Οι Ντίβες του ελληνικού κινηματογράφου σε...ξένες ταινίες!!!

Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλά ακούστηκαν για τις ξενόγλωσσες ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη και της Τζένης Καρέζη. Ταινίες που "βρέθηκαν" έπειτα από χρόνια και επιτέλους και το νεότερο κοινό θα μπορεί να τις απολαύσει. Βλέπετε και εκείνα τα χρυσά χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου οι μεγάλες πρωταγωνίστριες έκαναν απόπειρες για διεθνή καριέρα. Σε κάποιες όλα πήγαν καλά στις περισσότερες όμως η απόπειρα δεν είχε συνέχεια. Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω και ας δούμε ποιες ήταν όλες αυτές οι ντίβες που λατρέψαμε μέσα από τις εγχώριες παραγωγές και τόλμησαν το μεγάλο βήμα! Ένα βέβαια είναι σίγουρο, ότι όλες κοσμούν την έβδομη τέχνη και αν σε κάποιες η διεθνή καριέρα δεν τις ήθελε αυτό δεν έχει να κάνει με το ταλέντο τους το οποίο δεν αμφισβητεί κανείς!

1.Κατίνα Παξινού

Ιερό τέρας της σκηνής, με ισχυρό χαρακτήρα και έντονη προσωπικότητα, η Κατίνα Παξινού σφράγισε με την ερμηνεία της, τις μεγάλες μορφές του παγκόσμιου θεάτρου. Στον ελληνικό κινηματογράφο έπαιξε μόνο σε μια ταινία  "Το Νησί της Αφροδίτης" (1969) του Γιώργου Σκαλενάκη. Το 1943 όμως είχε τιμηθεί με το Όσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου για το ρόλο της Πιλάρ στην ταινία "Για Ποιόν Χτυπά η Καμπάνα" και το 1948 με το βραβείο Κοκτώ του Φεστιβάλ Μπιαρίτς για το ρόλο της Κριστίν Μάννον στην ταινία "Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα". Αξιόλογη υπήρξε και η εμφάνιση της στο φιλμ "Ο Ρόκο και τ΄αδέλφια του"(1960) του Λουκίνο Βισκόντι.

2.Ειρήνη Παππά

Η Ειρήνη Παππά έκανε την πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση το 1948 στο κοινωνικό δράμα της Φίνος Φιλμ "Χαμένοι Άγγελοι" και επειδή ο Φιλοποίμην Φίνος την αγαπούσε πολύ το 1951 γύρισε με αυτήν πρωταγωνίστρια τη "Νεκρή Πολιτεία". Η ταινία αυτή θα ταξιδέψει στις Κάννες και από εκεί η Ειρήνη θα τραβήξει τα βλέμματα των ξένων παραγωγών. Συνεργαζόμενη με σπουδαίους σκηνοθέτες έπαιξε με σπουδαίους σταρ, όπως ο Τζέιμς Κάγκνεϊ, αλλά πάντα σε δεύτερους και τρίτους ρόλους. Παράλληλα έπαιξε σε πολλές διεθνείς παραγωγές γυρισμένες στην Ελλάδα. Στα "Κανόνια του Ναβαρόνε", στο "Ζορμπά" και στην πολιτική ταινία "Ζ".

3.Μελίνα Μερκούρη

Μετά τη θρυλική "Στέλλα" του Μιχάλη Κακογιάννη, η Μελίνα άνοιξε τα φτερά της και με  μοναδική εξαίρεση το "Ποτέ την Κυριακή", έπαιξε κυρίως σε γαλλόφωνες ταινίες αλλά και σε παραγωγές του Χόλιγουντ με το όνομα της να ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου κάνοντας μεγάλη καριέρα. Από τη φιλμογραφία της αξίζει να σταθούμε στις ταινίες: "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται"(1956), "Ο Βαρώνος και η Τσιγγάνα"(1957), "Φαίδρα"(1962), "Τοπ Καπί"(1964), "Σικάγο"(1968) και "Κραυγή γυναικών"(1978).

4.Ρένα Βλαχοπούλου

Το 1951 η Ρένα Βλαχοπούλου, μεγάλο ήδη όνομα στο τραγούδι, κάνει την πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση στην τούρκικη ταινία "Ανατολίτικες Νύχτες". Έπαιξε το ρόλο μιας Ελληνίδας τραγουδίστριας , ντουμπλαρισμένη στην πρόζα. Στην ταινία τραγούδησε το "Θα σε πάρω να φύγουμε" του Γιάννη Σπάρτακου. Το φιλμ γυρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη από Τούρκους συντελεστές, προβλήθηκε στη γειτονική χώρα αλλά ποτέ στην Ελλάδα.

5.Ρίκα Διαλυνά

Η Ρίκα Διαλυνά από τις πλέον εντυπωσιακές γυναίκες του ελληνικού κινηματογράφου ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή να βρεθεί στο εξωτερικό. Την δεκαετία του ’60 η Ρίκα Διαλυνά συμμετείχε στο τηλεοπτικό σίριαλ "Rat Patrol", όπου εντυπωσίασε. Λίγο αργότερα βρέθηκε και στην Ιταλία όπου συνεργάστηκε με τον Φελίνι και τον Γκάσμαν, αλλά και στη Γερμανία παίρνοντας μέρος στην ταινία "Δόκτορ Μαμπούζ".

6.Αλίκη Βουγιουκλάκη

Το 1962, και ενώ η Αλίκη έχει κατακτήσει τον τίτλο της "Εθνικής Σταρ", πείθει το Φίνο να της γυρίσει την πρώτη και μοναδική αγγλόφωνη ταινία της, το "Aliki my Love". Το σενάριο της ταινίας (στην αγγλική γλώσσα) έγραψε ο George St. George, βασισμένο στο έργο του «The Tales Of Ios» και τη σκηνοθεσία έκανε ο χολιγουντιανός σκηνοθέτης Rudolf Mate (κινηματογραφιστής , σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών ο οποίος εργάστηκε ως οπερατέρ και διευθυντής φωτογραφίας σε Ουγγαρία , Αυστρία , Γερμανία , Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο , πριν από τη μετάβαση του στο Hollywood στα μέσα της δεκαετίας του 1930). Ο Φιλοποίμην Φίνος επένδυσε στην ταινία το απίστευτο ποσό  των 9.000.000 δραχμών έχοντας εντάξει στο καστ ηθοποιούς  από το εξωτερικό. Η ταινία γυρίστηκε στην Ίο με την εκπληκτική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Η πρεμιέρα της έγινε στο Λονδίνο με μέτρια αποδοχή από το κοινό αλλά και τους κριτικούς. Η Αλίκη απογοητεύεται και το όνειρο της για διεθνή καριέρα τελειώνει  εδώ.

7.Τζένη Καρέζη

Το 1965 η Τζένη Καρέζη είναι η μεγάλη Σταρ της Φίνος Φιλμ, αφού η Αλίκη Βουγιουκλάκη βρίσκεται στο δυναμικό του κινηματογραφικού οργανισμού Δαμασκηνός Μιχαηλίδης. Τότε έρχεται η πρόταση από το εξωτερικό. Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Ντανιέλ Πολέ της δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη γαλλική αστυνομική ταινία "Μια Σφαίρα στην Καρδιά". Η ταινία δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία ούτε στην Ελλάδα, αλλά ούτε στο εξωτερικό. Όμως η Τζένη αρέσει ιδιαίτερα στο κοινό της Ευρώπης και δέχεται πρόταση για μια ακόμη γαλλόφωνη ταινία. Οι ανειλημμένες όμως υποχρεώσεις της στην Ελλάδα την αναγκάζουν να αρνηθεί, και έτσι η ευκαιρία για διεθνή κινηματογραφική καριέρα χάθηκε για πάντα. 

8.Ξένια Καλογεροπούλου

Το ταλέντο της στο εξωτερικό ξεδίπλωσε και η Ξένια Καλογεροπούλου. Είχε στο ενεργητικό της πολλές παρουσίες σε παραγωγές εκτός Ελλάδας και τέσσερις από αυτές είχε χολιγουντιανό αέρα. Πρόκειται για τα φιλμ: "Casablan", "Les chiens dans la nuit", "It happened in Athens" και  "Πριν τα μεσάνυχτα", ταινίες που της έδωσαν  την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο της στην Αμερική.

9.Έλενα Ναθαναήλ

Απίστευτα όμορφη αλλά και ταλαντούχα, η Έλενα μπήκε στον κινηματογράφο το 1963 περνώντας την πύλη της Φίνος Φιλμ και συνέχισε με ρόλους που παγίδευσαν αυτό το υπέροχο πλάσμα στα καρέ των ταινιών. Το 1969 τιμήθηκε  με ειδικό βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στο ερωτικό θρίλερ του Βασίλη Γεωργιάδη "Ραντεβού με μια Άγνωστη". Μερικά χρόνια πριν, το 1965, η Έλενα είχε παίξει στην γερμανική παραγωγή "Ένοχος δεσμός" του Ραλφ Τίλε. Ταινία που δε προβλήθηκε στην Ελλάδα!

10.Έλλη Λαμπέτη

Πολυσυζητημένο πρόσωπο μιας ολόκληρης εποχής, άνθρωπος συναρπαστικός, γυναίκα με λάμψη, ηθοποιός με φανατικούς εραστές της τέχνης της και ένα κοινό που δεν έμεινε ανεπηρέαστο από τον θρύλο της, η Έλλη Λαμπέτη (το Λαμπετάκι όπως την πρωτοαπεκάλεσε ο δάσκαλος της στη Δραματική σχολή, ο Σπύρος Μελάς), ήταν μια από τις χαρισματικές μορφές και τις πιο μεγάλες ευλογίες για το θεατρικό μας πολιτισμό. Στον κινηματογράφο οι εμφανίσεις της ήταν ελάχιστες, αλλά ταυτόχρονα και αρκετές για να περάσουν το μύθο της στην αιωνιότητα. Δύο από αυτές στόχευαν στη διεθνή αγορά. Το "Χαμένο Κορμί"(1960) και το "Μια Μέρα ο Πατέρας μου"(1967), που όμως δεν άγγιξαν ούτε το ελληνικό κοινό.