Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1917 στην Πλάκα. Ο πατέρας της ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος σημαντικών εμπορικών οίκων του εξωτερικού, ενώ η μητέρα της καταγόταν από την Κρήτη, και ήταν απόφοιτος του Αρσακείου. Είχε τρία αδέρφια και μεγάλωσε κάνοντας παρέα με τη ξαδέλφη της Μαίρη Αρβανιτίδη (μετέπειτα Μαίρη Αρώνη). Μαζί έζησαν τα παιδικά τους χρόνια, παίζοντας στις θεατρικές παραστάσεις που έστηναν στην ταράτσα του σπιτιού τους.
Η εκπαίδευσή της έγινε στο παρθεναγωγείο της περίφημης Σχολής Χιλλ στην Πλάκα. Ο πατέρας της, αγαπούσε το θέατρο και την όπερα, και βλέποντας την υποκριτική ικανότητα της κόρης του, την πρόετρεψε (πράγμα σπάνιο για την εποχή) να ασχοληθεί με το θέατρο. Μάλιστα, την συνόδεψε ο ίδιος, για να γραφεί στην τότε πρωτο-ιδρυόμενη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η Βασούλα έδωσε εξετάσεις μπροστά στην κριτική επιτροπή της σχολής, απαγγέλοντας ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα καθώς και ένα απόσπασμα από την "Ιφιγένεια Εν Αυλίδι" του Ευριπίδη. Πέρασε τις εξετάσεις παμψηφεί και μάλιστα τέλειωσε τη Δραματική Σχολή με άριστα. Η Βάσω ανεβαίνει στη σκηνή τον Απρίλιο του 1932, παίζοντας ένα ασήμαντο ρολάκι στη "Βαβυλωνία" του Δημ. Βυζάντιου. Με το ρόλο της Νερίτσας από τον ¨Έμπορο της Βενετίας" του Σαίξπηρ, πραγματοποιεί το επίσημο θεατρικό της ντεμπούτο, τον Οκτώβριο του 1932. Την ίδια χρονιά θα κάνει και την πρώτη εμφάνιση της στον κινηματογράφο στην ταινία του Δημήτρη Γαζιάδη "Έξω Φτώχεια". Από το 1932 έως το 1943 που είναι η πρώτη περίοδος της στο Εθνικό θέατρο, θα καταξιωθεί παίζοντας έργα κλασικού ρεπερτορίου δίπλα στους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής. Θα παίξει "Άμλετ" δίπλα στον Αλέξη Μινωτή(1937) ενώ τρία χρόνια πριν θα μαγέψει κοινό και κριτικούς με το ρόλο της στους "Ταπεινούς και καταφρονεμένους" του Ντοστογιέφσκι. Άλλη παράσταση – ορόσημο όχι μόνο στην καριέρα της αλλά και γενικά στο ελληνικό θέατρο ήταν "Ο Βασιλιάς Ληρ" παίζοντας δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη, την Κατίνα Παξινού και την Ελένη Παπαδάκη. Ό,τι εκλεκτότερο είχε το ελληνικό θέατρο δηλαδή, την εποχή εκείνη. Στην καρδιά της κατοχής θα εγκαταλείψει το Εθνικό και θα βρεθεί στο ελεύθερο θέατρο ερμηνεύοντας εμπορικούς ρόλους, πάντα όμως με την ίδια σοβαρότητα. Το 1944 θα συνεργαστεί για πρώτη φορά με τη ξαδέλφη της Μαίρη Αρώνη και δέκα χρόνια αργότερα θα ξαναβρεθούν στην ίδια σκηνή και θα ερμηνεύσουν υποδειγματικά το ντουέτο Μαρία Στούαρτ (Μανωλίδου)– Ελισάβετ (Αρώνη), στο έργο "Μαρία Στούαρτ" του Σίλλερ. Το 1995 η Βάσω θα επιστρέψει στο Εθνικό και θα παραμείνει εκεί μέχρι και το 1980, όπου και θα τελειώσει την καριέρα της με έναν υποκριτικό θρίαμβο. Θα παίξει τον ρόλο της Ουίννυ στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ. Ένα έργο δύσκολο, ένας πραγματικός άθλος για την ηθοποιό που στερούμενη τα άλλα εκφραστικά της μέσα είναι υποχρεωμένη να παίξει μόνο με το πρόσωπο και τη φωνή. Η Μανωλίδου αφού χρειάστηκε να μάθει απέξω ένα μονόλογο 60 σελίδων, και να παίξει θαμμένη σχεδόν μέχρι το λαιμό, μέσα σε έναν εκτυφλωτικά φωτιζόμενο αμμόλοφο, επί 1 1/2 ώρα μόνη της πάνω στη σκηνή, τα κατάφερε προσθέτοντας επάξια το όνομά της δίπλα στα ιερά τέρατα του παγκόσμιου θεάτρου που υποδύθηκαν με επιτυχία αυτόν το ρόλο.
Η Βάσω Μανωλίδου τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία τον Αύγουστο του 1995 με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Αυγούστου 2004.
 |
| Η Βάσω Μανωλίδου ως Κορδέλια στο "Βασιλιά Ληρ"(1939). |
 |
| "Ευτυχισμένες Μέρες"(1980) |
 |
| Με την αγαπημένη της ξαδέλφη Μαίρη Αρώνη. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου