Ο Νίκος Γούναρης μεσουράνησε στα χρόνια του 50 στο ελληνικό
πενταγράμμου υπηρετώντας το ελαφρό τραγούδι, κάποιες φορές συνεργαζόμενος με το
Τρίο Μπελκάντο.
Η δεκαετία του ’50 χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη κόντρα του λαϊκού και
ελαφρού τραγουδιού μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Ο Γούναρης ήταν ο
κύριος εκφραστής αυτού του είδους. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Τσιτσάνη:
«Όσο υπάρχει Γούναρης δεν μπορεί το λαϊκό να σηκώσει κεφάλι». Το λαϊκό τραγούδι
θα πάρει, βεβαίως, τη ρεβάνς πολύ σύντομα, τη δεκαετία του ’60 και θα
κυριαρχήσει ολοκληρωτικά τα επόμενα χρόνια.
Ο Νίκος Γούναρης πρωτοεμφανίστηκε το 1936 και αναδείχθηκε στην Κατοχή,
παράλληλα με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση. Προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες
στον αγώνα της απελευθέρωσης και για τις πράξεις του τιμήθηκε με το Αριστείο
της Εθνικής Αντίστασης. Με την κήρυξη του πολέμου
στις 28 Οκτωβρίου 1940, το τραγούδι "Μικρή Χωριατοπούλα"
διασκευάζεται και παίρνει τον τίτλο "Κορόιδο Μουσολίνι" (ο κανονικός
τίτλος είναι «Στη Ρώμη») και το ερμηνεύει μοναδικά ο Νίκος Γούναρης. Το
τραγούδι έχει ίσως συνδεθεί στη μνήμη πολλών με τη Σοφία Βέμπο, η οποία ωστόσο
είχε πει πρώτη σε επιθεώρηση και σε δίσκο όχι αυτό, αλλά δυο άλλα εύθυμα
αντιμουσολινικά τραγούδια, το "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του" και "Στον
πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός". Το "Κορόιδο Μουσολίνι", το είπε
πρώτος ο Νίκος Γούναρης. Για την ιστορία να πούμε ότι το συγκεκριμένο
τραγούδι αποτελεί διασκευή της Ιταλικής Επιτυχίας "Reginella Campagnola".
Το 1938 ο ιταλός συνθέτης Έλντο ντι Λάτσαρο (di Lazzaro, 1902-1968) γράφει, σε
λόγια του Κ. Μπρούνο, ένα τραγούδι στο οποίο παίνευε τα κάλλη μιας ωραίας
χωριατοπούλας από τα βουνά των Αμπρούτσι, της Ρετζινέλας. Οι στίχοι
είναι σύμφωνοι με τις προδιαγραφές του φασιστικού καθεστώτος: υμνούν την αγνή
ζωή της υπαίθρου και την ευημερία των αγροτών, αν και γράφτηκαν μέσα στη βουή
της μιλανέζικης μεγαλούπολης. Η μουσική έχει κάτι που σε κάνει να την προσέξεις
αμέσως. Ο Ντι Λάτσαρο (1902-1968) είχε κάνει κι άλλες μεγάλες επιτυχίες που
είχαν ηρωίδες κοπέλες από διάφορες περιοχές της Ιταλίας, και είχε την τύχη να
μη γράψει τραγούδι ανοιχτά προπαγανδιστικό για το φασιστικό καθεστώς. (Ο πρώτος
τραγουδιστής της Ρετζινέλας, ο Κάρλο Μπούτι, είναι αυτός που τραγούδησε και τη
Faccetta nera, τον ύμνο των φασιστών).
Στη συλλογή που σας παραθέτω εκτός
από το "Κορόιδο Μουσολίνι" θα βρείτε και άλλα τραγούδια εκείνης της
περιόδου με την υπέροχη φωνή του Νίκου Γούναρη.
ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου