Γιώργος Φούντας (1924 - 2010)

Από τον Ελληνικό κινηματογράφο πέρασαν πολλές αντρικές μορφές και είδωλα. Ζεν πρεμιέ, σκληροί, γοητευτικοί, επιβλητικοί, εκφραστικοί, καλοκάγαθοι, ευγενικοί, κωμικοί, αληθινοί και μεγάλοι. Ο Γιώργος Φούντας κατάφερε να γίνει σύμβολο αντρισμού, να κατακτήσει γυναικείες καρδιές και να σφραγίσει με τις ερμηνείες του ταινίες, όπως: «Στέλλα», «Ποτέ τη Κυριακή», «Πυρετός Στην Άσφαλτο» και «Πολύ Αργά Για Δάκρυα». Καμία σχέση βέβαια δεν είχε στη ζωή του με τον Φούντα της οθόνης. Ήταν ένας γλυκός, ευγενικός άνθρωπος, ένας καλός οικογενειάρχης, σύζυγος και πατέρας που παρά την «θηριώδη» εμφάνιση του σίγουρα άμα τον γνώριζε κανείς, δεν σκεφτόταν πως θα μπορούσε να πει την ατάκα «Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι».

Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1924 (κατά άλλους το 1925), στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας, και μεγάλωσε σε πολυμελή οικογένεια, με πέντε αδέλφια.Το σπίτι της οικογένειας Φούντα, που ήταν γνωστή στην περιοχή με το παρατσούκλι «Καμάρα», βρισκόταν στο πιο ψηλό σημείο του χωριού. Όταν η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα, ο Γιώργος βοηθούσε τον πατέρα του, Ευθύμιο, στο γαλατάδικο που διατηρούσε στην πλατεία Ψυρρή. Πολλοί κάτοικοι της Αθήνας μπορούσαν να θυμηθούν τον ηθοποιό σε νεαρή ηλικία να μοιράζει το γάλα με το ποδήλατό του. Όταν μεγάλωσε αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Σπούδασε την υποκριτική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών έχοντας δάσκαλο τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1951 στο έργο «Νυφιάτικο Τραγούδι». Στον κινηματογράφο ξεκίνησε με ρόλο κομπάρσου στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, «Χειροκροτήματα»(1944), ενώ η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμ ξεκινά το 1951 με την ταινία «Νεκρή Πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη, πλάι στην Ειρήνη Παππά. Την αμέσως επόμενη χρονιά, παίζει τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Στ. Τατασόπουλου «Μαύρη Γη». Η μεγάλη στιγμή για τον νεαρό ηθοποιό θα έρθει το 1955 όταν η αρρενωπή ψηλόλιγνη φιγούρα του θα λάμψει δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη, στο αριστουργηματικό φιλμ του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα». Από τη ταινία έχει μείνει αξέχαστη η ατάκα που εκφωνεί στο φινάλε: «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι».

Μοναδικό ζευγάρι με τη Μελίνα Μερκούρη, στη "Στέλλα"...

Ένα χρόνο πριν, το 1954, ο Γιώργος  γνωρίζει την χορεύτρια Χρυσούλα Ζώκα και ο έρωτας υπήρξε κεραυνοβόλος. Λέγεται μάλιστα πως παρ' όλο που η Ζώκα εκείνον τον καιρό μεγαλουργούσε στο πλάι του Μανώλη Καστρινού, στο ''Ακροπόλ'' και σ' άλλα μεγάλα θέατρα, δέχτηκε να παντρευτεί τον ανερχόμενο τότε ηθοποιό και να συζήσουν σε μία μικρή γκαρσονιέρα. Διόλου τυχαίο που έμειναν μαζί μέχρι το 2010, δηλαδή μέχρι το θάνατο του Φούντα. Καρπός του γάμου τους ήταν ο γιος τους, Παναγιώτης, το ένα και μοναδικό παιδί για τη Ζώκα και το τρίτο για τον Φούντα, καθώς από τον πρώτο του γάμο είχε ήδη αποκτήσει άλλα δύο παιδιά.

Με την Μελίνα ο Φούντας θα ξαναπαίξει το 1960,στην διεθνή επιτυχία του ΖύλΝτασσέν «Ποτέ την Κυριακή» (Όσκαρ μουσικής στον Μάνο Χατζιδάκι) ενώ έχει ήδη προηγηθεί η συμμετοχή του στο «Κορίτσι με τα μαύρα».

Από το "Κορίτσι με τα μαύρα", με την Έλλη Λαμπέτη.

Στη Φίνος  Φιλμ εμφανίστηκε σε τρεις ακόμη ταινίες, μετά τη «Νεκρή Πολιτεία». Στο «Αντίο Ζωή»(1960), «Πυρετός Στην Άσφαλτο»(1967,ταινία που του χάρισε το βραβείο Α' Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) και «Πολύ Αργά Για Δάκρυα»(1968,κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του ΖόρζΟνέ "Ο Αρχισιδηρουργός" με τον Φούντα,να αφήνει εποχή στο ρόλο του Τσάκαλου).

Με την Ελένη Χατζηαργύρη στο ερωτικό δράμα "Αντίο Ζωή"(1960).

Με τη Νόρα Βαλσάμη στο κοινωνικό δράμα "Πυρετός στην Άσφαλτο"(1967).

Το 1963 καταγράφεται ως η πιο δημιουργική και θριαμβευτική χρονιά του ηθοποιού, αφού πρωταγωνιστεί, ερμηνεύοντας άψογα τον «νταβατζή», στην εξαιρετική δημιουργία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια» (προτεινόμενη για Όσκαρ), μαζί με την αφρόκρεμα των ηθοποιών της εποχής (Καρέζη, Χρονοπούλου, Κατράκης, Διαμαντίδου κ.α), θα κάνει μια  αξιοθαύμαστη ερμηνεία και στη διεθνούς φήμης ταινία του Ηλία Καζάν «America, America» και θα παίξει το ρόλο του κακού στην υπέροχη ταινία του Κώστα Ανδρίτσου «Το Κάθαρμα»,δίπλα στη Μάρω Κοντού. Στη τελευταία ταινία η εντυπωσιακή σεναριακή μεταστροφή στα μισά του φιλμ, επιτρέπει τελικά στον ηθοποιό να πραγματοποιήσει δύο εντελώς αντίθετες και επιτυχημένες ερμηνείες στην ίδια ταινία ! Ο τρόπος που αυτό συμβαίνει είναι σχεδόν σουρεαλιστικός !

Με τη Μάρω Κοντού σε μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές του εμφανίσεις, "Το Κάθαρμα".

Το 1964 εμφανίζεται στην ταινία «Ζορμπάς» του Μιχάλη Κακογιάννη, την πιο καταξιωμένη ελληνική ταινία διεθνώς, η οποία απέσπασε τρία Όσκαρ και έγινε ταινία σύμβολο της Ελλάδας με παγκόσμια εμβέλεια. Δύο χρόνια μετά ο Γιώργος Φούντας τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για την συμμετοχή του στην ταινία του  Πάνου Γλυκοφρύδη «Με τη Λάμψη στα Μάτια».

Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει και άλλες αξιόλογες ταινίες όπως: «Πόθοι στα Στάχυα»(1960), «Η Κατάρα της Μάνας»(1961), «Ζήλεια»(1963), «Ο Κράχτης»(1964), «Κραυγή»(1964), «Η Λεωφόρος της Προδοσιας»(1969), «Έξοδος Κινδύνου»(1980) και «17 Σφαίρες για έναν Άγγελο»(1981).

Στο θέατρο, λίγα χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή, εκεί προς τα τέλη της δεκαετίας του 50, σιγά – σιγά σταμάτησε να εμφανίζεται λόγω των πολλών ταινιών που γύριζε. Είχε προλάβει όμως να συνεργαστεί με θιάσους ,όπως της Κυρίας Κατερίνας και των Αδελφών Καλουτά. Στη σκηνή επέστρεψε στα μέσα της δεκαετίας του 70 και από εκεί και πέρα και για είκοσι περίπου χρόνια έκανε αρκετές και αξιόλογες εμφανίσεις στο σανίδι.Έντονη ήταν και η παρουσία του στη μικρή οθόνη σε σημαντικές σειρές της κρατικής τηλεόρασης όπως: «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και η «Γαλήνη» τη διετία 1975-76.

Για την ιστορία ίσως θα έπρεπε να σημειωθούν κάποια ακόμη άγνωστα περιστατικά από τη ζωή του Γιώργου Φούντα. Η ξενόγλωσση ταινία «Ποτέ την Κυριακή», στην οποία ο Φούντας έπαιξε το 1960, του άνοιξε το δρόμο για διεθνή καριέρα και τον έκανε γνωστό και στο εξωτερικό. Η ερμηνεία του ηθοποιού άρεσε τόσο στους ξένους παραγωγούς που, όταν ο Σον Κόνερι αποφάσισε να σταματήσει να ενσαρκώνει τον Τζέιμς Μποντ, εκείνοι πρότειναν στον Φούντα να τον αντικαταστήσει. Η πρόταση, την οποία άλλοι ηθοποιοί ονειρεύονταν, άφησε σχεδόν αδιάφορο τον Φούντα και αρχικά σκέφτηκε να την απορρίψει. Ο Φιλοποίμην Φίνος, μέσω της εταιρίας του οποίου είχε γίνει η πρόταση, τον έπεισε τελικά να δεχτεί και να κάνει τα απαραίτητα δοκιμαστικά. Στο τέλος της οντισιόν είχαν απομείνει ο Φούντας και ο Τζορτζ Λέιζενμπι. Ο Έλληνας ηθοποιός έχασε την τελευταία στιγμή τον ρόλο του πιο διάσημου κινηματογραφικού πράκτορα, επειδή δήλωσε στους παραγωγούς ότι δεν θα προλάβαινε να μάθει αγγλικά μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Ήταν μια εποχή στην οποία κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ο Τζέιμς Μποντ θα άντεχε μέχρι τις ημέρες μας. Στη συνέχεια επικράτησε ο πρωταγωνιστής να είναι πάντα Βρετανός, όμως στις αρχές της δεκαετίας του ’60 δεν ίσχυε ακόμα αυτός ο άγραφος κανόνας.

Ο Γιώργος Φούντας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών, στις 28 Νοεμβρίου 2010.Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Ο Ελληνικός κινηματογράφος ωστόσο θα συνεχίσει να τον ταξιδεύει από γενιά σε γενιά, ως φαινόμενο στο είδος του.

Αφίσες από κινηματογραφικές ταινίες με πρωταγωνιστή το Γιώργο Φούντα.