Η Αικατερίνη Βερώνη υπήρξε
μία από τις μεγαλύτερες πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου και
ιδιαίτερα του ρομαντικού δραματολογίου. Θεωρήθηκε ότι ενσάρκωνε τα
ρομαντικά ιδεώδη της εποχής. Διέπρεψε στους σημαντικότερους ρομαντικούς ρόλους
καθώς και στα ιστορικά δράματα που γνώριζαν τότε μεγάλες δόξες. Μνημειώδης
υπήρξε η αντιζηλία της με την επίσης μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου
της εποχής, Ευαγγελία Παρασκευοπούλου. Χαρακτηριστικά, αναφέρονται τα
επεισόδια του 1893 για την παράσταση της Φαύστας του Βερναρδάκη. Ο
Βερναρδάκης είχε προτιμήσει την Βερώνη για την πρεμιέρα του έργου στο θέατρο Ολύμπια αλλά ο Δ.Κοτοπούλης επέλεξε
την Παρασκευοπούλου για να ανεβάσει το έργο μία μέρα αργότερα στο θέατρο Ομόνοια. Οι παθιασμένοι
θαυμαστές τους συναντήθηκαν μετά την παράσταση στην Ομόνοια και για τα
ινδάλματά τους κατέληξαν σε συμπλοκή.
Η Αικατερίνη Βερώνη
πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1885 στο Θέατρο Απόλλων με τον Πανελλήνιον
Δραματικόν Θίασον του περίφημου θιασάρχου της εποχής Δημοσθένη Αλεξιάδη. Στα
χρόνια που ακολουθούν η νεαρή ηθοποιός εργάζεται ακούραστα εκτός Αθηνών και το
Σεπτέμβριο του 1892 επανέρχεται στην Αθήνα. Οι θεατρόφιλοι που είχαν πληροφορηθεί τους θριάμβους της, οργανώνουν στο σταθμό Πελοποννήσου μεγαλειώδη
υποδοχή. Ο Διδάκτωρ της νομικής Κωστής Χαιρόπουλος της προσφέρει δάφνινο
στεφάνι και το πλήθος των θαυμαστών της ακολουθεί την άμαξα της ηθοποιού μέχρι
το ξενοδοχείο "Πρίγκιψ Γεώργιος" της οδού Σταδίου.
Το 1902 η Αικατερίνη
Βερώνη νυμφεύτηκε το συνάδελφο της ηθοποιό
Γεώργιο Γεννάδη(Νομάρχης επί κυβερνήσεως Βενιζέλου προ του 1920). Διετέλεσε
πρωταγωνίστρια στο Βασιλικό Θέατρο αλλά τελικά δημιούργησε δικό της θίασο
με τον σύζυγό της και ξεκίνησε τις περιοδείες οπουδήποτε υπήρχε ελληνικό
στοιχείο για τρεις δεκαετίες, μέχρι το 1920 που αποσύρθηκε. Η Αικατερίνη
Βερώνη που σημάδεψε με το ύφος και το όνομά της την ελληνική θεατρική σκηνή,
για σχεδόν 40 χρόνια, πέθανε από θρόμβωση της στεφανιαίας στην κλινική Σμπαρούνη
των Αθηνών στις 18 Μαΐου 1955 σε ηλικία 88 ετών.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου