Η Νάντια
Κωνσταντοπούλου, αναμφισβήτητα θεωρείται μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες
του ελαφρού τραγουδιού,στα χρόνια του 60. Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1933 στα
Αθήνα. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο Μαρούσι φοιτώντας στο ίδιο γυμνάσιο
με τη Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αρκετά χρόνια μετά, η Νάντια μιλώντας σε εφημερίδα
μεγάλης κυκλοφορίας θυμόταν με νοσταλγία την γνωριμία της με την Αλίκη:«Την
Αλίκη τη γνώρισα όταν εγώ πήγαινα στην Γ’ οκτατάξιου γυμνασίου. Ήμουν μια τάξη
μεγαλύτερη από εκείνη και είχαμε γίνει οι καλύτερες φίλες. Η φιλία μας
συνεχίστηκε για ένα διάστημα και όταν πήγε στη Δραματική Σχολή και έμενε πλέον στην
Αθήνα, σ’ ένα πολύ ωραίο σπίτι στην περιοχή του Αγίου Παύλου, μαζί με τη μητέρα
της και τη γιαγιά της. Τότε εγώ δούλευα στη ραδιοφωνία και κάποιες φορές τα
μεσημέρια πήγαινα στο σπίτι της και μου έκανε το τραπέζι. Για μένα η Αλίκη ήταν
πάντα ένα χαριτωμένο, λαμπερό και πανέξυπνο κορίτσι! Ένας άγγελος!...»(Εφημερίδα Εspresso
– 2008)
Η Νάντια ξεκίνησε την καριέρα της το
1956, όταν έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό
Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, σε μία μέρα που έδιναν εξετάσεις πενήντα νέοι
φιλόδοξοι τραγουδιστές.Το εκπληκτικό ήταν πως από τους πενήντα νέους, η
επιτροπή πέρασε παμψηφεί μόνο την Νάντια. Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής της,σε
συνδυασμό με την ερμηνευτική της ικανότητα αλλά και η εντυπωσιακή εξωτερική
εμφάνιση της, συζητήθηκε έντονα στους καλλιτεχνικούς κύκλους, με αποτέλεσμα η
μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρεία εκείνων των χρόνων, η Columbia, να υπογράψει
αποκλειστικό συμβόλαιο μαζί της. Το 1956 ηχογραφεί τα πρώτα της τραγούδια σε
δισκάκια 45 στροφών. Ήταν οι συνθέσεις του Ζοζέφ Κορίνθιου: «Λησμονιά» και «Θα
σε αγαπώ κάθε μέρα». Για τα επόμενα δύο χρόνια θα συνεχίσει τις ηχογραφήσεις
τραγουδιών χωρίς όμως να πάρει τη θέση που τις αξίζει στη δισκογραφία.
Με προτροπή του Γιώργου Μουζάκη εμφανίστηκε
στο ελαφρό μουσικό θέατρο σε παραστάσεις όπως:«Ροζ μπαλέτα», «Τριάντα κότες κι
ένας κόκορας» και άλλες. Εκεί γνωρίζει τον μοιραίο άνθρωπο της ζωής της, τον
σπουδαίο συνθέτη και μουσικό Τάκη Μωράκη. Η γνωριμία και ο γάμος της με τον
Μωράκη, θα είναι καθοριστικός για την εξέλιξη της πορείας της στο χώρο του
θεάματος. Έγιναν ένα από τα πλέον αγαπημένα ζευγάρια της σόου μπίζ στα χρόνια
του 60. Ανάμεσα στα τραγούδια του συζύγου της που έχει ερμηνεύσει είναι τα πολύ
γνωστά κι αγαπημένα: «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», «Ήταν κάποιο λούνα
παρκ», «Πού πάτε κύριε», «Εκείνον», «Ξέρω ένα δρόμο», «Μαριλού», «Είδωλό μου»,
«Πες μπαλάλαϊκα», «Μια κάντιλακ γκρενά» κ.ά. Μαζί εμφανίστηκαν σε ελληνικά και
διεθνή φεστιβάλ αποσπώντας βραβεία και
τιμητικές διακρίσεις ενώ έδωσαν πολλές επιτυχημένες συναυλίες στο εξωτερικό,
και ιδιαίτερα στην τότε Σοβιετική Ένωση.
Η Νάντια Κωνσταντοπούλου εμφανίστηκε
και στον ελληνικό κινηματογράφο. Το 1959 στο αισθηματικό δράμα της Φίνος Φιλμ «Αντίο
Ζωή» ερμηνεύει το ομώνυμο τραγούδι του Τάκη Μωράκη. Μια συγκλονιστική ερμηνεία
που δυστυχώς δεν καταγράφηκε ποτέ δισκογραφικά. Την ίδια χρονιά ντουμπλάρει
τραγουδιστικά την Φλωρέττα Ζάννα στο ερωτικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου
«Αμαρυλλίς» τραγουδώντας τα υπέροχα τραγούδια του Μωράκη: «Ένα καράβι περιμένω»
και «Αμαρυλλίς». Από τα υπόλοιπα τραγούδια της στον κινηματογράφο ξεχωρίζουν:
«Μωρό μου» (1960,από την ομώνυμη ταινία), «Κι αν ίσως δεν σ' αρέσω!» (1960,από
την κομεντί «2000 ναύτες κι ένα κορίτσι»), «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» (1960,από
την ταινία «Η Ελληνίδα και ο έρωτας») και «Πάρε με αγάπη μου» (1963,από το
κοινωνικό δράμα «Αστέρια στο βούρκο»).
Σημαντική θεωρείται η συνεργασία της
με τον Κώστα Χατζή, το τραγούδι του «Απ’ το αεροπλάνο» σε στίχους Σώτιας Τσώτου,
που ερμήνευσε μοναδικά, έχει μείνει στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Η
δισκογραφία της δεν ήταν μεγάλη, αν και η ίδια ηχογράφησε αμέτρητα δισκάκια 45
στροφών. Το 2007 η εταιρεία ΕΜΙ κυκλοφόρησε την συλλογή «Τα τραγούδια μιας
ζωής» με 25 σπάνιες ηχογραφήσεις αλλά και
το δίσκο βινυλίου «Τα φεστιβαλικά» διασώζοντας από την φθορά του χρόνου ηχογραφήσεις της μεγάλης Κυρίας του ελαφρού τραγουδιού. Πέρα
από τα επιτυχημένα και διαχρονικά τραγούδια της,η Νάντια απέκτησε και έναν
γιο, τονγνωστό κιθαρίστα της τζαζ, Πρίαμο Μωράκη.
Στις 9 Οκτωβρίου 2016 η μεγάλη Κυρία
του ελαφρού τραγουδιού ταξίδεψε στη γειτονιά των Αγγέλων νικημένη από τη νόσο του Αλτσχαιμερ. Ως
παρακαταθήκη άφησε τα υπέροχα τραγούδια της αλλά κυρίως το ήθος με το οποίο
υπηρέτησε το χώρο του θεάματος. Την ευχαριστούμε για όλα!!!
ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου