Όταν η τρέλα δε πάει στα βουνά πάει στον...Ελληνικό κινηματογράφο!!!

Μπορεί το Χόλιγουντ να είχε το "Νόρμαν Μπέιτς" στο "Ψυχώ", την παρανοϊκή Άννι στο "Misery" και τον απόλυτα ψυχοπαθή Δρ. Χάνιμπαλ Λέκτερ στη "Σιωπή των Αμνών". Εμείς όμως στον ελληνικό κινηματογράφο είχαμε τους δικούς μας ψυχασθενείς, τις δικές μας διχασμένες προσωπικότητες.
Στην κορυφή σίγουρα θα τοποθετήσουμε τη Βούλα Χαριλάου που στην ταινία του Ερρίκου Ανδρέου "Εφιάλτης", υποδύεται τη μισότρελη Άννα Μαργκό που σε κάποιες στιγμές νομίζει ότι είναι η Εύη Λινάρδου. Με ένα ψαλίδι στο χέρι(σύμβολο εκδίκησης στο σαλεμένο μυαλό, της σεξουαλικά στερημένης ηρωίδας) οδηγείται σε μια σειρά φόνων ενώ στην τελευταία σκηνή του φιλμ όπου παραληρεί μπροστά στον καθρέφτη με τους δυο εαυτούς της να παραμιλούν, κυριολεκτικά σου παγώνει το αίμα.
Στη δραματική κωμωδία "Ένας Νομοταγής Πολίτης" ο Σωτήρης Μουστάκας ερμηνεύει έναν υπάλληλο που τον εκμεταλλεύονται και το χλευάζουν όλοι. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τη σκιά της αυταρχικής και φιλάργυρης μητέρας του φτάνει στα πρόθυρα της τρέλας και οδηγείται σε εγκλεισμό σε μονάδα ψυχικής θεραπείας.
Ο πρώτος ψυχικά άρρωστος στην ιστορία του εγχώριου κινηματογράφου υπήρξε ο Χρήστος Τσαγανέας. Το 1948 κλέβει την παράσταση στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου "Οι Γερμανοί Ξανάρχονται" ως τρελός με τον περίφημο διάλογο "Άνθρωποι, άνθρωποι, αιμοσταγείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι...Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;"

Ο Χρήστος Τσαγανέας, ο πρώτος ψυχικά ασθενής του ελληνικού κινηματογράφου!

Κορυφαία στιγμή τρέλας στον ελληνικό κινηματογράφο είναι ο ρόλος του Γιώργου Κωνσταντίνου στο φιλμ "Ξύπνα Βασίλη". Ξεκινά ως υπάλληλος που διακατέχεται από συντηρητικές πολιτικές πεποιθήσεις και καταλήγει έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική. Τρόφιμη σε ψυχιατρείο υπήρξε και η Σοφία Ρούμπου στο αριστουργηματικό θρίλερ "Το Κορίτσι του 17"(1969). Ο Κώστας Καζάκος είναι ο γιατρός που δοκιμάζει να την προσεγγίσει με λόγια ανθρώπινα και συμβολικά. Την παρομοιάζει με τη σφίγγα μια πέτρινη γάτα με όμορφο γυναικείο πρόσωπο. Της αναφέρει προσωπικές του εμπειρίες ενώ περιμένει απεγνωσμένα να του μιλήσει. Περιμένει υπομονετικά να γνωρίσει την ανθρώπινη ομορφιά της.
Σκηνές τρέλας έζησε στη μεγάλη οθόνη και ο Φαίδωνας Γεωργίτσης, στην ταινία "Πυρετός στην Άσφαλτο"(1967), ως δραπέτης φρενοκομείου που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή τριάντα παιδιών.

Ο Φαίδωνας Γεωργίτσης ως δραπέτης ψυχιατρείου στο "Πυρετός στην Άσφαλτο".

Το 1959 στην ταινία φουστανέλας "Αστέρω" η Εθνική μας Σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη, μας δίνει πραγματικά σκηνές ανθολογίας στο Σπήλαιο των Ιωαννίνων ως τρελή. Σκηνές που κινδυνεύουν κάθε στιγμή να πέσουν στη γελοιότητα, η Αλίκη με θέρμη, συγκίνηση και ευγένεια συγκρατημένη της δίνει κομμάτι από τη δική της μαγεία.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη σκηνή της τρέλας στην "Αστέρω". Μαζί της ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και ο Τίτος Βανδής.

Και η Ζωή Λάσκαρη κλονίζεται ψυχικά για τις ανάγκες της ταινίας "Εγωισμός"(1964), καθώς ο παθολογικός εγωισμός της μετατρέπεται σε ένα απύθμενο έρωτα.
Η Μαίρη Αρώνη παριστάνει την τρελή, στην κωμωδία της Φίνος Φιλμ "Η Γυναίκα μου τρελάθηκε", προκειμένου να συνετίσει τον άνδρα της που έχει αρχίσει να γλυκοκοιτάζει νεαρές κοπέλες. Στην ίδια κωμωδία ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ως σύζυγος που ανησυχεί για τη ψυχική υγεία της γυναίκας του, παριστάνει και αυτός τον τρελό λέγοντας ότι θέλει να φάει μικρές πράσινες μολόχες. Βέβαια κανείς δε μπορεί να ξεχάσει την ερμηνεία του Λάμπρου στο "Ο Τρελός τα χει 400". Σε αυτή τη κωμωδία ο Δημήτρης Νικολαΐδης παίζει το ρόλο ενός τρελού που θέλει να οδηγήσει το κόσμο στη ζούγκλα (λες και αυτόν περίμενε).

Ο Λάμπρος θέλει να φάει μικρές πράσινες μολόχες στην κωμωδία "Η Γυναίκα μου Τρελάθηκε".

Ο Χρόνης Εξαρχάκος ως τρελός στο δραματικό μιούζικαλ "Γυμνοί στο Δρόμο".

Τη δική τους τρέλα κουβαλάνε ο Βασίλης Διαμαντόπουλος στο "Ταξίδι"(1962), ο Χρόνης Εξαρχάκος στο "Γυμνοί στο Δρόμο" και Νικήτας Πλατής στο "Φίλο μου το Λευτεράκη".
Από τους πιο αγαπημένους τρελούς του ελληνικού κινηματογράφου υπήρξε ο Θανάσης Βέγγος.  Αρκεί να τον θυμηθούμε ως τρελό ζωγράφο στη "Μουσίτσα", ως κουρέα που βρίσκει τον πατέρα του αλλά οι υπηρέτες του τον τρελαίνουν για να κληρονομήσουν το γέρο στο "Είναι ένας τρελός, τρελός Βέγγος", ως σερβιτόρο ταβέρνας που χάνει τη μνήμη του την ημέρα του γάμου του στο "Τρελός, Παλαβός και Βέγγος" αλλά και ως στρατιώτη που επιστρέφει από το Βιετνάμ, ψυχικά άρρωστος στην κωμωδία του Πάνου Γλυκοφρύδη "Διακοπές στο Βιετνάμ".

Ο Θανάσης Βέγγος, ο απόλυτος τρελός του ελληνικού σινεμά μαζί με το ψυχίατρο Δημήτρη Νικολαΐδη στην κωμωδία "Είναι ένας τρελός, τρελός Βέγγος". Δίπλα τους ο Λαυρέντης Διανέλλος. 

Γενικά η λέξη τρέλα χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές σε τίτλους ελληνικών ταινιών. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους:
"Μια τρελή, τρελή οικογένεια", "Μια τρελή Σαραντάρα", "Τρελός είμαι ότι θέλω κάνω", "Ο Τρελός τα χει 400", "Η Γυναίκα μου τρελάθηκε", "Το Τρελοκόριτσο", "Τρελοί Πολυτελείας", "Ο Τρελός της πλατείας Αγάμων", "Ο Τρελός Καμικάζι", "Ο Τρελοπενηντάρης" και άλλες.