Μίμης Φωτόπουλος: Ο ηθοποιός που γέμισε με τη ντομπροσύνη του τον Ελληνικό κινηματογράφο!!!

Ο Μίμης Φωτόπουλος ήταν ένας πρωταγωνιστικός κουβαλητής του κωμικού στοιχείου, ο οποίος έδινε στις ταινίες που εμφανιζόταν (ακόμα και σε γκεστ ρόλους) ζωντάνια. Ήταν ο ηθοποιός που έφτιαξε το γνωστό λαϊκό τύπο, τον "ξύπνιο", ολίγο μάγκα, που μιλάει αργά και τονίζει τα λόγια του.
Για κάποιους ήταν ο σοβαρός μέσα στην κωμωδία. Ήταν μάλλον ο άνθρωπος που είχε θέση μέσα στην ανάπτυξη της κωμικής κατάστασης όχι τόσο για να την πάει παραπέρα, όσο για να τη στηρίξει. Και αυτό είναι δουλειά ενός σπουδαίου κωμικού που ξέρει να συνδυάζει τέλεια τη μορφή και την πρόζα εν στάσει, όπως για παράδειγμα στη σκηνή με τη Σπεράντζα Βρανά στην "Κάλπικη Λίρα"(1955) του Γιώργου Τζαβέλλα.
Ο Μίμης Φωτόπουλος γεννήθηκε το 1913 στη Ζάτουνα Αρκαδίας. Έχασε τον πατέρα του όταν ήταν μόλις 2 μηνών. Μετά το θάνατο του πατέρα του η οικογένεια Φωτόπουλου βρέθηκε αρχικά στο Αίγιο και λίγο αργότερα στην Αθήνα. Ο Μίμης τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Για θέατρο ούτε που νοιαζόταν μέχρι τότε, αφού οι σχέσεις που είχε μαζί του, ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Ξαφνικά μια αγγελία του Βασιλικού Θεάτρου έφερε τα πάνω κάτω. Έδωσε εξετάσεις και το 1931 ανέβηκε στη σκηνή ως χορωδός του Αγαμέμνονα - Βεάκη. Τα πρώτα του θεατρικά βήματα ωστόσο θα διακοπούν όταν η Ελλάδα θα μπει στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Στα χρόνια του Εμφυλίου οι Εθνικόφρονες θα κάψουν το σπίτι του στην Ιπποκράτους και ο ίδιος θα βρεθεί εξορία στο εγγλέζικο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα της Αιγύπτου. Εκεί ο Μίμης θα περάσει δύσκολες μέρες πληρώνοντας την αγάπη του για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρει να δραπετεύσει και να επιστρέψει στην Πατρίδα.

Με το Ντίνο Ηλιόπουλο, από θεατρική τους συνεργασία.

Το 1948 ο Αλέκος Σακελλάριος τον εμπιστεύεται για να παίξει στο "Μετροπόλιταν", στην επιθεώρηση "Άνθρωποι - Άνθρωποι" και λίγο αργότερα η συνάντηση του με τον ευγενικό και φινετσάτο Ντίνο Ηλιόπουλο θα χαρίσει στο Ελληνικό Θέατρο χρυσές σελίδες.
Παράλληλα ξεκινά και η καριέρα του στον κινηματογράφο με τις ταινίες "Οι Γερμανοί Ξανάρχονται"(1948), "Χαμένοι Άγγελοι"(1948) και "Έλα στο Θείο"(1950). Όλες με τη σφραγίδα της Φίνος Φιλμ. Το 1953 με την ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα "Το Σωφεράκι" θα αφήσει εποχή ως μάγκας, ταξιτζής, εργένης. Μετά από αυτή την ταινία ο Μίμης Φωτόπουλος αναδείχτηκε ως ο πιο δημοφιλής άντρας ηθοποιός στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 50. Υπήρξε μάλιστα ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός που υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με τη Φίνος Φιλμ.
Θα ακολουθήσει ο ρόλος του Πετράκη λατερνατζή στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου "Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο", δίπλα στο Βασίλη Αυλωνίτη.

"Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο"

"Τα Κίτρινα Γάντια"

"Φτωχαδάκια και Λεφτάδες" 

Γνήσιος Έλληνας με τη ντομπροσύνη και τη ζεστασιά του γεμίζει τη μεγάλη οθόνη με τους ρόλους του σε ταινίες όπως: "Ο Φανούρης και το Σόι του", "Η Ωραία των Αθηνών", "Η Καφετζού", "Να ζήσουν τα Φτωχόπαιδα", "Φτωχαδάκια και Λεφτάδες", "Τα Κίτρινα Γάντια", "Άλλος για το Εκατομμύριο" και ο "Ουρανοκατέβατος". Το 1962 κάνει την καλύτερη του εμφάνιση στον κινηματογράφο στην κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου "Ο Θόδωρος και το Δίκαννο".

"Ο Θόδωρος και το Δίκαννο"

Πέρα από την υποκριτική ο Μίμης Φωτόπουλος ασχολήθηκε με τις εικαστικές τέχνες οργανώνοντας πολλές εκθέσεις με την ιδιότυπη τέχνη του κολάζ των γραμματοσήμων. Παράλληλα έγραψε θεατρικά έργα, ποιητικές συλλογές και το αυτοβιογραφικό βιβλίο "Το Ποτάμι της Ζωής μου".
Ο Μίμης Φωτόπουλος έφυγε από τη ζωή στις 29 Οκτωβρίου 1986 αφού ήδη είχε κάνει τη δική του οικογένεια, μετά το γάμο του με τη Μαργαρίτα από την οποία απέκτησε και δυο κόρες, την Άννα και τη Μαρία.