στον ρόλο του Κομπέρ. Η ΔέσπωΔιαμαντίδου γοητεύει το θεατρόφιλο κοινό ως Φρόιλάιν Σνάιντερ, ρόλο που είχε παίξει και στο Μπρόντγουει το 1968.

 Η τεράστια αυτή επιτυχία θα μεταφερθεί και στη μικρή οθόνη, σε ένα ωριαίο σόου, με τις καλύτερες μουσικοχορευτικές σκηνές της θεατρικής παράστασης. Το φαντασμαγορικό πρόγραμμα φέρει την υπογραφή του σκηνοθέτη Τάκη Βουγιουκλάκη και προβλήθηκε για μια και μοναδική φορά στις 23 Δεκεμβρίου 1978, από την ΕΡΤ.

Μουσικά στη παράσταση ακούστηκαν όλα σχεδόν τα τραγούδια του Τζον Κάντερ, που είχαν γραφτεί το 1966. Οι ελληνικοί στίχοι ήταν του  Γιάννη Ξανθούλη. Ο Γιώργος Κατσαρός γράφει δύο ακόμη τραγούδια που ερμηνεύει μοναδικά η Αλίκη με τον Γιάννη Πάριο να κάνει σεκόντο. Το «Μη ζητάς να μάθεις» και το «Ήρθε η ώρα». Το σάουντρακ του «Cabaret» θα κυκλοφορήσει σε δίσκο 33 στροφών από τη δισκογραφική εταιρεία Philips.

Να σημειώσουμε ότι την μεγάλη αυτή επιτυχία η Αλίκη επιχείρησε να μεταφέρει στον κινηματογράφο με τον τίτλο «Το κορίτσι του Καμπαρέ». Η ταινία μένει στα κουτιά προφανώς λόγο δικαιωμάτων και βγαίνει με πολλές παρεμβάσεις το 1981 με τον τίτλο «Κατάσκοπος Νέλη». Το φιλμ αυτό δεν ακολούθησε την ιστορία της ταινίας του 1972 με τη LizaMinnelli και το αμιφιφυλόφιλο τρίο, αλλά βασίστηκε στη θεατρική εκδοχή του 1966.

Εκείνο που αξίζει να γραφτεί είναι ότι το «Cabaret» πρωτοανέβηκε στην Αθήνα το χειμώνα του 1972 στο θέατρο Καλουτά από την Μάρθα Καραγιάννη.Ήταν η πρώτη της θιασαρχική δουλειά και είχε τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκε ξένο μιούζικαλ στην Αθήνα. Ήταν μια παράσταση που την αναγνώρισαν οι κριτικοί αλλά δεν είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Η Μάρθα Καραγιάννη έχασε όλες τις οικονομίες της αλλά δεν το μετάνιωσε ποτέ. Είχε στο πλάι της το σκηνοθέτη Αλέξη Σολωμό, το χορογράφο Γιάννη Φλερύ ,τη σκηνογράφο Ιωάννα Παπαντωνίου και τους ηθοποιούς Ντίνο Ηλιόπουλο, Κώστα Πρέκα, Κατερίνα Γιουλάκη και το Βαγγέλη Βουλγαρίδη.

Αυτή είναι ουσιαστικά η ελληνική ιστορία του «Cabaret». Ένα πολιτικό έργο που μαζί με τη ψυχαγωγία και το θέαμα, προβληματίζει το θεατή. Έργο καθαρά αντιναζιστικό που αφήνει τον θεατή να κρίνει τη φρίκη του Χιτλερισμού.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Ένας έρωτας,...ένας χωρισμός,...ένα τραγούδι!!!

Μέσα σε κλίμα αθωότητας και ελαφρότητας το 1962 ο Γιάννης Δαλιανίδης γυρίζει το πρώτο μιούζικαλ του ελληνικού κινηματογράφου, το «Μερικοί το προτιμούν κρύο». Ο τίτλος της ταινίας αποτελεί παράφραση του τίτλου της αμερικάνικης ταινίας "Μερικοί το προτιμούν καυτό". Πρωταγωνιστής ο Ντίνος Ηλιόπουλος ο οποίος θέλει για παρτενέρ του την τότε σύντροφο του Άννα Φόνσου. Τελικά ο ρόλος δόθηκε στην Μάρθα Καραγιάννη έπειτα από την άρνηση της Άννας που βρήκε το ρόλο αρκετά περιορισμένο. Η σχέση του Ηλιόπουλου με την ανερχόμενη τότε Άννα Φόνσου δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστή στον καλλιτεχνικό κύκλο αλλά και οι ίδιοι πότε δεν την παραδέχτηκαν. Σε ερώτηση που της έγινε αρκετά χρόνια αργότερα η Άννα είπε για τον μεγάλο Έλληνα κωμικό: "Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, με έχρισε πρωταγωνίστρια στο θέατρο".

Για την ιστορία όταν η Άννα πρωτόπαιξε στο θέατρο με το Ντίνο ήταν μαθήτρια σχολείου. Πήγαινε στο θέατρο με την ποδιά της, άλλαζε στο καμαρίνι της, ντυνόταν, βαφόταν και έβγαινε στη σκηνή. Η πρώτη συνεργασία τους έγινε στο θέατρο Κοτοπούλη - Ρεξ με το έργο "Μις Βαγόνι" των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου. Θα ακολουθήσουν τα:

"Ο Κύριος 5%" των Ευαγγελίδη - Μαρή

"Τι σου λείπει" του Χρήστου Γιαννακόπουλου

"Τα Κοκκόρια των 12" των Τσιφόρου - Βασιλειάδη

όλα αυτά στο θέατρο Κοτοπούλη -Ρέξ  και αμέσως μετά στο θέατρο Βεάκη τα:

"Οι Γλάροι και οι Κότες" των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου

 και "Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης" των Γιαλαμά - Πρετεντέρη.

Κινηματογραφικά συναντήθηκαν αρκετά χρόνια μετά το χωρισμό τους, στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη "Ο Στρατής παραστράτησε" (1969).

Το θρυλικό ζευγάρι στην ταινία "Ο Στρατής παραστράτησε" (1969)

Το 1962 όταν η σχέση αυτή είχε τελειώσει ο Ντίνος Ηλιόπουλος είχε γράψει τους στίχους του τραγουδιού "Μείνε λίγο".  Το τραγούδι ηχογραφήθηκε  με την φωνή της Νίκης Καμπά, και οι στίχοι άλλαξαν , ώστε να φαίνεται πως μία γυναίκα εκλιπαρεί έναν άντρα να μην την εγκαταλείψει. Πίσω όμως από τους αλλαγμένους στίχους, κρύβεται η ερωτική ιστορία, του Ντίνου Ηλιόπουλου με την Άννα Φόνσου. Η μουσική του τραγουδιού ανήκει στο Σπύρο Παππά. Αμέσως μετά το χωρισμό τους η Άννα παντρεύτηκε το θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Παλτόγλου, με κουμπάρα την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Μίμης Πλέσσας: Θέμα Συνειδήσεως (1973) ανέκδοτο OST

Βρισκόμαστε στα 1973. Ο Πέτρος Λύκας, από τους πλέον πετυχημένους μοντέρ της Φίνος Φιλμ δοκιμάζει την τύχη του ως σκηνοθέτης γυρίζοντας το "Θέμα Συνειδήσεως". Μια πολιτική και αστυνομική ταινία που σεναριακά υπογράφει ο Σταύρος Τσιώλης με το ψευδώνυμο Διονύσης Φωκάς. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό καθώς η ταινία (χάρη και στην άρτια παραγωγή του Φίνου) είναι εφάμιλλη των αντίστοιχων ξένων ταινιών. Το στόρι αναφέρεται στην πρώτη πετρελαϊκή κρίση με επακόλουθο η οικονομική ανάπτυξη που είχε γνωρίσει η χώρα τα τελευταία 15 χρόνια να τεθεί σε κίνδυνο. Η εξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο δημιουργεί διαπλεκόμενες σχέσεις όχι μόνο μεταξύ εταιρειών αλλά και κρατών καθώς τα αντικρουόμενα συμφέροντα επηρεάζουν και την πολιτική. Από τους πρωταγωνιστές ξεχωρίζουν ο Νίκος Κούρκουλος, ο οποίος αν και πρώτο όνομα δε μονοπωλεί το φιλμ καθώς το σενάριο του Τσιώλη μοιράζει έξυπνα το χρόνο και στους υπόλοιπους ηθοποιούς. Η Μπέτυ Αρβανίτη υποδύεται μια γιατρό που μπλέκεται σε μια υπόθεση βρώμικη οικονομικών συμφερόντων και πολιτικής. Χωρίς ίχνος από μακιγιάζ και φορώντας τη νοσοκομειακή μπλούζα προσφέρει στο φακό ένα πρόσωπο ειλικρινές θυσιάζοντας (πράγμα ασυνήθιστο για Ελληνίδα πρωταγωνίστρια) την εντυπωσιακή ομορφιά της στην παρουσίαση μιας σωστής κινηματογραφικής εικόνας. Φυσικά ξεχωρίζουν και οι: Βασίλης Ανδρεόπουλος, Ζώρας Τσάπελης, Μηνάς Χρηστίδης, Λουίζα Ποδηματά και η Λίνα Κρασσά σε ρόλο, μάλλον υποστηρικτικό.

Διαφημιστικό της ταινίας από εφημερίδα της εποχής.

Το  "Θέμα Συνειδήσεως" έκανε πρεμιέρα στις 12 Μαρτίου 1973 και έκοψε 132.930 εισιτήρια στις αίθουσες Α΄προβολής. Μικρός αριθμός εισιτηρίων για ταινία του Φίνου αλλά και του Νίκου Κούρκουλου. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο τέλος της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και η Φίνος Φιλμ σε μια ύστατη προσπάθεια αλλάζει ρότα και στρέφεται σε σενάρια πιο κοντά στη σύγχρονη προβληματική.
Η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση της ταινίας έγινε περίπου πέντε χρόνια μετά την κινηματογραφική της πρεμιέρα, το καλοκαίρι του 1978. Από τότε ελάχιστες ήταν οι προβολές της στη μικρή οθόνη ενώ τα τελευταία είκοσι χρόνια δε προβάλλεται πλέον, ίσως και λόγο της ιδιαιτερότητας του θέματος της.

Τηλεοπτικό έντυπο της εποχής ενημερώνει το κοινό για την πρώτη μετάδοση της ταινίας στη μικρή οθόνη.

Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Μίμης Πλέσσας, διατηρώντας υψηλό το δραματικό τόνο του φιλμ από τους τίτλους αρχής μέχρι το φινάλε. Αποκορύφωμα της μουσικής επένδυσης αποτελεί το τραγούδι "Το Ποτάμι" με τον Αντώνη Καλογιάννη, με στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Το τραγούδι υπάρχει και στο άλμπουμ "Για μια σταγόνα αλάτι" που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με την πρεμιέρα της ταινίας. Το σάουντρακ ωστόσο δεν κυκλοφόρησε  ποτέ στην αγορά ως αυτόνομο έργο του συνθέτη. Σε μια προσπάθεια να σας το παρουσιάσω άντλησα το υλικό από το dvd, προσθέτοντας στο τέλος τη δισκογραφημένη εκτέλεση του τραγουδιού καθώς στο έργο ακουγόταν σε μια πολύ λιτή ενορχήστρωση με κύριο όργανο το σαντούρι.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Αιμίλιος Βεάκης (1884 - 1951)

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς. Ο Αιμίλιος Βεάκης,εγγονός του λόγιου και θεατρικού συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη μεγάλωσε ορφανός και από τους δυο γονείς. Παρά τις ενστάσεις των συγγενών του, γράφτηκε σε ηλικία 16 ετών στη Βασιλική Δραματική Σχολή, αλλά συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου εκτός από υποκριτική σπούδασε και ζωγραφική. Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκίνησε πολύ νωρίς περιοδεύοντας με διάφορους θιάσους. Με το ξέσπασμα των Βαλκανικών πολέμων επιστρατεύτηκε για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Πατρίδα. Επιστρέφοντας από το μέτωπο, ο Βεάκης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής και διέπρεψε κυρίως σε τραγωδίες και δράματα. Σταθμός στην καριέρα του θεωρήθηκε η ερμηνεία του Οιδίποδα στην ομώνυμη τραγωδία ενώ από το 1932 μεσουράνησε στο επανασυσταθέν Βασιλικό Θέατρο, ως Εθνικό Θέατρο. Μάλιστα διετέλεσε και ο ίδιος θιασάρχης του, καθώς επίσης και καθηγητής υποκριτικής στην επαγγελματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής βρισκόταν στο πλευρό της Κατερίνας Ανδρεάδη και συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση από τις τάξεις του ΕΑΜ. Στα χρόνια του εμφυλίου δέχτηκε διώξεις λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων. Όλα αυτά κλόνισαν την υγεία του και έκαμψαν την ιδιοσυγκρασία του. Έφυγε από τη ζωή ξεχασμένος και πένης, στις 29 Ιουνίου 1951. Μετά το θάνατό του, η πολιτεία αναγνώρισε τη τεράστια προσφορά του στον ελληνικό πολιτισμό. Πολύ αργά βέβαια, αν σκεφτούμε το άδοξο φινάλε του σε ηλικία μόλις 66 ετών.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε κάποιες ταινίες από το 1926 ως το 1950. Πιο αξιόλογες από αυτές ήταν "Η Φωνή της Καρδιάς" και τα "Πρόσωπα Λησμονημένα" (παραγωγές του Φίνου) και η τελευταία του εμφάνιση στους "Απάχηδες των Αθηνών", ένα χρόνο πριν τον πρόωρο θάνατο του!  

Γιάννης Πουλόπουλος - Τα κινηματογραφικά (ανέκδοτη συλλογή)

Ο Γιάννης Πουλόπουλος υπήρξε ο πιο κινηματογραφικός τραγουδιστής, ίσως γιατί οφείλει τη διαχρονική αναγνωρισιμότητα του στον ελληνικό κινηματογράφο. Παρότι οι συμμετοχές του σε ταινίες δε ξεπερνούν τις είκοσι εν τούτοις αγαπήθηκε ένθερμα κι έγινε ο τραγουδιστής είδωλο την πενταετία 1965 - 1970.

Ο Γιάννης γεννήθηκε το 1941 στην Καρδαμύλη της Μάνης, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα σε μια γειτονιά στο Περιστέρι , όπου μετακόμισαν μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας του. Από μικρός έδειξε την αγάπη του στο τραγούδι και τελειώνοντας τις σπουδές του σε τεχνική σχολή βγήκε στο μεροκάματο για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του. Εργάστηκε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος αλλά πάντα πίστευε ότι κάποια στιγμή θα γίνει τραγουδιστής. Καθημερινά πήγαινε στα στούντιο της Columbia ζητώντας να τον ακούσουν. Κάποια μέρα - μάλλον γιατί βαρέθηκαν να τον βλέπουν καθημερινά μπροστά τους - του έκλεισαν αυτό που επιθυμούσε περισσότερο... μία ακρόαση!

Από την ταινία "Ο Ψεύτης" - 1968. Σε δεύτερο πλάνο η Ζωζώ Σαπουντζάκη.

Ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι αλλά δεν κυκλοφορεί γιατί ο Γιάννης ήταν ανήλικος και απαγορευόταν να εκδοθεί δισκοαναγραφόμενο τραγούδι. Η μεγάλη στιγμή για τον ανερχόμενο καλλιτέχνη θα έρθει το 1963 όταν στο σάουντρακ της θεατρικής παράστασης "Η Γειτονιά των Αγγέλων" ερμηνεύει τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη: ¨Δόξα Το Θεό" και "Το ψωμί είναι στο τραπέζι".

Η καθιέρωση του Γιάννη Πουλόπουλου θα έρθει με τη συμμετοχή του στις ταινίες της Φίνος Φιλμ. Εμφανίστηκε σε όλα σχεδόν τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη αλλά και σε ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου ,του Σταύρου Τσιώλη, του Αλέκου Σακελλάριου  και του Ερρίκου Ανδρέου. Σύντομα κερδίζει τον τίτλο του ζεν πρεμιέ και το όνομα του δεν προσθέτει μόνο καλλιτεχνικά αλλά και εμπορικά στην επιτυχία των ταινιών. Τα περισσότερα τραγούδια του κυκλοφορούν σε 45αρια ενώ οι φωτογραφίες του κοσμούν όλα σχεδόν τα εξώφυλλα της εποχής. Η εξωτερική του εμφάνιση και τα υπέροχα γκρο πλαν γεμίζουν τη μεγάλη οθόνη.

Κορυφαία στιγμή για την καριέρα του αποτελεί η συμμετοχή του στον αριστουργηματικό δίσκο των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου "Ο Δρόμος" (1969). Ο Πουλόπουλος γνώρισε τότε καθολική αποδοχή και η πορεία του είχε πια χαραχτεί. Έχει συνεργαστεί με όλους τους κορυφαίους συνθέτες και η δισκογραφία του μετρά περισσότερους από 20 δίσκους και αμέτρητα 45 αρια. Τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί και βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Άλλωστε ποτέ δεν είχε αποδεχθεί τον τίτλο του σταρ αφού την πορεία του την διέκρινε η σεμνότητα του.

Με τους Κλειώ Δενάρδου και Μίκη Θεοδωράκη.

Με τους Φαίδωνα Γεωργίτση και Γιάννη Βογιατζή στο μιούζικαλ "Οι Θαλασσιές οι Χάντρες" - 1967

Με τη Λίτσα Σακελλαρίου.

Στη ιδιωτική συλλογή που σας παρουσιάζω έχουν συγκεντρωθεί μερικά από τα πλέον αγαπημένα τραγούδια  του, μέσα από κινηματογραφικές ταινίες.

Τα τραγούδια της συλλογής:

1.Ποια νύχτα σ΄ έκλεψε (από την ταινία "Ο Κατεργάρης" - 1970)

2.Στη Γειτονιά (από την ταινία "Ο Ψεύτης" - 1968)

3.Τα Φιλιά (από την ταινία "Ο Ψεύτης" - 1968)

4.Στην Κρεμάστρα (από την ταινία "Δύο πόδια σε ένα παπούτσι" - 1968)

5.Ήλιε και ουρανέ (από την ταινία "Η Ωραία του Κουρέα" - 1968)

6.Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά (από την ταινία "Ο μικρός δραπέτης" - 1968)

7.Μην κλείσεις το παράθυρο (από την ταινία "Κάτι κουρασμένα παλικάρια" - 1967)

8.Γαλάζια Πέτρα (από την ταινία "Η Ωραία του Κουρέα" - 1968)

9.Πάλι απόψε μεθυσμένος (από την ταινία "Πιο θερμή από τον ήλιο" - 1972).

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Ιφιγένεια!...δε σε ξεχνάμε...

Η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου υπήρξε μια σπουδαία προσωπικότητα στο χώρο της μουσικής και όχι μόνο. Στα 40 χρόνια της ζωής της, γέμισε την ελληνική δισκογραφία με πραγματικά διαμάντια, υπογράφοντας τους στίχους σε περισσότερα από 700 τραγούδια.
Η Ιφιγένεια γεννήθηκε το 1964. Σπούδασε Νομική και δημοσιογραφία ενώ παρακολούθησε μαθήματα πιάνου, κλασικής κιθάρας και ορθοφωνίας. Η καλλιτεχνική της διαδρομή ξεκίνησε από την τηλεόραση παρουσιάζοντας παιδικές εκπομπές ενώ παράλληλα συγγράφει τα πρώτα της βιβλία για παιδιά.
Σύντομα περνά και στο χώρο της μουσικής ως παρουσιάστρια εκπομπών και λίγο αργότερα ως στιχουργός. Τους στίχους της μελοποιούν μεταξύ άλλων ο Αλέξης Παπαδημητρίου, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Στέφανος Κορκολής και άλλοι. Πολλά από τα τραγούδια της γίνονται τεράστιες επιτυχίες εκτοξεύοντας την καριέρα της αλλά και την καριέρα των ερμηνευτών.
Ως δημοσιογράφος εργάστηκε σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά ενώ για περισσότερα από 15 χρόνια υπήρξε ραδιοφωνικός παραγωγός. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει 15 παιδικά βιβλία με μυθολογικό και λαογραφικό περιεχόμενο αλλά και τρία θεατρικά έργα για παιδιά.
Το καλοκαίρι του 2004 έφυγε ξαφνικά από τη ζωή αφήνοντας ένα μεγάλο έργο πίσω της, αφού τα 40 χρόνια στα οποία βρέθηκε ανάμεσα μας ήταν μάλλον αρκετά για να γεμίσει τις σελίδες του νεότερου ελληνικού πολιτισμού.
Στη συλλογή που σας παραθέτω συγκέντρωσα 5 αγαπημένα τραγούδια με στίχους της Ιφιγένειας Γιαννοπούλου.

Τα τραγούδια της συλλογής:

1.Κάτι γίνεται - Μαργαρίτα Ζορμπαλά (Αλέξη Παπαδημητρίου) - 1987

2.Στους Πέντε Ανέμους - Στέφανος Κορκολής & Κωνσταντία (Στέφανου Κορκολή) - 1991

3.Θ΄αναζητάς - Μανώλης Μητσιάς (Αντώνη Βαρδή) - 1989

4.Στου Φεγγαριού την αγκαλιά - Γλυκερία (Θανάση Πολυκανδριώτη) - 1987

5.Σου ταιριάζω - Σοφία Βόσσου (Θανάση Πολυκανδριώτη) - 1993

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Λάμπρος Κωνσταντάρας - Τα τραγούδια του (ανέκδοτη συλλογή)

Πέρα από το τεράστιο υποκριτικό του ταλέντο ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ιδιαίτερα καλλίφωνος. Ένα προσόν που αν το είχε καλλιεργήσει ίσως να είχε χτίσει καριέρα τενόρου. Ο κινηματογράφος έχει - ευτυχώς - καταγράψει και τραγουδιστικές στιγμές του κορυφαίου κωμικού μας. Από την πρώτη ταινία του, το "Τραγούδι του χωρισμού", το 1939. Στην κινηματογραφική μεταφορά των "Απάχηδων των Αθηνών" τραγουδά με την Άννα Καλουτά το "Τι όμορφα μάτια". Ένα ντουέτο που αφήνει εποχή. Ο Λάμπρος αγαπούσε πολύ το τραγούδι και όταν το απαιτούσαν οι ρόλοι του τραγουδούσε. Τα ντουέτα του με τη Μάρω Κοντού "Που πας χωρίς αγάπη" και "Στο παλιό το ταβερνάκι" είναι πραγματικά από τις σπουδαίες στιγμές του. Επίσης η συνεργασία του με το Γιώργο Ζαμπέτα στο "Ο Τρελός τα χει 400" μας δείχνει ότι ο Λάμπρος διέθετε ταλέντο και στη φωνή. Το 1976 από τη δισκογραφική εταιρεία Sonora κυκλοφορεί ο μοναδικός του δίσκος 33 στροφών με δώδεκα τραγούδια γραμμένα από το γιο του Δημήτρη Κωνσταντάρα. Το άλμπουμ κυκλοφορεί με τον τίτλο "Τα κωμικοτραγικά" με στίχους των Κώστα Πρετεντέρη και του Νίκου Μπακογιάννη, ενορχηστρωμένος από το Βαγγέλη Πιτσιλαδή.
Στη συλλογή που σας παραθέτω υπάρχουν πέντε τραγούδια που καταγράφουν μοναδικά έναν Λάμπρο μελωδικό, τρυφερό και ευαίσθητο.

Τα τραγούδια της συλλογής:

1.Τι όμορφα μάτια - Ντουέτο με την Άννα Καλουτά, από την ταινία "Οι Απάχηδες των Αθηνών"(1950) 

2.Στο παλιό το ταβερνάκι - Ντουέτο με τη Μάρω Κοντού, από την ταινία "Ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι"(1967)

3.Που πας χωρίς αγάπη - Ντουέτο με τη Μάρω Κοντού, από την ταινία "Ο Τζαναμπέτης"(1969)

4.Τρελάρες όλοι γίναμε - Ντουέτο με το Γιώργο Ζαμπέτα, από την ταινία "Ο Τρελός τα χει 400"(1968)

5.Σαράντα χρόνια - από το δίσκο "Τα κωμικοτραγικά"(1976).

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Γιώργος Θεοδοσιάδης: Ο Τρελός τα χει 400 (1968) OST

Αμέσως μετά τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της ταινίας "Ο Γεροντοκόρος", ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δέχεται πρότασης μόνιμης συνεργασίας από τον κινηματογραφικό οργανισμό Καραγιάννης - Καρατζόπουλος. Έτσι γυρίζει την επόμενη ταινία με τίτλο "Ο Τρελός τα χει 400". Μια κωμωδία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κορυφαίου κωμικού, γραμμένη από το Λάκη Μιχαηλίδη και σκηνοθετημένη από τον Κώστα Καραγιάννη. Κεντρικός ήρωας της ταινίας ο Λάμπρος ο οποίος προσπαθεί να καλυτερέψει τη ζωή του μέσω λαχείων. Όταν κερδίζει το λαχείο τρελαίνεται και οδηγείται στο ψυχιατρείο ενώ η οικογένεια του κάνει τη μεγάλη ζωή! Δίπλα στο Λάμπρο εμφανίζονται η Καίτη Πάνου, η Σμάρω Στεφανίδου, η Κατερίνα Γώγου, ο Θάνος Μαρτίνος, ο Αλέκος Τζανετάκος, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ο Θόδωρος Κατσαδράμης και ο Δημήτρης Νικολαΐδης. Η πρεμιέρα γίνεται στις 21 Οκτωβρίου 1968 και συγκεντρώνει 408.043 εισιτήρια στις αίθουσες Α΄προβολής σε Αθήνα, Πειραιά και Προάστια.

Γιώργος Ζαμπέτας & Λάμπρος Κωνσταντάρας.

Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, γνωστός από το προσωπικό στυλ που διαμόρφωνε με το Τζαζ συγκρότημα του. Το σάουντρακ κυκλοφόρησε το 2003 σε βινύλιο από τη δισκογραφική εταιρεία Potfleur, σε περιορισμένα αντίτυπα. Ο δίσκος περιείχε όλες τις μουσικές γέφυρες του συνθέτη, αλλά χωρίς το μοναδικό τραγούδι του φιλμ, το οποίο είναι γραμμένο από το Γιώργο Ζαμπέτα. Σε μια προσπάθεια να σας παρουσιάσω ολοκληρωμένο το σάουντρακ της ταινίας σας το παραθέτω και με το τραγούδι (ανέκδοτο δισκογραφικά) αλλά και με το μουσικό φινάλε το οποίο επίσης απουσίαζε από την αρχική έκδοση.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Νέστορας Μάτσας (1935 - 2012)

Συγγραφέας και ένας από τους πρώτους αξιόλογους σκηνοθέτες ελληνικών μορφωτικών ταινιών, ο Νέστορας Μάτσας έφυγε από τη ζωή στις 28 Ιουνίου 2012. Η προσφορά του, στην ελληνική Λαογραφία υπήρξε αναμφισβήτητα μεγάλη και ίσως η μεγαλύτερη στο καλλιτεχνικό αυτό είδος του ντοκιμαντέρ. Ποιος ήταν όμως αυτός ο ιδιαίτερος άνθρωπος;
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935.Αδελφός του ήταν ο Αρτέμης Μάτσας, ηθοποιός που είχε ειδικευτεί σε ρόλους κακού, προδότη ή και καταδότη. Ο Νέστορας με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης σπούδασε υποκριτική στο Παρίσι. Το 1951 αρχίζει να γράφει στο περιοδικό Νέα Εστία και 3 χρόνια αργότερα κυκλοφορεί  το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο "Άνθρωποι των Χαμένων Παραδείσων". Θα ακολουθήσουν πολλά βιβλία όπως βιογραφίες, διηγήματα, μυθιστορήματα αλλά και παιδική λογοτεχνία. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν το "Κλειστοί ουρανοί", "Ο Μεσσίας", "Το παραμύθι του Θεόφιλου" (με το οποίο και κατέκτησε το Α' κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας), "Χωρίς Αγάπη" (με το οποίο έλαβε διεθνή έπαινο βραβείου Άντερσεν), "Στέγη από ουρανό: Σαρακατσάνικο οδοιπορικό", "Το περιβόλι με τα χαμένα παραμύθια" (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), "Το δισάκι του ασκητή" κ.ά.
Παράλληλα ο Νέστορας Μάτσας ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και ιδιαίτερα με τη διάσωση του λαογραφικού υλικού της Ελλάδος έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερα από 70 ντοκιμαντέρ και 3 ταινίες μεγάλου μήκους με εθνογραφικό περιεχομένο. Με την έλευση της τηλεόρασης στην Ελλάδα είναι ο πρώτος που εισήγαγε λαογραφικές εκπομπές στη μικρή οθόνη.
Ο Νέστορας Μάτσας απέσπασε πολλές τιμητικές διακρίσεις για την προσφορά του στη λογοτεχνία αλλά και στον κινηματογράφο. Κορυφαίες διακρίσεις υπήρξαν το ασημένιο κύπελλο του Ιταλικού υπουργείου παιδείας για το εξαίρετο ντοκιμαντέρ: "Ο Οδυσσέας ζει πάντα - Ελληνικές θάλασσες", επίσης το Μεγάλο Βραβείο με χρυσό Μετάλλιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Τουριστικών Ταινιών Μασσαλίας για το ντοκιμαντέρ "Η γιορτή δεν τελειώνει ποτέ", καθώς και τιμητικό δίπλωμα του Φεστιβάλ Καννών 1970 για την ταινία μικρού μήκους "Η άλλη σιωπή". Το 1971 στο Διεθνές Φεστιβάλ Ρώμης τιμητικές διακρίσεις δόθηκαν και στα δύο ντοκιμαντέρ του "Το παραμύθι του Θεόφιλου" και "Το τάμα".

Ο Λαμπρούκος με τις τρείς κινηματογραφικές καριέρες!!!

Η κινηματογραφική καριέρα του Λάμπρου Κωνσταντάρα χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Αρχικά  υπήρξε ζεν πρεμιέ, συνέχισε ως πατέρας των μεγάλων πρωταγωνιστριών και κατέληξε ως ώριμος Καζανόβας που κυνηγά τις μικρούλες. Πληθωρικός στις εκφράσεις του άφησε παρακαταθήκη σπουδαίες ταινίες ενώ τιμήθηκε και με το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στον "Μπλοφατζή"(1969) του Βασίλη Γεωργιάδη. Η κινηματογραφική του πορεία ξεκίνησε με τη ταινία "Το τραγούδι του χωρισμού"(1939) και μέχρι το φινάλε  γύρισε περίπου 70 ταινίες. Οι περισσότερες με τον κινηματογραφικό οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, οι καλύτερες όμως με τη Φίνος Φιλμ. Η σχέση του με τον Φίνο υπήρξε καθοριστική και με κύρια όπλα το ταλέντο του και φυσικά τη γοητεία του διακρίθηκε στις πρώτες ταινίες της θρυλικής εταιρείας όπως: "Η Φωνή της καρδιάς"(1943), "Μαρίνα"(1947), "Εκείνες που δεν πρέπει ν΄αγαπούν"(1951),"Ούτε γάτα,ούτε ζημιά"(1955), "Η Άγνωστος"(1956) και "Αντίο Ζωή"(1959).

Με την Ελένη Χατζηαργύρη στο "Αντίο Ζωή" - 1959.

Με την ακαταμάχητη γοητεία του σαγηνεύει τις γυναίκες. Για την ιστορία η φιλμογραφία του ξεκινά την δεκαετία του 30 στη Γαλλία με τις ταινίες: "Σχολείο Γυναικών", "Ο Κουρσάρος" και "Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία", φιλμ για τα οποία δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία. Ως "πατέρας" έγραψε τη δική του ιστορία στη μεγάλη οθόνη. Αυστηρός, αλλά πάντα μπλεγμένος στα δίχτυα της κόρης του τον απολαύσαμε δίπλα στις Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Νίκη Λινάρδου, Ξένια Καλογεροπούλου, Κατερίνα Γώγου και Άννα Φόνσου.

Με την κινηματογραφική του κόρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη στα γυρίσματα της κομεντί "Η Λίζα και η άλλη" - 1961.

Το 1964 είναι μια από τις σημαντικότερες χρονιές για τον Λάμπρο. Εμφανίζεται ως ο απόλυτος πλέον πρωταγωνιστής στη ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "Η Βίλα των οργίων" και ένα χρόνο μετά έρχεται ο θρυλικός "Μαυρογιαλούρος" στο φιλμ "Υπάρχει και φιλότιμο". Έναν ρόλο που πρωτόπαιξε στο θέατρο Τέχνης ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και μια σεζόν πριν τη ταινία στο θέατρο Βεργή ο ίδιος ο Λάμπρος.

Ο Λάμπρος ως Υπουργός Μαυρογιαλούρος στο "Υπάρχει και φιλότιμο" (1965). Μαζί του η Νίκη Λινάρδου.

Παράλληλα εμφανίζεται στο πλευρό της Ρένας Βλαχοπούλου στη "Χαρτοπαίχτρα" και δένει κινηματογραφικά με την Μαίρη Αρώνη στις κωμωδίες "Μικροί και μεγάλοι εν δράσει" και "Η γυναίκα μου τρελάθηκε".

Χαρακτηριστικές σκηνές από την κωμωδία "Η Γυναίκα μου τρελάθηκε" - 1966.

Η ταινία με την οποία ξεκινά η τρίτη κινηματογραφική περίοδος του Λάμπρου είναι το "Κάτι κουρασμένα παλικάρια"(1967).Το στόρι δίνει την ευκαιρία στον κορυφαίο ηθοποιό να φτιάξει τον τύπο του μεσήλικα που περνάει κρίση νεότητας και κυνηγάει μικρούλες για να νιώσει και ο ίδιος μικρός. Το ρόλο αυτό θα τον επαναλάβει πολλές φορές στην καριέρα του, στο θέατρο, στον κινηματογράφο αλλά και στην τηλεόραση  στο σίριαλ "Εκείνες κι εγώ".

"Κάτι κουρασμένα Παλικάρια" - 1967.

 Η συνεργασία του με τον Φίνο θα διακοπεί τα επόμενα χρόνια αφού ο Λάμπρος θα ενταχθεί στο δυναμικό του κινηματογραφικού οργανισμού Καραγιάννης- Καρατζόπουλος. Από τις καλύτερες παρουσίες του στη νέα κινηματογραφική του στέγη είναι ο "Γεροντοκόρος"(1967) και φυσικά ο "Μπλοφατζής" που θα του χαρίσει το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η συνεργασία του στο φιλμ αυτό, με τον Βασίλη Γεωργιάδη, του μένει αξέχαστη αφού είναι ίσως ο μοναδικός σκηνοθέτης που του δίνει την ευκαιρία μέσα από έναν κωμικό ρόλο να βγάλει προς τα έξω κι άλλες πτυχές του υποκριτικού του ταλέντου.

Η βράβευση του στο φεστιβάλ έγινε στην αίθουσα της Εταιρείας των Μακεδονικών Σπουδών και ο Λάμπρος παρέλαβε το βραβείο από τα χέρια του τότε υπουργού πολιτισμού Κωνσταντίνου Βοβολίνη. Ο ίδιος πίστευε πως το βραβείο έπρεπε να το είχε μοιραστεί με τον Βασίλη Γεωργιάδη, αφού εκείνος τον καθοδήγησε με την απίστευτη σκηνοθετική του άποψη.

Από τη βράβευση του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία του στο "Μπλοφατζή".

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας καθόλη την πορεία του στη μεγάλη οθόνη συνάντησε πολλές παρτενέρ. Έδεσε όμως απόλυτα με τη Μάρω Κοντού, η οποία τον λάτρευε κι αισθανόταν ιδιαίτερη ασφάλεια κοντά του. Συναντήθηκαν σε 12 ταινίες και δεν υπήρξαν ποτέ ζευγάρι στη ζωή. Οι ίδιοι ωστόσο στις συνεντεύξεις τους άφηναν υπονοούμενα γνωρίζοντας ότι ένας τέτοιος μύθος θα βοηθούσε πολύ στην εισπρακτική επιτυχία των ταινιών τους.

Από τα αγαπημένα κινηματογραφικά ζευγάρια, ο Λάμπρος και η Μάρω. Εδώ τους βλέπουμε στην κωμωδία "Κρίμα το Μπόι σου"(1970). 

Σε όλη την κινηματογραφική του πορεία ο Λάμπρος τραγουδούσε στις ταινίες του ,βέβαια μόνο όταν το απαιτούσε ο ρόλος του. Ήταν ιδιαίτερα καλλίφωνος.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας τραγουδά με το Γιώργο Ζαμπέτα στην κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη "Ο Τρελός τα χει 400". Μαζί τους ο Θάνος Μαρτίνος.

Το 1976 ηχογραφεί το δίσκο "40 χρόνια θέατρο: Τα Κωμικοτραγικά" με τη μουσική του γιου  του Δημήτρη Κωνσταντάρα. Ένας δίσκος ιστορικός, μελωδικός και ευαίσθητος, δυσεύρετος σήμερα.

Η επιστροφή του στη Φίνος Φιλμ θα γίνει το 1973 με την κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου "Ο Φαντασμένος". Από το 1978 που ξεκινούν τα προβλήματα στην υγεία του απομακρύνεται από κάθε δραστηριότητα. Το 1981 και ενώ όλα δείχνουν ότι η υγεία του έχει αποκατασταθεί ξεκινά τα γυρίσματα της ταινίας "Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ", η οποία έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα του μεγάλου κωμικού.

"Ο Φαντασμένος" - 1973

"Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ" - 1981

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, στις 28 Ιουνίου 1985. Δεν έζησε τον μύθο του αλλά με την αρρενωπή κορμοστασιά του, το ταλέντο του, τους μορφασμούς και τις γκριμάτσες του θα μεγαλώνει πολλές γενιές Ελλήνων.

Με την Άννα Φόνσου στο "Αγοροκόριτσο" - 1959

Με την Τζένη Καρέζη στο "Τρελοκόριτσο" - 1958

Με τις κυρίες Μάρθα Βούρτση, Βίλμα Κύρου, Καίτη Λαμπροπούλου και Χλόη Λιάσκου στην παράσταση "Κορίτσια στη Θάλασσα" (Καλοκαίρι 1963).

Άνν Λόνμπεργκ: Ένα κορίτσι σαν τον ήλιο!!!

Η Άνν Λόνμπεργκ έγινε γνωστή στην Ελλάδα ως η «Άναμπελ» από την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κορίτσια στον ήλιο», όταν την κυνηγούσε ο Γιάννης Βόγλης φωνάζοντας τη κλασική φράση «Στάσου μύγδαλα». Όλα αυτά το 1968 στην θρυλική ταινία του παραγωγού Κλέαρχου Κονιτσιώτη που της έδωσε τον πρώτο ρόλο στο φιλμ που ενώ στην εποχή της δεν είχε  εισπρακτική επιτυχία με το πέρασμα των χρόνων απέκτησε μυθικές διαστάσεις. Ποια όμως είναι η Άνν Λόνμπεργκ;

Η Άνν γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1949 στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. Το καλοκαίρι του 1967, σε ηλικία 18 ετών έρχεται στην Ελλάδα για τουρισμό. Εκεί γνωρίζει τον σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη, ο οποίος την περίοδο εκείνη αναζητούσε μία ξένη για την νέα ταινία του. Γοητευμένος από την παρουσία της, της δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία «Κορίτσια στον ήλιο» γυρίστηκε στο Πάνω Κόρθι της Άνδρου.Τα χρήματα της παραγωγής ήταν ελάχιστα, ενώ για λόγους οικονομίας στην ταινία έπαιξε τόσο ο Γεωργιάδης όσο και ο Κονιτσιώτης. Η καταπληκτική φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη έγινε μόλις με δυο φώτα σε ένα νησί που δεν είχε σχεδόν καθόλου φωτισμό! Μάλιστα, ο Γεωργιάδης επέμενε στο ασπρόμαυρο φιλμ, παρά την επιμονή πολλών να γυριστεί έγχρωμο. Αφού μπήκε η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, προέκυψε ένα πρόβλημα που θα καθόριζε τη μοίρα της ταινίας. Η διάρκεια, κάτι λιγότερο από μία ώρα, ήταν μεγαλύτερη από τον χρόνο που έπρεπε ώστε να συμπεριληφθεί ως ένα από τα τρία σκετς στη σπονδυλωτή ταινία που είχαν ως τότε όλοι στο μυαλό τους. Εξού και ο τίτλος του φιλμ στον πληθυντικό: «Κορίτσια στον ήλιο». Τότε ο σεναριογράφος Ιάκωβος Καμπανέλλης, έριξε την ιδέα της επιμήκυνσης της ταινίας ώστε να γίνει μεγάλου μήκους. Έτσι λοιπόν το υπόλοιπο μέρος, όπου η ιστορία ολοκληρώνεται, γυρίστηκε χειμώνα στην Αθήνα. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Αθήνα στις 3 Νοεμβρίου 1969 και κριτικοί και κοινό γοητεύονται από την ομορφιά της 18χρονης Άνν. Ήταν τόσο εκθαμβωτικά όμορφη, σαν νεράιδα. Ένα ξωτικό!

Το 1968 η Άνν κάνει την δεύτερη κινηματογραφική της εμφάνιση σε μια ακόμη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη,το συναρπαστικό θρίλερ «Ραντεβού με μια άγνωστη». Θα ακολουθήσει η αστυνομική περιπέτεια «Συνωμοσία στη Μεσόγειο»(Ομφαλός), το 1975 από τον ίδιο σκηνοθέτη. Από τις πλέον σημαντικές εμφανίσεις της στη μεγάλη οθόνη είναι η συμμετοχή της στο «Νησί της Αφροδίτης» του Γιώργου Σκαλενάκη. Η Ανν Λόνμπεργκ κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Ελλάδα εκτός από τον κινηματογράφο εμφανίστηκε στο θέατρο, στην παράσταση «Ένα, Δύο, Τρία» το 1968, καθώς και σε τρεις  ταινίες τουριστικού περιεχομένου με πιο αξιόλογη τη  «Γοργόνα της Ελλάδος»(1969). Δίπλα σε όλα ξεκίνησε να εργάζεται και ως φωτομοντέλο. Αξέχαστες θα μείνουν οι έντυπες διαφημίσεις που έκανε για την οδοντόκρεμα Kolynos και τον καφέ Bravo. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα χορού και φωνητικής. Στη δεκαετία του 70 φεύγοντας από τη χώρα μας κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην Ευρώπη ως τραγουδίστρια. Ερμηνεύει στα γαλλικά και αγγλικά, τραγούδια, ηχογραφεί άλμπουμ αλλά και δισκάκια 45 στροφών πάντα με μέτρια επιτυχία. Από τα πλέον γνωστά τραγούδια της ήταν τα: «Le Silence Après Le Cri», «J'taime Bien Paris», «L'enfant Qui Lui Ressemble» και «Réponds-Moi».

Το 1979 είναι η χρονιά που η Άνν θα εμφανιστεί στη ταινία «Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Επιχείρηση Μούνρεϊκερ». Η τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση,μέχρι σήμερα, είναι στην ταινία «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι». Παρότι ξεκίνησε με πρωταγωνιστικούς ρόλους στην Ελλάδα η πορεία της στο χώρο του θεάματος περιορίστηκε σε υποστηρικτικούς ρόλους σε γαλλικές αλλά και Αμερικάνικες παραγωγές. Στη τηλεόραση οι παλαιότεροι θα τη θυμούνται από το ρόλο της στην αριστουργηματική σειρά «Η Κόρη του Μιστράλ».

Από την ταινία "Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Επιχείρηση Μούνρεϊκερ"

Τα χρόνια του 90 βρίσκουν την Άνν Λόνμπεργκ να ασχολείται με την παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων. Την τελευταία δεκαετία ζει σε μια τεράστια φάρμα στη Νορμανδία. Έχει απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ το 2012 εμφανίστηκε στην εκπομπή της Ελληνικής τηλεόρασης «Πάμε πακέτο», όταν ο Γιάννης Βόγλης ζήτησε από την Βίκυ Χατζηβασιλείου και το συνεργείο της να τη  βρουν και να τη φέρουν στην Ελλάδα…

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Κυρίες και Κύριοι!...σας παρουσιάζω τη Μπουμπούκα Πάππας!!!

Το 1956 στην ταινία του Ορέστη Λάσκου "Η Άγνωστος", σε μια σκηνή όταν δυο από τους πρωταγωνιστές, ο Χρήστος Ευθυμίου και ο Μίμης Φωτόπουλος βρίσκονται σ΄ένα νυχτερινό μαγαζί, απολαμβάνουν μια πανέμορφη κοπέλα να χορεύει το χορό της κοιλιάς. Η νεαρή χορεύτρια καρφώνει το βλέμμα της στα πατώματα ενώ σε δεύτερο πλάνο διακρίνεται η ορχήστρα του Τάκη Μωράκη, με τους μουσικούς να προσπαθούν να συγκεντρωθούν στις νότες, παρότι σε κάθε πλάνο τους το βλέμμα τους είναι στραμμένο στη Μπουμπούκα. Αυτό είναι το όνομα της με το οποίο αναγράφεται και στους τίτλους του φιλμ.
Αμέσως μετά τα γυρίσματα της ταινίας η νεαρή καλλιτέχνης φεύγει για την Αμερική, μαζί με την οικογένεια της, προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, μακρυά από την Ελλάδα, η οποία προσπαθούσε να σταθεί όρθια μετά την κατοχή και τον Εμφύλιο.
Εκεί θα πάρει το όνομα Μπουμπούκα Πάππας και επιστρέφοντας κάποια στιγμή στην Ελλάδα θα κάνει και άλλες εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά, κάποιες από τις οποίες θα κινηματογραφηθούν και θα μπουν εμβόλιμα σε ταινίες, κυρίως δεύτερης διαλογής. Ανάμεσα στις ταινίες που τη βλέπουμε ξεχωρίζουν: "Ο Πολύτεκνος"(1964), "Οι Φτωχοδιάβολοι"(1964), "Γαβριέλα, η αμαρτωλή της Αθήνας"(1966) και "Ξύπνα καημένε Περικλή"(1970).

Από την ταινία "Η Άγνωστος" - 1956.

Καλλιτεχνικές φωτογραφίες που της έβγαλαν φωτογράφοι πάνω στο υπερωκεάνιο Olympic, λίγο πριν αναχωρήσει για την Αμερική, τυλιγμένη με μια κουρτίνα του πλοίου! 

Γιάννης Πετρόπουλος: Ο καλλιτέχνης που έχει στοιχειώσει μέσα μου!

Τον πρωτοείδα στη ταινία "Σ΄έχω ανάγκη απόψε πολύ" και από τότε η ερωτική φωνή του έχει στοιχειώσει μέσα μου. Ο Γιάννης Πετρόπουλος αν και τραγουδιστής μπήκε στη ζωή μου μέσα από τον κινηματογράφο, ως ηθοποιός. Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος σε αυτό το φιλμ του Οδυσσέα Κωστελέτου στάθηκε η αφορμή για να ψάξω ότι είχε σχέση με τον καλλιτέχνη. Άρχισα να ψάχνω τη δισκογραφία του, να παρακολουθώ την καριέρα του και καθώς τα χρόνια περνούσαν σκέφτηκα ότι η σχεδόν αθόρυβη πορεία  του θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για τους νέους καλλιτέχνες.

Ο Γιάννης Πετρόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, όπου και έζησε τα εφηβικά και νεανικά του χρόνια. Η μητέρα του ήταν υψίφωνος της Λυρικής σκηνής και ήταν η πρώτη που πρόσεξε ότι ο γιος της είχε αυτό που λέμε "φωνή". Τον οδηγεί στο Ελληνικό Ωδείο στην μεγάλη δασκάλα της εποχής Ισμήνη Ιππολύτου η οποία και τον εντάσσει στους μαθητές της. Φοίτησε παίρνοντας μαθήματα αρμονίας και  κλασικού τραγουδιού. Παράλληλα φοιτά και στη Δραματική σχολή του Μενέλαου Θεοφανίδη, έχοντας για δάσκαλο του τον κορυφαίο ηθοποιό Νίκο Τζόγια.

Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του δίνει εξετάσεις στο ΕΙΡ ( τώρα ΕΡΤ ) για να μπορεί να τραγουδά στο Ραδιόφωνο, ενώπιον των Μίμη Πλέσσα, Κώστα Κλάβα , Κώστα Καπνίση και Δημήτρη Χορν , τραγουδώντας το τραγούδι του Ανδρέα Οικονόμου  "Μη λες τίποτα" σε στίχους της  Φραντζέσκας Ιακωβίδου. Στο πιάνο τον συνόδευσε ο Αλέκος Γεωργιάδης. Εντάσσεται κατόπιν εξετάσεων στην Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ και αρχίζει να τραγουδά.

Είχε την τύχη να ξεκινήσει την καριέρα του ως τραγουδιστής δίπλα στη Ρένα Βλαχοπούλου, στο Ακροπόλ. Οι συμμετοχές του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του αφήνουν 7 βραβεία ερμηνείας και το πρώτο βραβείο το 1971 με το "Παλιό Κανόνι" του Γιώργου Μαυρομουστάκη.

Η παρουσία του στη δισκογραφία ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 60 με δισκάκια 45 στροφών ενώ σύντομα άρχισε να ηχογραφεί και δίσκους 33 στροφών. Οι επιτυχίες του γεμίζουν τα ραδιόφωνα και η ερωτική του φωνή κερδίζει όλο και περισσότερο κοινό.

Η πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση έγινε το 1973 στο "Σ΄έχω ανάγκη απόψε πολύ". Ο ρόλος του δόθηκε έπειτα από την άρνηση του Τόλη Βοσκόπουλου και ο Γιάννης κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σε μια ταινία πλημμυρισμένη από τραγούδια του σπουδαίου Γιώργου Κριμιζάκη. Η ταινία, παραγωγή του Νίκου Παπαδόπουλου, κάνει πρεμιέρα στις σκοτεινές αίθουσες στις 5 Μαρτίου 1973 και συγκεντρώνει 26.016 θεατές. Είναι η εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος αρχίζει να πέφτει σε λήθαργο λόγω της εμφάνισης της τηλεόρασης.

Από την ταινία "Σ΄έχω ανάγκη, απόψε πολύ".

Η παρουσία του σε τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές και φυσικά σε θεατρικές σκηνές και νυχτερινά κέντρα αφήνουν εποχή και έδωσαν την ευκαιρία να εκτιμηθούν το πηγαίο ταλέντο του και η σκηνική του παρουσία. Σταθμοί στην καριέρα του οι συνεργασίες του με τους Γ. Μουζάκη (τον οποίο και λάτρεψε), Κ. Καπνίση, Ν. Ιγνατιάδη, Γ. Κατσαρό, Γ. Πάριο, Γ. Κριμιζάκη, Η. Ανδριόπουλο, Γιάννη Γκιωνάκη, Κώστα Καρρά, Σωτήρη Μουστάκα, Κώστα Βουτσά και Ρένα Βλαχοπούλου. Από τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας του υπήρξε η συνεργασία του με τη Σωτηρία Μπέλλου στο τραγούδι "Ζήτησες άσυλο καρδιά μου" των Γιώργου Κατσαρού και Φωτεινής Δούρου. Για την ιστορία ήταν η τελευταία ηχογράφηση της μεγάλης ρεμπέτισσας και υπάρχει στο δίσκο του Γιάννη "Όταν μου μιλάς" (1991).

Με την κορυφαία ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλλου.

Δεν έκρυψε την αγάπη του για τους Έλληνες της διασποράς κάνοντας εμφανίσεις όπου υπήρχε ελληνισμός στηρίζοντας κάθε είδος φιλανθρωπίας.

Το 2018 ο Γιάννης Πετρόπουλος μπήκε στη ζωή μου, έστω και μέσα από το διαδίκτυο. Τον ευχαριστώ γιατί κατάφερε μέσα από τη διαδικτυακή μας σχέση να γεμίσει τη ζωή μου όχι μόνο με τα τραγούδια του αλλά κυρίως με το ήθος, την αλήθεια και την αντρίκια καρδιά του.

Σας παραθέτω το πρώτο του άλμπουμ "Το Παλιό Κανόνι", το οποίο πέρα από το φεστιβαλικό τραγούδι περιέχει σπουδαία τραγούδια των Γιώργου Κριμιζάκη, Βαγγέλη Πιτσιλαδή και Χάρη Λυμπερόπουλου. Βέβαια να σημειωθεί ότι ο δίσκος είναι σήμερα εκτός κυκλοφορίας.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.