Άννα Συνοδινού: Μια ευλογία για τον Ελληνικό Πολιτισμό!

"Μακριά από τη σκηνή, ούτε πέθανα, ούτε έπληξα. Ανακάλυψα πως μπορώ να ζήσω και χωρίς το θέατρο. Ο καθένας ρυθμίζει τη ζωή του με το δικό του τρόπο. Ας μη ξεχνάμε ωστόσο πως ο καλλιτέχνης είναι φορέας πολιτισμού. Διαφορετικά δεν είναι τίποτε άλλο από μπογιατισμένος Θεατρίνος".
                                               Άννα Συνοδινού

Ηθοποιός με απίστευτο μέταλλο φωνής, σοβαρή, υπεύθυνη και συγκροτημένη, η Άννα Συνοδινού αποτέλεσε πραγματική ευλογία για το νεότερο Ελληνικό πολιτισμό. Έδωσε ερμηνείες ανεπανάληπτες, μπήκε στο χώρο της Βουλής(1974) αναλαμβάνοντας ευθύνες πλατύτερες, αλλά δεν έγινε ποτέ σταρ, παρότι κατάφερε να δημιουργήσει το δικό της μύθο, ο οποίος παραμένει αναλλοίωτος ακόμα και μετά το θάνατο της.
Γεννημένη στο Λουτράκι της Κορινθίας ανήμερα των Εισοδίων της Θεοτόκου το 1927 ήταν το όγδοο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας με καταγωγή από την Αμοργό. Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές διδάσκεται την υποκριτική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πρώτη της, όμως θεατρική εμφάνιση, πραγματοποιείται στο θίασο Κοτοπούλη, το 1950, με "Τα Παιδιά του Εδουάρδου" του Μαρκ Ζιλμπέρ Σοβαζόν. Στα χρόνια που ακολουθούν θα συνεργαστεί με τους Ντίνο Ηλιόπουλο, Μίμη Φωτόπουλο και Νίκο Χατζίσκο ενώ τη χρονική περίοδο 1956 - 1964 θα υπάρξει μόνιμο στέλεχος του Εθνικού.

"Αντιγόνη" - ρόλος ζωής για την Άννα Συνοδινού.

Μετά την αποχώρηση της, το 1965, ιδρύει την Ελληνική Σκηνή. Με την παλιά της επιτυχία "Αντιγόνη" εγκαινιάζει το καινούριο Θέατρο του Λυκαβηττού. Το 1967 με την επιβολή της Δικτατορίας στη χώρα μας η Άννα Συνοδινού διακόπτει κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα αφού οι Συνταγματάρχες κλείνουν το Θέατρο της, της αφαιρούν το διαβατήριο και η ίδια αναγκάζεται να εργαστεί ως γραμματέας στην εμπορική εταιρεία του συζύγου της. Στο Θέατρο θα επανέλθει το 1972 με το ίδιο έργο που εγκατέλειψε τη σκηνή, την "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή. Θα συνεχίσει συνεργαζόμενη με το Εθνικό και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Από τα ωραιότερα πορτραίτα της, από τα πρώτα χρόνια της στο σανίδι!!!

Με την πτώση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας η Άννα Συνοδινού ξεκινά την ενασχόληση της με την πολιτική. Αρχικά ως Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και φυσικά ως Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών εισηγήθηκε νομοθετικές προτάσεις για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας και των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Ήταν αυτή που εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση ενώ πρότεινε και την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ. Αποσύρθηκε από την πολιτική την Άνοιξη του 1990. Επανήλθε στο Θέατρο με επιλεκτικές εμφανίσεις ενώ ξεκίνησε να διδάσκει υποκριτική στις Θεατρικές Σχολές του Εθνικού, του Πέλου Κατσέλη, του Ωδείου Αθηνών και της Καλλιτεχικής Εταιρείας των Αθηνών.  Το 1998 έγραψε την αυτοβιογραφία της με τον τίτλο "Πρόσωπα και Προσωπεία" ενώ τιμήθηκε πολλές φορές από την πολιτεία για το σύνολο της προσφοράς της στον Ελληνικό Πολιτισμό.

Η Άννα Συνοδινού με τους Θεόδωο Έξαρχο, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Φαίδωνα Γεωργίτση, Ζωή Λάσκαρη και Κώστα Μπάκα στην πρεμιέρα της "Κυρίας του Μαξίμ" (18 Οκτωβρίου 1979).

Η σχέση της με τον κινηματογράφο δεν υπήρξε ιδιαίτερη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου "Θανασάκης, ο Πολιτευόμενος" και θα ακολουθήσουν τα φιλμ: "Δολάρια και Όνειρα"(1956), "Ο Άνθρωπος του Τρένου"(1958) και ο "Λέων της Σπάρτης" (The 300 Spartans) του Ρούντολφ Ματέ. Το 1961 πρόβληθηκε στις αίθουσες η κινηματογραφημένη παράσταση "Ηλέκτρα", από το Φεστιβάλ της Επιδαύρου.
Η Άννα Συνοδινού  έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιανουαρίου 2016.

Με το Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία "Θανασάκης, ο Πολιτευόμενος"(1954).

Από τη μοναδική διεθνή ταινία της "Οι 300 της Σπάρτης" (1961)