Τάκης Πετρόπουλος: όταν η γοητεία συνάντησε το ταλέντο!!!

Μια δεκαετία στο χώρο του θεάματος ήταν αρκετή για να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στο θέατρο. Ο Τάκης Πετρόπουλος, από τους πλέον αξιόλογους ανθρώπους, που έχω "γνωρίσει" διαδικτυακά, σπούδασε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή και είναι αδελφός του επίσης σπουδαίου τραγουδιστή Γιάννη Πετρόπουλου.
Παρότι η μεγάλη του αγάπη ήταν και είναι το θέατρο, από το οποίο πέρασε με σπουδαίες συνεργασίες, στις νεότερες γενιές είναι γνωστός από τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Οι πλέον παρατηρητικοί θα τον έχουν προσέξει στις ταινίες: "Όχι" (1969), "Ο Τελευταίος των Κομιτατζήδων"(1970), "Εσχάτη Προδοσία" (1971), "Ζητείται Επειγόντως Γαμπρός" (1971), "Η Ρένα είναι Οφ σάιντ"(1972) και "Αέρα, Αέρα, Αέρα"(1972).
Χαμηλών τόνων καλλιτέχνης, γεμάτος από πάθος για την υποκριτική κινήθηκε με ήθος και αξίες, λέξεις μάλλον άγνωστες στη σημερινή εποχή.
Θελκτικός,  που μάλλον το πέρασμα των χρόνων του δίνει περισσότερη γοητεία, υπήρξε από τους πρώτους ηθοποιούς που χρησιμοποίησε η ελληνική τηλεόραση όταν στα χρόνια του 70 ξεκινούσε η μυθοπλασία στη μικρή οθόνη. Έντονη υπήρξε και η ενασχόληση με το ραδιόφωνο δημιουργώντας και παρουσιάζοντας εκπομπές τέχνης και πολιτισμού.
Συνειδητοποιημένος, μετά από δέκα χρόνια αποφασίζει να αποσυρθεί από το θέατρο, για οικογενειακούς λόγους, και μέχρι σήμερα ζει στη Ζάκυνθο.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το προσωπικό του αρχείο και τον ευχαριστώ πολύ για την παραχώρηση! Κάποια από τα σχόλια σε φωτογραφίες είναι γραμμένα από τον ίδιο, όπως δημοσιεύτηκαν στο Facebook.

Ο μικρός Τάκης με τον πρώτο ξάδελφο του, Ανδρέα Μπάρκουλη. Η συγκεκριμένη φωτογραφία αναρτήθηκε στο διαδίκτυο από τον Τάκη Πετρόπουλο στις 26 Ιουνίου 2016. Λίγες μέρες αργότερα ο Ανδρέας ταξίδεψε για τη γειτονιά των Αγγέλων. Το κείμενο που ακολουθεί συνοδεύει τη φωτογραφία:
"Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν πολύ καλό ηθοποιό και υπέροχο άνθρωπο.
Για έναν δοτικό, αλτρουιστή, γενναιόδωρο, αβλαβή, έντιμο, αξιοπρεπή άνθρωπο, που βοηθούσε τους συνανθρώπους του και που πάντοτε μοιραζόταν το έχει του με όσους είχαν ανάγκη.
Με τον Ανδρέα Μπάρκουλη είμαστε πρώτα ξαδέρφια, δυο αδερφών παιδιά, της Μαρίκας και της Φιφής. Μεγαλώσαμε στον Πειραιά στο ίδιο σπίτι, δυο κρεβατοκάμαρες των αδερφών, μια της γιαγιάς, μια τραπεζαρία, μια κουζίνα, ένα πλυσταριό και μια όμορφη αυλή με το πηγάδι και το γιασεμί. Άριστος μαθητής, άλλωστε παιδί δυο εξαίρετων δασκάλων της εποχής του 1950... Δεν θα ξεχάσω τη παράσταση στο Δημοτικό θέατρο και το χειροκρότημα του κόσμου,στον έφηβο ακόμη Ανδρέα. Ούτε τα καλάθια που έβαζε στο γήπεδο του Πειραϊκού ή την υπερηφάνεια που ένιωθα σαν έπαιρνε τα κύπελλα στους πανελλήνιους μαθητικούς αγώνες στο στάδιο κι αργότερα στα ράλλυ Ακρόπολις. Δεν έχασα ποτέ ταινία του και κυρίως καμιά θεατρική του παράσταση και μπορώ να πω ότι έχω διαβάσει όλες τις υπέροχες και δίκαιες κριτικές.
Ανδρέα μου σε σκέφτομαι...σ΄αγαπώ και σ΄ευχαριστώ για ό,τι έζησα μαζί σου και για τα όμορφα συναισθήματα που ένιωσα και σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος κοντά στην Μαρία σου και στον γιο σου Νίκο.
Ακόμη σ΄ευχαριστώ και για κάτι που δεν γνωρίζεις. Σαν άνοιξες τα φτερά σου και πέταξες με την αξία σου, γυρνώντας στους δρόμους του Πειραιά, καμάρωνα σαν άκουγα να μου φωνάζουν το: κορίτσια...ο ξάδερφος!"

Από μια σχολική Χριστουγεννιατικη θεατρική παράσταση,που είχα σκηνοθετήσει και παίξει,στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά,μαθητής του Γ.Γυμνασιου το 1961!
Καθιστός στη μέση ο Γιώργος Λαμπρόπουλος φαρμακοποιός,πίσω μου δεξιά στην άκρη από μικρότερη τάξη, ο Θοδωρής Δρίτσας ο Υπουργός,πίσω όρθιος στη μέση ο ηθοποιός,ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας Κωνσταντίνος Τζούμας,στη μεσαία σειρά και δεξιά..μαντεψτε. Κρίμα που μου διαφεύγουν τα ονόματα των άλλων παιδιών
Αχ! Πούνε τα χρόνια εκείνα, πούνε τα χρόνια τα παλιά...

Από την εμφάνιση του στο πλευρό της Έλλης Λαμπέτη, στην παράσταση "Γλυκιά Ίρμα"

Από την τηλεοπτική σειρά "Οι Θησαυροί της Βερμαχτ" (1972). Μαζί με τον Τάκη ο Σπύρος Κωνσταντόπουλος και ο Ανδρέας Μπάρκουλης. 

Με τους Θανάση Μυλωνά, Γιάννη Γκιωνάκη και Πέτρο Φυσσούν στο πολεμικό δράμα του Κώστα Ανδρίτσου "Αέρα, Αέρα, Αέρα" (1972)

Ο πιο γοητευτικός ρεσεψιονίστ του ελληνικού κινηματογράφου. Από την κωμωδία "Η Ρένα Είναι Οφ σάιντ" (1972)

Με τη σπουδαία ηθοποιό Ρένα Χρηστάκη...

Η απόλυτη γοητεία... από την εποχή που είχε πλέον αποσυρθεί από το χώρο του θεάματος!

Ο Τάκης Πετρόπουλος σήμερα...από τους λίγους που ο χρόνος τους κάνει πιο σαγηνευτικό!!!