Η Μαρία γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1950 στον Άγιο Ιωάννη Λακωνίας. Ένας πραγματικός παράδεισος λίγο έξω από τη Σπάρτη. Το πραγματικό της επώνυμο ήταν Αλιφεροπούλου. Στα 18 της πηγαίνει στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομική και στο δεύτερο έτος βρίσκεται στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαθήτρια ακόμη στη Δραματική συναντά τον σκηνογράφο Διονύση Φωτόπουλο, ο οποίος μαγεύεται από την εμφάνιση της και δηλώνει ότι αυτή η ηθοποιός έχει τον προβολέα στο πρόσωπο της.
Η πρώτη εμφάνιση της στη μικρή οθόνη έγινε με τη σειρά "Στησιχόρου 73" και τα περιοδικά της εποχής την πλασάρουν ως τη "νέα αποκάλυψις". Παράλληλα μπαίνει και στον κινηματογράφο ως πρωταγωνίστρια στην ταινία "Οργισμένη Γενιά" (1972) του Γεράσιμου Παπαδάτου. Μια εξαιρετική ιστορία αγάπης γραμμένη από τον Πάνο Κοντέλη που όμως ατύχησε εισπρακτικά. Συμμετείχε και στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης όπου και αντιμετώπισε τα ειρωνικά σχόλια των "δήθεν" διανοούμενων. Η επόμενη εμφάνιση της Μαρίας στον κινηματογράφο θα γίνει στο φιλμ "Το Κορίτσι Βόμβα"(1976) του Νίκου Μαστοράκη.
Και ενώ ο κινηματογράφος δείχνει να μην τη θέλει, η Μαρία Αλιφέρη συνεχίζει να παίζει στην τηλεόραση σε αξιόλογες σειρές όπως στο ιστορικό σίριαλ του Νίκου Φώσκολου "Εν Τούτω Νίκα", στους "Δίκαιους" του Θάνου Λειβαδίτη, στο "Ταξίδι" και στις "Υποψίες".
Το καλοκαίρι του 1980 με το χαμόγελο, την ευγένεια και την άψογη παρουσία της ξεκινά να παρουσιάζει το τηλεπαιχνίδι "Τα Τετράγωνα των Αστέρων". Μια από τις πρώτες έγχρωμες παραγωγές της ελληνικής τηλεόρασης. Το παιχνίδι αρέσει στο τηλεοπτικό κοινό και η Μαρία αφήνει εποχή με τις ατάκες της: "συμφωνείται ή διαφωνείτε;" και "σας αγαπώ". Μέσα στην ίδια χρονιά ξεκινά την παρουσίαση ενός ακόμη τηλεπαιχνιδιού, το "Κάνε ότι κάνω" το οποίο κάνει πρεμιέρα την παραμονή των Χριστουγέννων από την ΥΕΝΕΔ. Και αυτό κερδίζει την αγάπη του κοινού και έρχεται στις πρώτες θέσεις του πίνακα τηλεθέασης. Και όμως, σύμφωνα με φήμες που κυκλοφόρησαν την εποχή εκείνη, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης εκτίμησε ότι το επίπεδο του προγράμματος ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και ζήτησε όχι απλά τη διακοπή του αλλά και την διαγραφή του από το αρχείο της κρατικής τηλεόρασης.
Την παραμονή των Θεοφανείων του 1981 κάνει πρεμιέρα η σειρά "Η Κραυγή των Λύκων". Πρωταγωνίστρια η Μαρία Αλιφέρη, η οποία πλέον εμφανίζεται στη μικρή οθόνη με τρείς διαφορετικές εκπομπές οι οποίες εναλλάσσονταν κάθε εβδομάδα στην κορυφή της θεαματικότητας. Η ηθοποιός βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, στα εξώφυλλα των περιοδικών και χαρακτηρίζεται από πολλούς η Εθνική τηλεοπτική Σταρ.
Λίγες μέρες όμως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1981, η Μαρία Αλιφέρη «αποβλήθηκε» εντελώς από την μικρή οθόνη για μια δεκαετία περίπου, διότι έπρεπε να «κοπούν» όλα τα «σύμβολα» της ελληνικής τηλεόρασης που εξέφραζαν την προηγούμενη κυβέρνηση. Όπως έχει δηλώσει η ίδια, κάποιοι αποφάσισαν να κοπεί η ίδια ξαφνικά από την τηλεόραση, επειδή λόγω της τεράστιας απήχησης που είχε στο ευρύ κοινό και του γεγονότος ότι η απήχηση έτυχε να συμβεί επί Νέας Δημοκρατίας, θεωρήθηκε από την νέα κυβέρνηση ως «σύμβολο της Δεξιάς», παρόλο που η ανάμειξή της με την πολιτική ήταν ανύπαρκτη.
Μακριά πλέον από τη μικρή οθόνη συνεχίζει την πορεία της στο χώρο του θεάματος. Υποκύπτει στη μόδα των βιντεοταινιών και γυρίζει με το Νίκο Φώσκολο τις ταινίες "Εκείνη η γυναίκα", "Η Μαρκησία του λιμανιού" και τον "Άγνωστο Πόλεμο". Οι ταινίες αυτές είναι προσεγμένες, κινηματογραφημένες με αξιόλογους συντελεστές. Παραγωγές που ξεχωρίζουν από τις χιλιάδες φτηνοταινίες που γυρίστηκαν στην τόσο κακή εποχή του βίντεο.
Στο θέατρο η παρουσία της υπήρξε έντονη από την πρώτη εμφάνιση της ως μαθήτρια της σχολής, στο έργο του Βέντεκιντ «Το ξύπνημα της νιότης». Θα ακολουθήσουν συνεργασίες με τον Κώστα Βουτσά, το Βασίλη Τσιβιλίκα και το Χρόνη Εξαρχάκο. Το 1978 μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο πρωταγωνιστούν στο μιούζικαλ "Τραγούδα Θεατρίνε" στο ιστορικό θέατρο Βέμπο. Η συνεργασία της με τον Ντίνο Ηλιόπουλο τη χειμερινή σεζόν 1988-89 στο έργο "Μια Κυριακή στη Νέα Υόρκη" του Νόρμαν Κράσνα αφήνει εποχή.
Το 1982 η Μαρία Αλιφέρη ανεβάζει τη "Μαντάμ Ορτάνς", θρυλική παράσταση που γράφει ιστορία, όπως άλλωστε και οι θεατρικές συνεργασίες της με τον Κώστα Καρρά και τον Γιώργο Σίσκο.
Σήμερα επιλεκτική πλέον στις δουλειές της δε ζει με τις αναμνήσεις της και δε γυρνά στο παρελθόν. Χαρακτηριστικά δηλώνει: "...δεν θα γύριζα στο παρελθόν ούτε με σφαίρες! Το κουβαλάω μέσα μου σαν θησαυρό, αλλά οφείλουμε να προχωράμε μπροστά..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου