Αιμίλιος Βεάκης (1884 - 1951)

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς. Ο Αιμίλιος Βεάκης,εγγονός του λόγιου και θεατρικού συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη μεγάλωσε ορφανός και από τους δυο γονείς. Παρά τις ενστάσεις των συγγενών του, γράφτηκε σε ηλικία 16 ετών στη Βασιλική Δραματική Σχολή, αλλά συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου εκτός από υποκριτική σπούδασε και ζωγραφική. Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκίνησε πολύ νωρίς περιοδεύοντας με διάφορους θιάσους. Με το ξέσπασμα των Βαλκανικών πολέμων επιστρατεύτηκε για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Πατρίδα. Επιστρέφοντας από το μέτωπο, ο Βεάκης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής και διέπρεψε κυρίως σε τραγωδίες και δράματα. Σταθμός στην καριέρα του θεωρήθηκε η ερμηνεία του Οιδίποδα στην ομώνυμη τραγωδία ενώ από το 1932 μεσουράνησε στο επανασυσταθέν Βασιλικό Θέατρο, ως Εθνικό Θέατρο. Μάλιστα διετέλεσε και ο ίδιος θιασάρχης του, καθώς επίσης και καθηγητής υποκριτικής στην επαγγελματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής βρισκόταν στο πλευρό της Κατερίνας Ανδρεάδη και συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση από τις τάξεις του ΕΑΜ. Στα χρόνια του εμφυλίου δέχτηκε διώξεις λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων. Όλα αυτά κλόνισαν την υγεία του και έκαμψαν την ιδιοσυγκρασία του. Έφυγε από τη ζωή ξεχασμένος και πένης, στις 29 Ιουνίου 1951. Μετά το θάνατό του, η πολιτεία αναγνώρισε τη τεράστια προσφορά του στον ελληνικό πολιτισμό. Πολύ αργά βέβαια, αν σκεφτούμε το άδοξο φινάλε του σε ηλικία μόλις 66 ετών.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε κάποιες ταινίες από το 1926 ως το 1950. Πιο αξιόλογες από αυτές ήταν "Η Φωνή της Καρδιάς" και τα "Πρόσωπα Λησμονημένα" (παραγωγές του Φίνου) και η τελευταία του εμφάνιση στους "Απάχηδες των Αθηνών", ένα χρόνο πριν τον πρόωρο θάνατο του!