Playboy: Το περιοδικό που ξεγύμνωσε τους Έλληνες Καλλιτέχνες!!!

Κάποια χρόνια πριν, εκείνα τα ρομαντικά τα χρόνια που δεν υπήρχαν ακόμη τα social media, το γυμνό ζούσε μέσα από τα περιοδικά και τις «τσόντες» στους κινηματογράφους. Στη συνέχεια ήρθαν οι βιντεοκασέτες, τα DVD και φυσικά, το διαδίκτυο.

Ένας από τους «φορείς» γυμνού του κόσμου τούτου, ήταν το περιοδικό Playboy που δεν χρειάζεται πολλές πολλές συστάσεις. Ο Χιου Χέφνερ γέμισε τον κόσμο «κουνελάκια» και τις τσέπες του με ρευστό. Η ανατροπή του περιοδικού του όμως, ήταν πως συνδύαζε φωτογραφήσεις διασήμων γυναικών που απεικονίζονταν όπως τις γέννησε η μάνα τους, με δυνατές συνεντεύξεις.

Η πραγματική ανατροπή για τα ελληνικά δεδομένα ξεκίνησε με την ολόγυμνη Ζωή Λάσκαρη δίπλα στα λιοντάρια της Δήλου, στην ιστορική φωτογράφηση της, τον Οκτώβριο του 1985.

Το ελληνικό Playboy, κατάφερε να βγάλει στα εξώφυλλα του όλες τις περσόνες της εποχής του. Φωτογραφήσεις προκλητικές, «πακέτο» στο ίδιο τεύχος, με «ετερόκλητες» συνεντεύξεις.

Από τα «covers» του παρέλασαν η Μάρω Κοντού, η Άντζελα Δημητρίου, ο Χάρρυ Κλυνν, ο Ντέμης Ρούσσος με τη γυναίκα του, η Δήμητρα Γαλάνη, η Βάνα Μπάρμπα, ο Γιώργος Γερολυμάτος, ο Σταμάτης Γαρδέλης, η Άντζελα Γκερέκου, η Μαρία Ιωαννίδου και η Χριστίνα Παππά, μεταξύ άλλων.

Όσο για τα πρόσωπα που πέρασαν από τις συνεντεύξεις του ελληνικού τίτλου; Ενδεικτικά:

Μάνος Χατζιδάκις, Κώστας Ζουράρις, Γιώργος Νταλάρας, Νίκος Γκάλης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Γιάννης Μπουτάρης, Φρέντυ Γερμανός, Μίκης Θεοδωράκης (στο ίδιο τεύχος με την Άντζελα Δημητρίου), Αλκέτας Παναγούλιας, Τηλέμαχος Χυτήρης, Νίκος Μαρκάτος, Κώστας Σκανδαλίδης, Σταύρος Ξαρχάκος (στο ίδιο τεύχος με την Κατερίνα Στανίση), Θάνος Μικρούτσικος, Γιάννης Πρετεντέρης, Μιχάλης Κωνσταντίνου, Κώστας Πηλαδάκης.

Πάμε λοιπόν να κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο, τιμώντας εκείνες και εκείνους που τόλμησαν να «τα πετάξουν όλα», πριν αυτό γίνει μόδα, αλλά και όταν πια ήταν σχεδόν «προαπαιτούμενο», για να κάνεις καριέρα.

Πράγματα που δεν ξέρατε για το ελληνικό Playboy:

-O Γιώργος Γερολυμάτος ήταν ο πρώτος άνδρας που φωτογραφήθηκε ημίγυμνος για την ελληνική έκδοση του περιοδικού Playboy, στο πρωτοχρονιάτικο τεύχος του 1990.

-Το πρώτο διήγημα του Χρήστου Χωμενίδη δημοσιεύθηκε το 1988 στην ελληνική έκδοση του Playboy.

-Το 2010 ξέσπασε κόντρα ανάμεσα στον ελληνικό και τον ολλανδικό τίτλο για τα μάτια της Όλγας Φαρμάκη. Το ελληνικό περιοδικό εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Οι φωτογραφίες της Όλγας Φαρμάκη που παρουσιάζονται από αρκετά ατυχή, ανεπιβεβαίωτα και τελικά διαστρεβλωμένα ρεπορτάζ, ως προϊόν συνεργασίας της με την ολλανδική έκδοση του Playboy, ανήκουν στην πραγματικότητα στο ελληνικό Playboy και δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Απριλίου 2008 του περιοδικού, με εξώφυλλο την ίδια. Στο ολλανδικό Playboy παραχωρήθηκαν κάποιες με σκοπό την παρουσίαση της ελληνικής δημοσίευσης -ως είθισται μεταξύ των διεθνών εκδόσεων του περιοδικού- έπειτα από σχετική εκδήλωση ενδιαφέροντος από την πλευρά τους στις 2 Δεκεμβρίου 2008. Ωστόσο, όπως διευκρινίστηκε στη σχετική αλληλογραφία, οι φωτογραφίες της Όλγας Φαρμάκη σαφώς δεν παρέχονται για χρήση είτε ως αυτούσιο και πρωτογενές υλικό από το ολλανδικό Playboy, ποσώς δε για χρησιμοποίησή τους στο εξώφυλλο του περιοδικού. Παρότι ωστόσο οι όροι αυτοί τέθηκαν ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την παραχώρηση υλικού, η συμφωνία δεν τηρήθηκε από την πλευρά της ολλανδικής έκδοσης, με αποτέλεσμα, σχεδόν δύο χρόνια αργότερα από την αποστολή του σχετικού υλικού, η Όλγα Φαρμάκη να κοσμεί το εξώφυλλο το ολλανδικού Playboy. Η ελληνική έκδοση του Playboy και οι Αττικές Εκδόσεις Α.Ε. πέρα από την έντονη διαμαρτυρία τους τόσο στην ιδιοκτήτρια εταιρεία της ολλανδική έκδοσης όσο και στους Αμερικανούς υπεύθυνους για τo σύνολο των Διεθνών Εκδόσεων του περιοδικού Playboy, επιφυλάσσονται για την προάσπιση των δικαιωμάτων τους ενώπιον των δικαστικών αρχών».

-Από το 1985 μέχρι το 1989, τα ζώδια τα έγραφε ο πασίγνωστος Κώστας Λεφάκης.

-Η Ζωή Λάσκαρη έκανε το πρώτο επώνυμο ελληνικό γυμνό τον Οκτώβριο του 1985 και φωτογραφήθηκε στη Δήλο από το Ντίνο Διαμαντόπουλο.

-Το 1987, η Πωλίνα φωτογραφήθηκε στην Κένυα και τις Σεϋχέλες την εποχή που έκανε τεράστιο χιτ με το ομώνυμο τραγούδι.

-Η Βάνα Μπάρμπα φωτογραφήθηκε στα νησιά Μαδέϊρα της Πορτογαλίας όταν ήταν το απόλυτο sex symbol της εποχής της.

-Ο Σταμάτης Γαρδέλης φωτογραφήθηκε τον Ιανουάριο του 1991 στην αποξηραμένη Στυμφαλία λίμνη.

-Η Ελένη Ερήμου είχε ποζάρει στα έρημα τοπία της νότιας Πορτογαλίας.

-Ασπασία Τζιτζικάκη: Η σέξι κρυφή ερωμένη του «Ακάλυπτου» στο «Και οι Παντρεμένοι έχουν Ψυχή» γιορτάζει τον Απρίλιο του 1993 τα 8 χρόνια του Playboy.

Το πρώτο εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του PlayBoy

Πέθανε ο σκηνοθέτης Γιώργος Καρυπίδης

Την τελευταία του πνοή άφησε ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Γιώργος Καρυπίδης, σε ηλικία 73 ετών, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.

Από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της γενιάς του, σκηνοθέτησε περίπου 100 ντοκιμαντέρ για την ελληνική τηλεόραση, ενώ η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Επικίνδυνο παιχνίδι (1982 με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Λάσκαρη) κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών και η δεύτερη Στη σκιά του φόβου(1988) τιμήθηκε με έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων και το βραβείο καλύτερης ταινίας. Τελευταία ταινία του η Ουτοπία (2004).

Ο Γιώργος Καρυπίδης γεννήθηκε το 1946 στη Θεσσαλονίκη. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Τεχνών στο Άμστερνταμ και κινηματογράφου στην Ακαδημία Κινηματογράφου. Εργάστηκε ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ στο Βερολίνο. Παράλληλα με τη σκηνοθεσία, δημοσίευσε άρθρα και διηγήματα σε περιοδικά και εφημερίδες και είχε γράψει τα βιβλία: Ανατολικά της Ζανζιβάρης, Η διάλεκτος του σκορπιού και Πρωταθλητής καταδύσεων.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σε μήνυμα του αποχαιρετά τον Γιώργο Καρυπίδη, του οποίου «το διεισδυτικό δημιουργικό του βλέμμα και η ασυμβίβαστη πορεία του αφήνουν ευδιάκριτο το στίγμα του στο ελληνικό σινεμά».

Χριστόδουλος Χάλαρης: Η Φωτογραφία (1986) OST

Μια ρεαλιστική αλλά και ερμητικά κλειστή ταινία ενός Έλληνα της Διασποράς, του Νίκου Παπατάκη, υπήρξε η "Φωτογραφία". Γυρισμένη το 1986, έχει ως κεντρικό ήρωα ένα νέο, ο οποίος κυνηγημένος από τη χούντα θα βρεθεί στο Παρίσι, όπου και θα φιλοξενηθεί από έναν εργένη γουναρά συγγενή του. Η φωτογραφία μιας άσημης τραγουδίστριας που θα πιστέψει ο γουναράς πως είναι η αδερφή του νέου θα δημιουργήσει μια ατελείωτη σειρά παρεξηγήσεων με τραγικά αποτελέσματα.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Άρης Ρέτσος, ο Χρήστος Τσάγκας, η Ζωζώ Ζάρπα, η Δέσποινα Τομαζάνη, ο Χρήστος Βαλαβανίδης και ο Γιάννης Τότσικας.
Η "Φωτογραφία" μας προσφέρει μια εντυπωσιακή εικόνα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της επταετίας. Και παρότι το μεγαλύτερο μέρος της διαδραματίζεται στη Γαλλική Πρωτεύουσα, η αίσθηση και η παρουσία της Ελλάδας ως τόπος έντονων αντιθέσεων, είναι κυρίαρχη.

Παρά τα βραβεία και τις τιμητικές διακρίσεις σε Ελληνικά και Διεθνή Φεστιβάλ η ταινία εισπρακτικά δεν τα πηγαίνει καλά. Άλλωστε στόχος του σκηνοθέτη δεν είναι τα εισιτήρια αλλά η δημιουργία ενός έργου που να απεικονίζει τη σκοτεινιά που σκέπαζε τη χώρα μας κατά τα χρόνια της χούντας μέσα από το κάτοπτρο της νοσταλγίας και την ερημιά της μετανάστευσης.

Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Χριστόδουλος Χάλαρης, ο οποίος ντύνει όλες τις δύσκολες σκηνές του έργου με υποβλητικού ύφους οργανικά θέματα αλλά και ένα τραγούδι ερμηνευμένο από την Έλια Φιλίππου, σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη. Το σάουντρακ κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με την πρεμιέρα του φιλμ (15 Ιανουαρίου ΄86) από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Πέθανε ο Χριστόδουλος Χάλαρης, δημιουργός του δίσκου «Δροσουλίτες» με τον Χρύσανθο

Μια σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής μουσικής, ο Χριστόδουλος Χάλαρης, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών. Μεγαλωμένος σε κρητική οικογένεια παραδοσιακών μουσικών, αγάπησε βαθιά τη βυζαντινή μουσική και ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες συνθέτες και μουσικολόγους που σπούδασε στο Παρίσι – τα αντικείμενα με το οποία ασχολήθηκε ήταν τα μαθηματικά, η κυβερνητική και ο μουσικός αυτοματισμός.

Ο Χριστόδουλος Χάλαρης δημιούργησε την Ορχήστρα Παλαιών Παραδοσιακών και Πρότυπων Οργάνων και παρουσίασε την κοσμική βυζαντινή μουσική. Κατά γενική ομολογία αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας είναι ο εμβληματικός δίσκος Δροσουλίτες, θρύλοι και θρήνοι του Νίκου Γκάτσου.

Το έργο αυτό ήταν το διαβατήριο του Χρύσανθου για τις μπουάτ και το ευρύτερο κοινό· ο Πόντιος τραγουδιστής με την ασυνήθιστη φωνή ανακαλύφθηκε από τον Χριστόδουλο Χάλαρη το 1974, και έναν χρόνο μετά μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη έδωσαν αξεπέραστα μέχρι και σήμερα τραγούδια. Επιπλέον, η δυτικοφανής, γεμάτη ένταση και συναίσθημα μουσική του Χριστόδουλου Χάλαρη με ορχήστρα από ποντιακή λύρα και μεγάλυρα, βιολί, σαντούρι, κανονάκι, πνευστά, κρουστά, τζουρά, γούτι, ρεμανέ, κεμανέ και βιόλα έχει αφήσει το στίγμα της, μαζί φυσικά με τα λόγια του Νίκου Γκάτσου.

Δισκογραφικά η πιο δημιουργική περίοδος του Χριστόδουλου Χάλαρη ήταν η δεκαετία του 1970 κατά την οποία έδωσε μια αξιόλογη σειρά κύκλων τραγουδιών, όπως τον Τροπικό της Παρθένου με το Νίκο Ξυλούρη και τη Δάφνη Ζούνη, την Ακολουθία με το Γιάννη Κακουλίδη, το Νίκο Ξυλούρη, τη Δήμητρα Γαλάνη και το Χρύσανθο σε έκτακτη συμμετοχή, και τον μελοποιημένο Ερωτόκριτο.

Εκτός από το τρίτομο έργο Η ιστορία της αρχαίας ελληνικής και βυζαντινής μουσική που παρουσιάστηκε το 2018, τη δεκαετία του 1980 ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία Orata στον κατάλογο της οποίας υπάρχουν σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου. Έργο ζωής, άλλωστε, ήταν η ανακάλυψη και η αποκρυπτογράφηση μεσαιωνικών χειρογράφων βυζαντινής μουσικής, ενώ παράλληλα δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη το Μουσείο Αρχαίων και Βυζαντινών Οργάνων.

Τέλος, ο Χριστόδουλος Χάλαρης σποραδικά έγραψε μουσική για ταινίες και ντοκιμαντέρ (ξεχωρίζουν οι συνεργασίες με το Θεόδωρο Αγγελόπουλο στο φιλμ Μεγαλέξαντρος και με το Νίκο Παπαδάκη στο κοινωνικό δράμα Η φωτογραφία).

Ο Νίκος Κούρκουλος τραγουδά...

Βρισκόμαστε στο 2005. Από τη δισκογραφική εταιρεία Lyra ανακοινώνεται η κυκλοφορία του 10ιντσου βινυλίου "Ο Νίκος Κούρκουλος τραγουδά...".  Ένα μουσικό πορτραίτο του ηθοποιού σε μια αυστηρά περιορισμένη έκδοση 1000 αριθμημένων αντιτύπων, που δυστυχώς δεν κατάφερε να φτάσει στα δισκοπωλεία καθώς τα αγόρασε όλα η σύζυγος του. Βέβαια σήμερα πωλείται σε δημοπρασίες στην απίστευτη τιμή των 200 Ευρώ.
Ο δίσκος περιέχει 8 τραγούδια που ερμήνευσε ο κορυφαίος ηθοποιός στις ταινίες του "Γυμνοί στο Δρόμο" και το "Χώμα βάφτηκε Κόκκινο", το "Από το Παράθυρο σου" (από το θεατρικό "Η Γειτονιά των Αγγέλων") ενώ όλη η πρώτη πλευρά καλύπτεται από ένα 45αρι που είχε ηχογραφήσει ο Κούρκουλος το 1966, με τέσσερα τραγούδια, λίγο πριν φύγει στην Αμερική. Δυο υπέροχες μπαλάντες του Μίμη Πλέσσα σε ποίηση των Κώστα Καρυωτάκη και Μιλτιάδη Μαλακάση και τα παροδοσιακά "Μοιρολόι" και "Της Αγάπης", διασκευασμένα από το Πλέσσα και αυτά.
Βέβαια από τη συγκεκριμένη συλλογή απουσιάζουν τα τραγούδια που ερμήνευσε ο ηθοποιός στις ταινίες "Καλημέρα Αθήνα" και "Οι Αδίστακτοι".
Σας παραθέτω το συγκεκριμένο μουσικό άλμπουμ με τη βεβαιότητα ότι η φωνή του Νίκου Κούρκουλου θα σας μαγνητίσει και θα σας σημαδέψει!!!

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

30 Ιανουαρίου...σαν σήμερα...

30 Ιανουαρίου...σαν σήμερα...

...το 2007 φεύγει από τη ζωή έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, ο κορυφαίος ηθοποιός του θεάτρου και σταρ του κινηματογράφου Νίκος Κούρκουλος...

επίσης σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου, κάνουν πρεμιέρα οι ακόλουθες ελληνικές ταινίες:

1966: "Ραντεβού στον Αέρα" (Φίνος Φιλμ)

1967: "Βοήθεια ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000" και "Εκείνος κι Εκείνη" (Φίνος Φιλμ)

Ορέστης Μακρής (1898 - 1975)

Τενόρος και  ηθοποιός του θεάτρου υπήρξε και σπουδαίος κωμικός με ρόλους σε ταινίες που γράφουν ιστορία. Ο Ορέστης Μακρής υπήρξε ο "βαρύς και ασήκωτος" Λυκούργος που αποφασίζει να συμβιβαστεί με τις αλλαγές του καιρού του  στη "Θεία από το Σικάγο", υπήρξε ο άτεγκτος γιατρός Χαρίλαος που τελικά θα συμπεθερέψει  με τη μεγάλη του αντίπαλο, τη μαία - Γεωργία Βασιλειάδου στην "Κυρά μας τη Μαμή", υπήρξε και ο γυμναστής Γκίκας της τάξης της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο "Ξύλο βγήκε απ΄τον Παράδεισο". Πέρα όμως από αυτές, και κάποιες άλλες κωμωδίες, ο Ορέστης Μακρής, έπαιξε και σε δραματικά φιλμ με κορυφαία στιγμή το "Μεθύστακα". Βέβαια τόσο στις κωμωδίες όσο και στα δράματα δεν άλλαζε την "Αυστηρή εικόνα του". Ήταν πάντα ο θεματοφύλακας των παλιών αρχών μιας κοινωνίας που άλλαζε ραγδαία.

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "Ξύλο βγήκε απ΄τον Παράδεισο" - 1959 (Αρχείο Φίνος Φιλμ)

Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 30 Σεπτεμβρίου (σύμφωνα με το Πάτριο Ημερολόγιο) του 1898. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο του θεάματος έγινε δίπλα στη μεγάλη πρωταγωνίστρια της εποχής Ροζαλία Νίκα, αφού ήδη είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Μέχρι το 1930 θα εμφανιστεί σε πολλές οπερέτες (θεατρικό και μουσικό είδος που επικρατούσε τα χρόνια εκείνα) ενώ παράλληλα θα βγει και στον κινηματογράφο με την ταινία του Αχιλλέα Μανδρά "Ο Μάγος της Αθήνας". Λίγο πριν τον πόλεμο του 40 η οπερέτα παίρνει την κάτω βόλτα και ο Μακρής θα στραφεί στην επιθεώρηση, είδος στο οποίο θα διαπρέψει κυρίως με το ρόλο του Μεθύστακα, τον οποίο και θα επαναλάβει πολλές φορές στα κατοπινά χρόνια επί σκηνής αλλά και στη μεγάλη οθόνη. Το 1949 θα είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στην ταινία της Φίνος Φιλμ "Ο Μεθύστακας". Μια άρτια παραγωγή με την υπογραφή του Γιώργου Τζαβέλλα (σενάριο & σκηνοθεσία) που ενώ ξεκίνησε να γυρίζεται με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από όλους τους συντελεστές, σύντομα ο Φίνος προτείνει στον Τζαβέλλα να σταματήσουν τα γυρίσματα γιατί πίστευε πως η ταινία δε θα πήγαινε καλά εισπρακτικά. Ο ίδιος ο Φιλοποίμην διηγούνταν χρόνια μετά πως σε μια σκηνή όπου ο Μακρής έπρεπε να πει ένα μεγάλο μονόλογο μια και έξω, δυσκολεύτηκαν και ο Φίνος είπε στον σκηνοθέτη: "Τι αγωνίζεσαι; Δε βλέπεις ότι ο Μακρής είναι κάφρος;". Ο Μακρής βγήκε έξω, μπήκε μετά από λίγη ώρα είπε το μονόλογο μια και έξω και όταν τελείωσαν είπε του παραγωγού: "Εμένα βρε είπες κάφρο;". Τελικά ο "Μεθύστακας" έσπασε τα ταμεία και έγινε μια από τις εμπορικότερες ταινίες του ελληνικού σινεμά.

Από τα γυρίσματα του θρυλικού "Μεθύστακα" - 1949 (Αρχείο Φίνος Φιλμ)

Στη Φίνος Φιλμ ο Μακρής θα γυρίσει τις καλύτερες ταινίες του: "Ο Γρουσούζης"(1952), "Το Αμαξάκι" (1957), "Η Θεία από το Σικάγο"(1957), "Η Κυρά μας η Μαμή"(1958) και το "Ξύλο βγήκε απ΄τον Παράδεισο"(1959). Εκτός Φίνου αξίζει να αναφέρουμε τη συμμετοχή του στη σπονδυλωτή ταινία του Τζαβέλλα η "Κάλπικη Λίρα", "Η Χιονάτη και τα 7 Γεροντοπαλλήκαρα" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, τα "Σκαλοπάτια της ζωής" του Νέστορα Μάτσα και ο "Αριστείδης και τα κορίτσια του" του Στέλιου Ζωγραφάκη. Στο θέατρο εμφανίστηκε για τελευταία φορά το 1967 ενώ στον κινηματογράφο έριξε αυλαία ένα χρόνο αργότερα.

Τα 7 Γεροντοπαλλήκαρα χωρίς τη Χιονάτη!!!...Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Χρήστος Ευθυμίου, Μίμης Φωτόπουλος, Νίκος Σταυρίδης, Ορέστης Μακρής, Βασίλης Αυλωνίτης και ο Αλέκος Λειβαδίτης. (Αρχείο Κινηματογραφικού Οργανισμού Καραγιάννης - Καρατζόπουλος)

Όσοι το γνώρισαν από κοντά έκαναν λόγο για έναν πολύ αυστηρό τύπο, ο οποίος δε σήκωνε και πολλά. Επαγγελματικά δε δημιουργούσε ίντριγκες ενώ ως οικογενειάρχης υπήρξε πιστός σύζυγος και εξαιρετικός πατέρας.
Έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιανουαρίου 1975.

Πορτραίτο από την ταινία "Ο Γρουσούζης" - 1952 (Αρχείο Φίνος Φιλμ)

Στη συλλογή που σας παραθέτω έχω συγκεντρώσει μερικά πολύ όμορφα τραγούδια που ερμήνευσε ο κορυφαίος ηθοποιός.

Τα Τραγούδια της Συλλογής:

1.Αστέρω - Γράφτηκε το 1928 από τον Κοκκίνη και το Δημήτρη Ρόδιο για την ομώνυμη ταινία του Δημήτρη Γαζιάδη.
2.Όταν σε δω, μικρό μου (Sonny Boy) - Τραγούδι από την αμερικάνικη ταινία "The Singing Fool"(1928), που έγινε παγκόσμια επιτυχία από την ερμηνεία του Al Jolson.
3.Ρεζεντά (1930)
4.Ρίτα (1930)
5.Στα Σκαλοπάτια της Ζωής - Του Γιώργου Μητσάκη, από την ομώνυμη ταινία
6.Τριάντα Χρόνια Ορέστης Μακρής (1965) - από την επιθεώρηση "Όλα για όλα" - 1965

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

΄Εφυγε από τη ζωή ο σχεδιαστής μόδας Γιώργος Μανούσκος

Θλίψη προκάλεσε στον κόσμο της μόδας, η είδηση του θανάτου του σχεδιαστή Γιώργου Μανούσκου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Εξαιρετικό ταλέντο, «ο καλύτερος της τάξης του» όπως συνήθιζε να λέει η συνάδελφος του Λουκία, αφού ήταν ο μόνος από τον χώρο που σχεδίαζε τόσο ρούχα όσο και υφάσματα.

Ξεκίνησε την καριέρα του την δεκαετία του ' 70 ως συνεργάτης του Γιάννη Γαλάτη που μεσουρανούσε τότε στη Μύκονο. Διηύθυνε τους μεγαλύτερούς οίκους μόδας της εποχής, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε και με την ενδυματολογία ως καθηγητής τη σχολής Βακαλό και συνεργάτης της Λυρικής σκηνής αλλά και του εμπορικού θεάτρου. Από αστική οικογένεια επιστημόνων, ιδιαίτερης μόρφωσης και καλλιέργειας, απόγονος του δημάρχου Πειραιά (1938-1941) Μιχαήλ Μανούσκου που υπήρξε συνιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού. Έζησε για χρόνια στο Παρίσι, αρνήθηκε όμως να εγκαταλείψει την Ελλάδα επαγγελματικά, παρά τις δελεαστικές προτάσεις του οίκου μόδας Μπαλμέν, να εργαστεί σαν στυλίστας του στην Γαλλία. Έντυσε πολλές από τις «ντίβες» της εποχής, όπως τη Νάνα Μούσχουρη, τη Μελίνα Μερκούρη, τη Μαρινέλα  και άλλες. Υπήρξε ένας χαρισματικός καλλιτέχνης με μεγάλη ευαισθησία και αστείρευτο χιούμορ.

Νίκος Μαμαγκάκης: Πρόσωπο με Πρόσωπο (1966) ανέκδοτο OST

Είναι λίγο δύσκολο να γράψει κανείς για την εξαιρετική ταινία του Ροβήρου Μανθούλη "Πρόσωπο με Πρόσωπο". Μια ταινία στην οποία το σενάριο είναι σχεδόν ανύπαρκτο ή αν θέλετε αποτελεί απλή πρόφαση για μια έξοχα μελετημένη παρείσφρηση νύξεων για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της τότε Ελλάδας. Είναι ίσως η μοναδική ελληνική ταινία, από καταβολής του ελληνικού κινηματογράφου, που δεν υστερεί καθόλου από τα ανάλογα πειράματα του μοντέρνου ευρωπαϊκού σινεμά.
Τα πάμπολλα σκηνοθετικά ευρήματα του Μανθούλη υπηρετούν με απόλυτη συνέπεια το θέμα, ενώ από τους ηθοποιούς ξεχωρίζουν ο Κώστας Μεσσάρας, πραγματική αποκάλυψη,  και η θαυμάσια καρατερίστα Θεανώ Ιωαννίδου που δείχνει στους θεατές το πληθωρικό της ταλέντο. Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Νίκος Μαμαγκάκης, ένας από τους πλέον ταλαντούχους και καλλιεργημένους μουσουργούς της Ελλάδας. Λίγο πριν μπει στη Φίνος Φιλμ και γράψει μουσικές για μεγάλες εμπορικές ταινίες και κουβαλώντας ήδη ένα βραβείο για τη μουσική επένδυση της "Μονεμβασιά" του Γιώργου Σαρρή, γράφει υπέροχα οργανικά θέματα για αυτή την πειραματική ταινία του Ροβήρου Μανθούλη αλλά και ένα τραγούδι, το "Είναι Χαράματα", με στίχους του σκηνοθέτη. Το τραγούδι (ανέκδοτο δισκογραφικά) ερμηνεύει η αξέχαστη Μαριάννα Τόλη, η οποία στους τίτλους αλλά και στο διαφημιστικό υλικό εμφανιζόταν με το πατρικό της όνομα "Μαριάννα Δημοτάκη".

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.

Το "Πρόσωπο με Πρόσωπο" παρά τα διεθνή βραβεία που απέσπασε σε Ευρωπαϊκά και Διεθνή Φεστιβάλ, εισπρακτικά αφήνει αδιάφορο το κοινό καθώς συγκεντρώνει μόλις 89.569 εισιτήρια στις αίθουσες Α΄προβολής. Μετά την εισπρακτική αποτυχία του φιλμ ο Ροβήρος Μανθούλης θα φύγει από την Ελλάδα και θα εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου και θα εργαστεί στη Γαλλική τηλεόραση.

Η Ελένη Σταυροπούλου σε σκηνή της ταινίας "Πρόσωπο με Πρόσωπο"

*Το φωτογραφικό υλικό είναι από την Ταινιοθήκη της Ελλάδας.

28 Ιανουαρίου...σαν σήμερα...

28 Ιανουαρίου...σαν σήμερα...

...το 1916 γεννιέται στη Σκόπελο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Μαρής. Έγραψε δεκάδες βιβλία και σενάρια για τον κινηματογράφο. Ανάμεσα τους: "Χωρίς ταυτότητα", "Έγκλημα στα παρασκήνια", "Αμφιβολίες", "Έγκλημα στο Κολωνάκι" και άλλα...

...το 1948 γεννιέται στην Αθήνα ο σπουδαίος ηθοποιός και σεναριογράφος Μηνάς Χατζησάββας...

...το 1963 έκανε πρεμιέρα η ταινία της Φίνος Φιλμ "Χωρίς ταυτότητα" με τους Αλέκο Αλεξανδράκη, Ζωή Λάσκαρη, Μαίρη Χρονοπούλου, Κώστα Ρηγόπουλο, Βάσω Μεταξά, Σπύρο Μουσούρη και Κατερίνα Χέλμη...

...το 2003 αφήνει τη τελευταία της πνοή η σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου,Ταϋγέτη Μπασούρη...

Έφυγε από τη ζωή η δημοσιογράφος Μένυα Παπαδοπούλου

Απεβίωσε η δημοσιογράφος Ασημίνα (Μένια) Παπαδοπούλου, σε ηλικία 74 ετών, μετά από μεγάλη μάχη με τον καρκίνο.
Η Μένια Παπαδοπούλου ήταν η πρώτη γυναίκα διευθύντρια ειδήσεων της ΕΡΤ. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με μεγάλη θλίψη ανακοινώνει τον θάνατο της δημοσιογράφου Ασημίνας (Μένυας) Παπαδοπούλου, που απεβίωσε, έπειτα από άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 74 ετών.

Η Μένια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και παρακολούθησε μαθήματα Δημοσιογραφίας στη Σχολή του Ελληνοαμερικανικού Επιμορφωτικού Ινστιτούτου (Greek-American Cultural Institute -μετέπειτα “ΟΜΗΡΟΣ”) και έπειτα Δημοσίων Σχέσεων στο WEST LONDON COLLEGE. Επίσης, ήταν πτυχιούχος-αριστούχος της LONDON SCHOOL OF DRAMATIC ART. Άρχισε την καριέρα της στη Δημοσιογραφία το 1975, συντάσσοντας και εκφωνώντας Δελτία Ειδήσεων στην αγγλική, για τη “ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ” στα Βραχέα Κύματα της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ. Από το 1976, εργάστηκε στις Εξωτερικές Ειδήσεις της Τηλεόρασης της τότε ΥΕΝΕΔ και, συγχρόνως, συνέτασσε και εκφωνούσε αγγλόφωνο Δελτίο Ειδήσεων στην Τηλεόραση. Το 1977 εκφώνησε για πρώτη φορά Δελτίο Ειδήσεων στην ελληνική στην τότε ΥΕΝΕΔ.

Από το 1978 έως το 1989 εργάστηκε στην εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, αρχικά στο Εξωτερικό Δελτίο και αργότερα ως αρθρογράφος Διεθνών Θεμάτων, ενώ πήρε συνεντεύξεις από πολλούς ξένους ηγέτες.

Πραγματοποίησε, επίσης, περισσότερες από 150 αποστολές στο Εξωτερικό, καλύπτοντας Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και άλλων Διεθνών και Περιφερειακών Οργανισμών.

Το 1982 έγινε η πρώτη γυναίκα Διπλωματικός συντάκτης στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ-2 και ΕΤ-1), που κάλυψε τα μείζονα θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, ενώ παράλληλα εκφωνούσε το Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων. Το Δεκέμβριο του 1993, ορίστηκε Διευθύντρια Ειδήσεων και Ενημέρωσης της ΕΤ-1, όπου και παρέμεινε έως τον Απρίλιο του 1996, αποτελώντας έτσι την πρώτη γυναίκα στην Ελληνική Τηλεόραση πού ανέλαβε τη Διεύθυνση Ειδήσεων. Την τριετία 1996-1999 δούλεψε στο MEGA CHANNEL, ως Διευθύντρια Συντάξεως του Πρωινού Ενημερωτικού Προγράμματος με παρουσιάστρια τη Λιάνα Κανέλλη. Επιπλέον, έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και έχει συνεργασθεί επί 12 χρόνια με το Ραδιοφωνικό Σταθμό ΑΘΗΝΑ 9,84, παρουσιάζοντας Πολιτικές εκπομπές και σχολιάζοντας Διεθνή και Διπλωματικά Θέματα. Οπωσδήποτε, πρόκειται για μία δυναμική και μάχιμη δημοσιογράφο, που θα αφήσει στο δημοσιογραφικό χώρο το προσωπικό της στίγμα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ήταν ιδιαίτερα αγαπητή σε όλους όσοι την γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της.

Φαίδων Γεωργίτσης: Ένας ταλαντούχος...γόης του Ελληνικού Σινεμά!

Ήταν φοιτητής ο Φαίδων Γεωργίτσης όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο. Ένα μικρό πέρασμα στην ταινία "Ποτέ την Κυριακή",  ήταν αρκετό για να τον προσέξουν όλοι με αρκετό ενδιαφέρον. Δυο χρόνια μετά, ήταν ο πρωταγωνιστής στον "Ουρανό" του Τάκη Κανελλόπουλου και το 1963 περνά τις πύλες της Φίνος Φιλμ έχοντας σημαντικό ρόλο στο κοινωνικό δράμα "Ίλιγγος", δίπλα στη Ζωή Λάσκαρη. Η συνέχεια ήταν καταιγιστική αφού την επόμενη δεκαετία θα πρωταγωνιστήσει σε κωμωδίες και δράματα κατακτώντας το γυναικείο κοινό, όχι μόνο με το υποκριτικό του ταλέντο αλλά και με τη γοητεία του.
Ο Φαίδων γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1939 στην Αθήνα. Άρχισε να φοιτά στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων αλλά γρήγορα τα παράτησε και σπούδασε στις Δραματικές Σχολές του Θεάτρου Τέχνης, του Σπύρου Βαχλιώτη και του Πέλου Κατσέλη και λίγο αργότερα στο London Scool Of Film Technique. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε το 1963 στο έργο «Νεκροί χωρίς Τάφο» με το θίασο του Λεωνίδα Τριβιζά, ενώ έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, το Μίνωα Βολανάκη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. 

Από τη θεατρική του συνεργασία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη χειμερινή περίοδο 1978-79, στο "Καμπαρέ". Στη φωτογραφία μαζί τους ο Δάνης Κατρανίδης και ο Μάκης Πανώριος.

Στον κινηματογράφο μετά τον "Ίλιγγο" θα ακολουθήσει ο ρόλος του στα "Κόκκινα Φανάρια" του Βασίλη Γεωργιάδη, με τον οποίο θα συνεργαστεί και στο αγροτικό δράμα "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο". Η συνεργασία του όμως με το Γιάννη Δαλιανίδη θα του χαρίσει τον τίτλο του σταρ του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ο κορυφαίος Σκηνοθέτης θα του φτιάξει ένα ολοκληρωμένο κινηματογραφικό πρόσωπο και θα τον επιβάλλει ως ζεν πρεμιέ και εραστή μέσα από μια σειρά ταινιών κάθε είδους. Από τη συνεργασία του με το Δαλιανίδη, αξίζει να αναφέρουμε τα φιλμ: "Οι Θαλασσιές οι Χάντρες", "Μια Κυρία στα Μπουζούκια", "Γοργόνες και Μάγκες", "Νύχτα Γάμου", "Το Παρελθόν μιας Γυναίκας", "Όταν η Πόλις Πεθαίνει", "Όλγα, Αγάπη μου"  και "Ένας Ιππότης για τη Βασούλα". Ωστόσο εντός της Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε και με το Ντίνο Δημόπουλο στις ταινίες "Οι Εχθροί" και "Πυρετός στην Άσφαλτο". 

"Οι Εχθροί"(1965) του Ντίνου Δημόπουλου. Με την Κατερίνα Χέλμη.

"Το Παρελθόν μιας Γυναίκας"(1968) των Δαλιανίδη - Φώσκολου.

Το 1967 ο Φαίδων Γεωργίτσης παντρεύεται με την ηθοποιό Μπέτυ Αρβανίτη. Κουμπάρος τους ο Γιάννης Δαλιανίδης. Μαζί θα εμφανιστούν στην ταινία "Νύχτα Γάμου" ενώ θα δημιουργήσουν και θίασο, ανεβάζοντας αξιόλογα έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Η συνεργασία τους επί σκηνής θα λήξει μαζί με το γάμο τους και ο ίδιος ο ηθοποιός θυμάται χρόνια αργότερα: "Με τη Μπέτυ γίναμε ζευγάρι στη σχολή κι αργότερα παντρευτήκαμε. Δεν ταιριάζαμε όμως ως χαρακτήρες. Οι καβγάδες μας θα μπορούσαν να γίνουν θέμα σε έργο του Στρίνμπεργκ. Το βαθύτερο ρήγμα στη σχέση μας όμως ήταν όταν αποφάσισε, χωρίς να με ρωτήσει, να ρίξει το παιδί μας. Εκείνη είχε ήδη ένα γιο και δεν ήθελε άλλο παιδί. Εγώ όμως ήθελα οικογένεια, παιδιά. Μετά από αυτό η σχέση είχε ξεφτίσει. Χωρίσαμε τρία χρόνια αργότερα...".

Από τον κινηματογραφικό τους γάμο, στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη "Νύχτα Γάμου"(1967).

Πέρα από τη συνεργασία του με το Φίνο στα χρόνια του 60, ο Φαίδων συνέχισε την παρουσία του στη μεγάλη οθόνη και τις επόμενες δεκαετίες με πιο αξιόλογες τις ταινίες: "Παύλος Μελάς", "Κραυγή Γυναικών", "Η Καγκελόπορτα", "Ο Σεξοκυνηγός" και "Κατάσκοπος Νέλη". Σημαντική ήταν και η παρουσία του Φαίδωνα Γεωργίτση και στην τηλεόραση με συμμετοχές σε θρυλικές τηλεοπτικές σειρές όπως το "Γιούγκερμαν" και "Οι Πανθέοι" του Βασίλη Γεωργιάδη, "Η Λάμψη" και το "Καλημέρα Ζωή" του Νίκου Φώσκολου.

Μάνος Χατζιδάκις: Η επέτειος μιας τολμηρής ομιλίας

Καταπονημένος, αλλά ευδιάθετος καθώς βρισκόταν πια στο σπίτι του στην οδό Ρηγίλλης, ο Μάνος Χατζιδάκις καθόταν απέναντι μας στην τραπεζαρία μιλώντας μας για την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Ταλαιπωρημένος με την κατάσταση της υγείας του που τον κράτησε καιρό στην Αμερική, μαζί με τον γιο του Γιώργο Χατζιδάκι, ξανάνιωσε σαν άνοιξε το δημοσιογραφικό κασετόφωνο και άρχισε να μιλάει για τον Μενέλαο Παλλάντιο και τα χρόνια που ήταν μαθητής του. Ομως η κουβέντα κύλησε και σε άλλα θέματα, από τον νεανικό του έρωτα για τη Μελίνα έως τα «Τραγούδια της αμαρτίας», που τότε ολοκλήρωνε. Και ακόμα στις επισκέψεις του στα στέκια του ρεμπέτικου, στην ανακάλυψη αυτής της μουσικής μέσα από μια νεανική φιλία με τραγική μοίρα, καθώς και στην περίφημη διάλεξη που έγινε στο Θέατρο Τέχνης πριν από ακριβώς 70 χρόνια.

Αρχές Ιουνίου του 1994 όλα αυτά. Λίγες μόλις ημέρες πριν από τον θάνατό του (15/6). Μιλήσαμε για πολλά εκείνο το απόγευμα, χωρίς να φανταζόμαστε, με τον Φώτη Απέργη από την «Ελευθεροτυπία», ότι ήταν η τελευταία φορά που τον συναντούσαμε: «Στην Κατοχή είχα ένα φίλο», μας είπε, «ένα ιδιοφυές παιδί που είχε συλλάβει πρόωρα κάμποσα από αυτά που έπειτα έγιναν κοινά. Μου μιλούσε, λοιπόν, συνέχεια για την αξία του ρεμπέτικου. Και παρότι αρχικά τον άκουγα δυσπιστώντας, κατόρθωσε εντέλει να ενδιαφερθώ. Αλλά και πάλι δεν θα λάμβανα πρωτοβουλία αν δεν γινόταν κάτι απροσδόκητο: είχαμε ραντεβού μια μέρα στον “Ορφέα”, μα ο Εκτωρ δεν ήρθε. Τον είχαν συλλάβει. Τον βασάνισαν στο Χαϊδάρι και τον σκότωσαν. Αυτό με συγκλόνισε. Μοιραία, κάθε συζήτηση μαζί του πήρε πια άλλες διαστάσεις. Έτσι, θέλησα να ανιχνεύσω το ρεμπέτικο».

Νεότατος ο Μάνος Χατζιδάκις στο πιάνο, σε συναυλία των «Εξι λαϊκών ζωγραφιών» (1950). 

– Θυμάστε πώς νιώσατε την πρώτη βραδιά σε κάποιο από τα στέκια του;

– Περίεργα. Μουσικά δεν μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον. Αλλά πρόσεχα το κάθε τι. Ηταν αναγκαίο εξάλλου να προσέχεις, διότι, αν δεν είχες κωδικοποιημένη συμπεριφορά, κινδύνευες. Ετσι γνώρισα τον Βαμβακάρη. Πήγα ένα βράδυ στην ταβέρνα που έπαιζε και, όπως κάθε φορά, παράγγειλα ένα πιάτο φαγητό και λίγη ρετσίνα. Ηταν προφανές ότι δεν είχα καμία σχέση με τον χώρο. Και αυτό δεν άρεσε σε δυο - τρεις μάγκες και «μου μπήκαν». Τότε επενέβη ο Βαμβακάρης, που ήτανε και σωματώδης, «τους μπήκε» με τη σειρά του και τελικά μου είπε: «Αλλη φορά θα έρχεσαι και θα κάθεσαι εδώ, κοντά μας». Ασφαλής πλέον, μπορούσα να πάω τη Σοφία Σπανούδη, τον Μανώλη Καλομοίρη, τους πήγα όλους.

– Αυτά στο μέσον της δεκαετίας του ’40;

– Από το ’42 ώς το ’48. Επειτα έκανα στο Θέατρο Τέχνης τη διάλεξη για το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι, όπως το είχα χαρακτηρίσει. Αρχικά μάλιστα είχα καλέσει δύο συναδέλφους, σήμερα πολύ γνωστούς, που δίστασαν να παίξουν. Γι’ αυτό κατέφυγα στον Βαμβακάρη, που ήρθε μ’ όλη του την κομπανία κι έπαιξε στη μέση της σκηνής.

– Αυτή η περίφημη διάλεξη αθώωσε το ρεμπέτικο ή ενοχοποίησε εσάς;

– Τον καιρό εκείνο, ασφαλώς το δεύτερο. Ο Μελάς και ο Ψαθάς με κορόιδευαν συνέχεια. Ακόμα κι ο θείος μου έλεγε στη μάνα μου «μάζεψέ τον τον Μάνο, γιατί έχει πάρει τον κακό δρόμο». Αλλά το κατεστημένο δεν έφτανε μέχρι το σπίτι μας (...).

Η διάλεξη στο θέατρο του Κουν δόθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1949. Και το βράδυ της Δευτέρας οργανώνεται στο Υπόγειο ένα αφιέρωμα στην επέτειο αυτή, που επιμελείται ο Λάμπρος Λιάβας με τους Θοδωρή Οικονόμου, Στέλιο Βαμβακάρη και Γιάννο Περλέγκα.

«Λοιπόν δεν νομίζω, πως ο σνομπισμός αυτός γύρω από το ρεμπέτικο τραγούδι είναι δυνατό να μας σταθεί εμπόδιο, για να κοιτάξουμε προσεκτικά την αξία του και να αγαπήσουμε την αλήθεια και τη δύναμη που περιέχει», είχε πει ο Μ. Χατζιδάκις. Αναφέρθηκε, μάλιστα, στον φίλο του που του είχε αποκαλύψει την αλήθεια του ρεμπέτικου, υπερβαίνοντας τις προκαταλήψεις της εποχής.

Την περίοδο της Κατοχής, με έναν φίλο του.

Μόλις 24χρονος τότε, δικαίωσε το ρεμπέτικο ως «μια τέχνη γνησίως και μοναδικά ελληνική», σε μια εποχή που η μουσική αυτή διωκόταν από τη Δεξιά και περιφρονούνταν από την Αριστερά. Εντόπισε ως βασική πηγή της την «αυστηρή και απέριττη εκκλησιαστική υμνωδία», το παραλλήλισε με την αρχαία τραγωδία, υποστήριξε ότι σε κάποιες περιπτώσεις η μελωδική του γραμμή πλησιάζει τον Μπαχ και στιχουργικά τους Κορνάρο και Λόρκα.

Έπειτα κάλεσε στη σκηνή τον Μάρκο Βαμβακάρη και την Μπέλλου, που έπαιξαν τη «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου, το «Πάμε τσάρκα στο Μπαξέ Τσιφλίκι» του Τσιτσάνη, το «Άνοιξε άνοιξε» του Παπαϊωάννου κ.ά. «Ακούσατε με τι ψυχρότητα και αυστηρότητα ειπώθηκαν αυτά τα πέντε τραγούδια», είπε ο Χατζιδάκις.

«Ο ρυθμός δεν ξέφυγε ούτε πιθαμή για να τονίσει κάτι πιο έντονα, οι φωνές ίσιες, μονοκόμματες λες και τα λόγια δεν είχαν συγκίνηση. Ετσι είναι. Τίποτες που να σε προκαλέσει να τα προσέξεις, να τα ξεχωρίσεις. Πρέπει να ξελαφρώσεις μέσα σου για να δεχτείς τη δύναμή τους». Η ομιλία του προκάλεσε αντιδράσεις, και καλοθελητές ειδοποίησαν τη μητέρα του να προσέχει ο γιος της σαν κυκλοφορεί στο Παγκράτι. Ευτυχώς, ποτέ δεν πτοήθηκε.

Η ταυτότητά του ως μουσικοκριτικού της εφημερίδας «Οι καιροί», 1950

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Η Καθημερινή"

Σπύρος Μπιμπίλας: ότι αγάπησαμε από έναν αξιόλογο υπηρέτη της υποκριτικής!

Ηθοποιός, που σίγουρα οι περισσότεροι τον έχουμε αγαπήσει από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, την εποχή που η μυθοπλασία ήταν στα καλύτερα της, ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι από τους πλέον αξιόλογους ηθοποιούς της γενιάς του.
Γεννημένος στο Πειραιά γνώρισε την ορφάνια από την ηλικία των 10 ετών, όταν έχασε τον πατέρα του. Από τα χρόνια της εφηβείας του άρχισε να δουλεύει και τελειώνοντας τις Γυμνασιακές του σπουδές μπήκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών για να σπουδάσει Νομική. Δεν ήταν επιλογή του αλλά το ακολούθησε καθώς δεχόταν πιέσεις από συγγενικά του πρόσωπα που ασκούσαν το επάγγελμα του δικηγόρου. Η αγάπη του για την υποκριτική τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Σύντομα θα ανέβει στο θεατρικό σανίδι επιλέγοντας πάντα με ιδιαίτερη προσοχή τους ρόλους του. Με τη συμμετοχή του στην "Πορνογραφία" του Μάνου Χατζιδάκι θα γνωριστεί με τη Σαπφώ Νοταρά και θα μείνουν αχώριστοι μέχρι το τέλος της. Το 1980 θα εμφανιστεί για πρώτη φορά και στον κινηματογράφο με ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Νίκου Τζήμα "Ο Άνθρωπος με το Γαρίφαλο". Από την υπόλοιπη φιλμογραφία του αξίζει να αναφέρουμε τις ταινίες: "Οι Απέναντι"(1981), "Άγγελος"(1982), "Γλυκιά Συμμορία"(1983) και "Μπορντέλο"(1985).
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80 κάνουν την εμφάνιση τους οι ταινίες θρησκευτικού περιεχομένου. Με μικρό προϋπολογισμό, μπορεί να μην κυκλοφόρησαν στις σκοτεινές αίθουσες, ωστόσο προβλήθηκαν σε εκδηλώσεις διάφορων παραθρησκευτικών οργανώσεων. Ο Σπύρος Μπιμπίλας συμμετέχει σε κάποιες από αυτές. Ανάμεσα τους: "Άγιος Παντελεήμων"(1985), "Άγιος Χριστόφορος"(1985) και "Αγία Ερμιόνη, θυγατέρα Διακόνου Φιλίππου"(1988).
Στην τηλεόραση ο Σπύρος ξεκινά τη δράση του με συμμετοχές σε αξιόλογες σειρές, άλλωστε την εποχή της κρατικής τηλεόρασης η μυθοπλασία γνωρίζει τη χρυσή της εποχή. Αξίζει να θυμηθούμε τους "Πανθέους", το ρόλο του Μουντζούρη στην τηλεοπτική μεταφορά του "Ζητιάνου" του Ανδρέα Καρκαβίτσα, τους "Ιερόσυλους"(ρεκόρ τηλεθέασης), την "Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη" και φυσικά κορυφαία στιγμή στην καριέρα του όταν ερμήνευσε το ρόλο του Γρηγόρη Μολφέδου στη σειρά της ΕΡΤ "Κωστής Παλαμάς", το 1993. Αξίζει βέβαια να αναφερθούμε και στα γκεστ που έκανε στις σειρές του Νίκου Φώσκολου "Η Λάμψη" και "Καλημέρα Ζωή", στις σειρές του Χάρη Ρώμα "Οι Μεν και οι Δεν" και "Κωνσταντίνου και Ελένης" καθώς και στο ριμέικ του "Εκείνες κι Εγώ".
Η χαρακτηριστική και εύπλαστη του φωνή χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές σε μεταγλωττίσεις παιδικών ταινιών και σειρών.
Μοναδικός σε ότι και αν ερμήνευσε ο Σπύρος Μπιμπίλας σήμερα μετρά περισσότερες από 4 δεκαετίας καριέρα. Ο ίδιος νιώθει ότι γεννήθηκε για να υπηρετήσει την υποκριτική. Από τότε που είδε για πρώτη φορά την ταινία του Σταύρου Τσιώλη "Ο Μικρός Δραπέτης".Ήθελε τόσο πολύ να είναι εκείνος ο πρωταγωνιστής!
Πρόεδρος του ΤΑΣΕΗ αγωνίζεται για όλους τους συναδέλφους του και αυτή η δράση του ίσως θα έπρεπε να του χαρίσει τον τίτλο του "Προστάτη των ηθοποιών".

26 Ιανουαρίου...σαν σήμερα...

26 Ιανουαρίου...σαν σήμερα...

...το 1977 φεύγει από τη ζωή ο Φιλοποίμην Φίνος ιδρυτής της ελληνικής κινηματογραφικής εταιρείας Φίνος Φιλμ.Το έργο του αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο με τις ταινίες του να αποτελούν μέχρι σήμερα αξεπέραστα πρότυπα υγιούς και ευπρεπούς ψυχαγωγίας...

Επίσης, σαν σήμερα 26 Ιανουαρίου, γεννήθηκαν οι:
Κάκια Παναγιώτου (1923)
Αλεξάνδρα Λαδικού (1933)
Φαίδων Γεωργίτσης (1939)
και ο Σπύρος Μπιμπίλας (1956)

"Η Ζωή εν Τάφω" στην ΕΡΤ

157 ηθοποιοί, 1600 κομπάρσοι, 55 άτομα πίσω από τις κάμερες και 19.000 σελίδες σεναρίου, χρειάστηκαν για την τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Στράτη Μυριβήλη «Η ζωή εν τάφω».

Οι συντελεστές της σειράς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, οι εγγονές του συγγραφέα και οι άνθρωποι της ΕΡΤ, παρακολούθησαν σε εκδήλωση στο Ζάππειο, το πρώτο από τα 16 επεισόδια του νέου σήριαλ, που κάνει πρεμιέρα στην ΕΡΤ 1, την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου στις 22.00 το βράδυ. «Το δουλεύω 10 χρόνια, ο βασικός άξονας είναι ο πόλεμος και η ειρήνη, η αγάπη και ο θάνατος» τόνισε ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Τάσος Ψαρράς. «Ξεχωριστή μέρα για την ΕΡΤ. Μετά από πολλά χρόνια ξαναεμφανίζεται στο προσκήνιο η ελληνική μυθοπλασία» ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Χρήστος Λεοντής. Με σκηνικό τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις που οδηγούν στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, εξελίσσεται ο μεγάλος έρωτας του εθελοντή στρατιώτη Αντώνη Κωστούλα και της νεαρής δασκάλας του Παρθεναγωγείου Μυτιλήνης, Μυρσίνης, μεταφέροντας στο κοινό μια ιστορία με ξεκάθαρο αντιπολεμικό μήνυμα. Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων έγιναν στην πατρίδα του Μυριβήλη, την Λέσβο και στο πανέμορφο γραφικό χωριό του Συκαμιά, όπως επίσης στα χωριά Κορέστεια της Καστοριάς και πολλά μέρη της Αττικής. Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Γιάννη Δρακουλαράκου, η σκηνογραφία του Σπύρου Λάσκαρη και η ενδυματολογία της Ιουλίας Σταυρίδου. Πρωταγωνιστούν οι Γιάννης Μπέζος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκος Πουρσανίδης, Γιώργος Αρμένης, Δημήτρης Ήμελλος, Ερρίκος Λίτσης, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Βαγγέλης Στρατηγάκος και πλήθος καταξιωμένων ηθοποιών.

Έφυγε ο συγγραφέας Χρήστος Αγγελάκος

Έπειτα από μακρά μάχη με τον καρκίνο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 58 ετών ο συγγραφέας Χρήστος Αγγελάκος.

Ο Χρήστος Αγγελάκος γεννήθηκε το 1962. Αποφοίτησε από το τμήμα  Βυζαντινών- Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης. Είχε εκδώσει μεταξύ άλλων τα μυθιστορήματα «Η τελευταία εικόνα» (Κέδρος 1998), «Το δάσος των παιδιών» (Μεταίχμιο 2011, βραβείο μυθιστορήματος The Athens Prize for Literature περιοδικού (δε)κατα 2012), την ποιητική συλλογή «Τα φώτα απέναντι» (Ίκαρος, 2008), και τη μετάφραση των δοκιμίων του Jean Starobinski, «Τρεις μανίες», (Εστία, 1992).  Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Διαβάζω, Λόγου Χάριν, Εντευκτήριο, Λογοτεχνικός Πολίτης και με την εφημερίδα Αναγνώστης, δημοσιεύοντας παρουσιάσεις και κριτικές λογοτεχνικών βιβλίων. Στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ παρουσίασε το έργο δώδεκα γνωστών ποιητριών και πεζογράφων της γενιάς του '70 σε ισάριθμες ωριαίες εκπομπές.