Η Φίνος Φιλμ και το ελληνικό σινεμά εκτός συνόρων!!!

Η Φίνος Φιλμ είναι ίσως η μοναδική κινηματογραφική εταιρεία που κατάφερε να "φτιάξει" ταινίες που έχουν γίνει αντικείμενο λατρείας από πολλές γενιές Ελλήνων. Η αθωότητα και φυσικά η καθαρότητα τους είναι τα όπλα τους με τα οποία νίκησαν το χρόνο και δικαίωσαν απόλυτα τον Φιλοποίμην Φίνο. Ήταν ίσως ο μοναδικός παραγωγός που αντιμετώπισε τον κινηματογράφο ως τέχνη και όχι ως βιομηχανία. Ως κορυφαίος στο είδος του είχε και τους επικριτές του, γιατί έτσι γίνεται πάντα. Αλλά εκείνος απαντούσε σε αυτούς:"...στο τέλος μιλάει το πανί".

Για το Φίνο έχουν γραφτεί πολλά, εκείνο όμως που ίσως κάποιοι το έχουν ξεχάσει (και κυρίως οι επικριτές του) είναι ότι υπήρξε ο πρώτος που έβγαλε το ελληνικό σινεμά εκτός συνόρων. Πολύ πριν έρθουν κάποιοι και φορέσουν φωτοστέφανα σε κάποιους δημιουργούς  και τους παρουσιάσουν ως κορυφαίους με διεθνή καριέρα!!!

Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, στα 1950 η Φίνος Φιλμ παρουσιάζει την "Τελευταία Αποστολή", μια ταινία αφιερωμένη στον πατέρα του Φίνου που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Το φιλμ έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ των Καννών αποσπώντας θετικές κριτικές. Ανάλογη θα είναι και η πορεία της ταινίας "Νεκρή Πολιτεία" (1951).

Το 1957 ο Ντίνος Δημόπουλος γυρίζει για λογαριασμό της Φίνος Φιλμ το "Αμαξάκι". Ένα αριστούργημα που αγγίζει όχι μόνο το ελληνικό κοινό αλλά ταξιδεύει και στη Τσεχία, στο 11ο Φεστιβάλ Κάρλο Βιβάρι.

Η πρώτη συνεργασία του Φίνου με τον Μιχάλη Κακογιάννη έγινε το 1958 με το "Τελευταίο Ψέμα". Από πολλούς Ευρωπαίους κριτικούς θα χαρακτηριστεί ως κινηματογραφικό αριστούργημα ενώ η πρωταγωνίστρια Έλλη Λαμπέτη αποσπά εξαιρετικές κριτικές με τους ειδικούς να την παρομοιάζουν με την Γκρέτα Γκάρμπο. Η ταινία ήταν υποψήφια στα βραβεία BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας και παράλληλα προβλήθηκε στα φεστιβάλ Καννών, Μελβούρνης και Σαν Φρανσίσκο.

Μια ιδιαίτερη ταινία της Φίνος Φιλμ ήταν οι "Παράνομοι" του Νίκου Κούνδουρου.Υποψήφια για Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο το 1959, μεταδόθηκε και από το BBC.

Η πρώτη συνεργασία του Φίνου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη θα γίνει το 1958 με την βουκολική ταινία "Αστέρω". Το φιλμ θα ταξιδέψει στο φεστιβάλ του Βερολίνου τον Ιούνιο του 1959 με την ερμηνεία της Αλίκης να προκαλεί ενθουσιώδη σχόλια στο γερμανικό τύπο, ο οποίος την ανακήρυξε ομόφωνα "η ωραιότερη και μικρότερη πρωταγωνίστρια του Φεστιβάλ". Οι ταινίες της Βουγιουκλάκη με τη σφραγίδα της Φίνος Φιλμ, ταξίδεψαν σε όλη τη υφήλιο αποφέροντας οικονομικά κέρδη και στην ηθοποιό αλλά και στην παραγωγό εταιρεία.

"Ο Κατήφορος" του Γιάννη Δαλιανίδη προβλήθηκε και στο εξωτερικό,κάνοντας ρεκόρ εισπράξεων στο Μεξικό τη χειμερινή σεζόν 1961-62.

Το 1962 η Φίνος Φιλμ μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την τραγωδία του Ευριπίδη "Ηλέκτρα". Οι διακρίσεις που παίρνει στα διεθνή φεστιβάλ ακολουθούν η μια την άλλη και ο Φίνος βραβεύεται για την ηχητική επένδυση της ταινίας συναγωνιζόμενος με διεθνώς αναγνωρισμένες ευρωπαϊκές εταιρείες.

Το 1963 το κοινωνικό δράμα του Φίνου "Αμόκ" μεταγλωτίζεται σε πολλές γλώσσες και για 14 συνεχόμενες εβδομάδες προβάλεται σε αίθουσες της Νέας Υόρκης.

Όταν η Αλίκη προσπαθεί να κάνει κάποια διεθνή βήματα ο Φίνος ξοδεύει πάνω από 9.000.000 δραχμές για να γυρίσει το "Aliki My Love" της οποίας η παγκόσμια πρεμιέρα γίνεται στις 10 Ιουνίου 1963 στο Λονδίνο.

Η επόμενη ταινία της Φίνος Φιλμ που θα ταξιδέψει στο εξωτερικό είναι το αγροτικό δράμα "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" του Βασίλη Γεωργιάδη. Υποψήφιο για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας συμμετείχε στο φεστιβάλ των Καννών και τιμήθηκε για τη μουσική του Μίμη Πλέσσα στο Κάρλο Βιβάρι.

Προβολές στο εξωτερικό θα κάνει και η "Στεφανία" του Γιάννη Δαλιανίδη παρά την απαγόρευση της αμέσως μετά την πρεμιέρα της από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.Η ταινία σοκάρει και στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, όχι τόσο για τις τολμηρές εμφανίσεις της Ζωής Λάσκαρη αλλά κυρίως για την άθλια κατάσταση των ελληνικών αναμορφωτηρίων

Το 1967 οι "Θαλασσιές οι χάντρες", από τα καλύτερα μιούζικαλ της εταιρείας ταξιδεύουν στο Παρίσι όπου και κάνουν καριέρα στις γαλλικές αίθουσες με τον τίτλο "Ελληνικές χάντρες". Είχε προηγηθεί η παρουσίαση της ταινίας στις Κάννες με το περιοδικό "Σινεμόντ" να αφιερώνει ένα δισέλιδο στη Ζωή Λάσκαρη, παρουσιάζοντας την ως την Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό.

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60 αλλά και μέχρι το τέλος πολλές ταινίες του Φίνου προβλήθηκαν σε διάφορες χώρες του κόσμου. Ανάμεσα τους τα φιλμ: "Ορατότης Μηδέν", "Η Κόρη του Ήλιου", "Αστερισμός της Παρθένου", "Κατάχρηση Εξουσίας", "Υπολοχαγός Νατάσα", "Οι Γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές", "Αιχμάλωτοι Του Μίσους", "Η ζούγκλα των πόλεων" και πολλές άλλες. Για την προβολή τους στο εξωτερικό η Φίνος Φιλμ κυκλοφορεί διαφημιστικά προσπέκτους, μονόφυλλα, αφισέτες, γιγαντοαφίσες ακόμη και λιθογραφίες.

Κάπως έτσι ο Φιλοποίμην Φίνος έβγαλε τον ελληνικό κινηματογράφο στη διεθνή αγορά. Η αρτιότητα, η διαφορετικότητα και η εμπορική επιτυχία των ταινιών του τις έκανε περιζήτητες και εκτός των συνόρων.