Αλίκη Βουγιουκλάκη: Ηθοποιός, Σταρ, Φαινόμενο!!!

Από το 1957 που το κοινό την καθιέρωσε σαν πρώτη Ελληνίδα σταρ και το 1958 που η «Ωραία μου Κυρία» την επέβαλε στη συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού, η Ελλάδα ζει στον αστερισμό της Αλίκης. Με πιστό και μόνιμο εραστή της το φακό κέρδισε το τίτλο της Εθνικής Σταρ, ένας τίτλος που δικαιωματικά της ανήκει για πάντα.

Ακόμη και σήμερα 22 χρόνια μετά το θάνατο της, στην εποχή των αμφισβητήσεων και της απομυθοποίησης, η Αλίκη κατάφερε και έσπασε το φράγμα  του χρόνου. Το κοινό της έχει πολλαπλασιασθεί …πως ξεκίνησαν όμως όλα;

Η Αλίκη γεννήθηκε ανήμερα του Προφήτη Ηλία, στα χρόνια του 30. Ήταν το πρώτο παιδί του Ιωάννη Βουγιουκλάκη (πρώην Νομάρχης Αρκαδίας και νομικός) και της Αιμιλίας Κουμουνδούρου. Ο πατέρας της εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ και τα τρία παιδιά του μεγάλωσαν με την έλλειψη της πατρικής στοργής.

Παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της έδωσε κρυφά εξετάσεις στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου και έγινε δεκτή και από την οποία αποφοίτησε με βαθμό «Λίαν Καλώς» (λόγω της αυστηρής βαθμολόγησης του Δημήτρη Χορν). Η θεατρική καριέρα της ξεκίνησε με το ρόλο της Λουιζόν στο έργο του Μολιέρου «Ο κατά φαντασίαν ασθενής».

Ο ρόλος είχε προταθεί αρχικά στην Έλλη Βοζικιάδου αλλά μετά από την επιμονή του καθηγητή της Αλέξη Σολωμού η Αλίκη πήρε το ρόλο με τους κριτικούς της εποχής (1953-54) να αναφέρονται με κολακευτικά λόγια στη νεαρή ηθοποιό. Σχεδόν παράλληλα θα γυρίσει και την πρώτη ταινία της. Μεσολαβητής για να πάρει το ρόλο στο φιλμ «Το Ποντικάκι» φέρεται ο σκηνοθέτης Πέλος Κατσέλης. Η ίδια η Αλίκη βλέποντας τον εαυτό της στο πανί απογοητεύεται και δηλώνει πως δεν πρόκειται να ξανακάνει κινηματογράφο. Υπόσχεση που ευτυχώς δεν κράτησε.

Οι πρώτες θεατρικές εμφανίσεις της (με εξαίρεση το ρόλο της Ιουλιέτας στο θίασο του Νίκου Χατζίσκου, το καλοκαίρι του 1954) δεν της αφήνουν τις καλύτερες αναμνήσεις. Η ουσιαστική θεατρική της πορεία ξεκινά με τη συνεργασία της με την Κυρία Κατερίνα, το 1957, ενώ ένα χρόνο αργότερα θα δεχθεί πρόταση συνεργασίας από τον μεγάλο θεατράνθρωπο Κώστα Μουσούρη. Είναι ο άνθρωπος που της δίνει τη σφραγίδα της πρωταγωνίστριας, αρχικά με το ρόλο της Ελίζας  στην «Ωραία μου κυρία» ενώ θα ακολουθήσουν τα έργα: «Τόπο στα νιάτα», «Ο Πρίγκηψ και η Χορεύτρια» και «Φτωχό σαν σπουργιτάκι».

Η δεκαετία του ’60 ξεκινά για την Αλίκη, θεατρικά, με μια μεγάλη περιοδεία, με τη τουρνέ να κρατά ένα ολόκληρο εξάμηνο. Επιστρέφοντας στην Αθήνα πραγματοποιεί τέσσερις έκτακτες εμφανίσεις στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, ερμηνεύοντας τραγούδια του συνθέτη και παίζοντας στο νούμερο «Το όνειρο της Οθόνης» με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Στη συνέχεια συγκροτεί θίασο για να ανεβάσει στο ιστορικό θέατρο «Κοτοπούλη – ΡΕΞ» το πολυπρόσωπο και πολυδάπανο έργο «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» του Μπέρναρ Σο.

Η μαύρη περούκα, μέσα στην οποία έκρυψε τον χείμαρρο των ξανθών μαλλιών της, το ολόχρυσο φόρεμα και το εξαιρετικά τολμηρό ντεκολτέ, προκαλούν ιδιαίτερη αίσθηση και πολλές συζητήσεις αλλά το κοινό δεν την ακολουθεί σε αυτό το θεατρικό της εγχείρημα, που είναι πολύ μακριά από την λαμπερή κινηματογραφική της εικόνα.Το έργο κατεβαίνει και τη θέση του δίνει στα «Χτυποκάρδια στα Θρανία» που είναι ένας θρίαμβος.

 Την αμέσως επόμενη σεζόν βρίσκεται με ανανεωμένο θίασο στο θέατρο «Διονύσια», έχοντας δίπλα της δύο νέους ηθοποιούς που βοηθά στην καθιέρωση τους. Είναι ο Κώστας Βουτσάς και ο Γιώργος Πάντζας. Το 1964 αναγγέλεται η θεατρική συνεργασία της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στο έργο «Κολόμπ» του Ζαν Ανούιγ.

Ο γάμος τους το 1965 θα τους «δέσει» ακόμη περισσότερο θεατρικά και μέχρι τη σεζόν 1973-74 κάθε παράσταση τους θα αποτελεί θεατρικό γεγονός. Μόνο το χειμώνα του 1968-69 η Αλίκη θα μείνει μακριά από το θέατρο (λόγω της εγκυμοσύνης της), δίνοντας στον Παπαμιχαήλ την ευκαιρία να παίξει έργα που θα ανταποκρίνονταν στις δικές του καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Μετά τη λήξη του γάμου τους και με το τέλος της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, ο οποίος περνάει σε περίοδο κάμψης, η Αλίκη θα στραφεί  αποκλειστικά στο θέατρο ανεβάζοντας παραστάσεις που αφήνουν εποχή, φέρνοντας στην Ελλάδα τα μεγάλα μιούζικαλ «Καμπαρέ» , «Καμπίρια», «Εβίτα», «Τζούλια» και «Η Μελωδία της Ευτυχίας».

Το 1990 ανακοινώνει ότι θα παίξει την «Αντιγόνη» στην Επίδαυρο. Οι δήδεν θεματοφύλακες της πολιτιστικής μας κληρονομιάς τη χτυπούν αλύπητα αλλά το αρχαίο θέατρο γνωρίζει με την Αντιγόνη της Εθνικής μας Σταρ το μεγαλύτερο εισπρακτικό του θρίαμβο. Η Αλίκη δηλώνει: «αν ήμουν καλή μόνο ο Σοφοκλής το ξέρει»…

Η Πρώτη Σταρ του Ελληνικού Κινηματογράφου!!!

Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Αλίκης Βουγιουκλάκη έγινε το 1953-54 με τη ταινία του Νίκου Τσιφόρου "Το Ποντικάκι". Ένα σενάριο γραμμένο για την Έλλη Λαμπέτη, αλλά επειδή η Λαμπέτη γύριζε το "Κυριακάτικο Ξύπνημα" με τον Μιχάλη Κακογιάννη, ο ρόλος δόθηκε στη νεαρή Αλίκη, κάτι με το οποίο έγινε έξαλλη η Σμαρούλα Γιούλη και καυγάδισε γι΄αυτό με τον Τσιφόρο.

Μέχρι το 1958, χρονιά κατά την οποία η Αλίκη θα γνωρίσει τις πρώτες εισπρακτικές επιτυχίες με τα φιλμ: "Ο Μιμίκος και η Μαίρη", "Η Μουσίτσα" και η "Αστέρω", θα γυρίσει ταινίες σε μικρές εταιρείες παραγωγής που όμως της χαρίζουν μια σχετική δημοτικότητα.

 Η πρώτη συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ θα γίνει το 1958 με τη βουκολική ταινία "Αστέρω" (ριμέικ της ομώνυμης βουβής ταινίας του 1929) και θα ακολουθήσει ο ρόλος της άτακτης και κακομαθημένης μαθήτριας Λίζας Παπασταύρου στην κωμωδία "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο". Το έργο έχει απίστευτη εισπρακτική επιτυχία και μέσα στον χειμώνα ανοίγουν θερινοί κινηματογράφοι και ο κόσμος το βλέπει με ομπρέλα υπό βροχή.

 Το 1960 είναι η χρονιά της "Μανταλένας" που θα της χαρίσει το βραβείο ερμηνείας στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και παράλληλα θα μαγέψει το κοινό της με το ρόλο της στο φιλμ του Ντίνου Δημόπουλου "Το Κλωτσοσκούφι".

Το 1961 η Αλίκη θα γυρίσει την πρώτη έγχρωμη ταινία της την "Αλίκη στο ναυτικό" και ένα χρόνο αργότερα θα καθηλώσει τους κριτικούς με την ερμηνεία της στο "Ταξίδι". Μια ταινία με δραματικό στόρι (του Βαγγέλη Γκούφα), που της δίνει την ευκαιρία να ξεφύγει από τους μέχρι τότε "αφελείς" και "ανέμελους" κινηματογραφικούς της ρόλους. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Φίνο αλλά το αποτέλεσμα ενθουσιάζει μόνο τους κριτικούς καθώς το κοινό της, βρίσκει το ρόλο πολύ καταθληπτικό και το φινάλε του έργου πολύ βαρύ!!!

Το 1962,και με πρότυπο τη "Μανταλένα", η Εθνική μας Σταρ κάνει τη μεγάλη απόπειρα για διεθνή καριέρα με τη ταινία "Aliki my love". Ένα διασκεδαστικό στόρι γραμμένο πάνω στα μέτρα της Βουγιουκλάκη που όμως ως στόχο είχε τη διεθνή αγορά. Ο Φίνος ξοδεύει πάνω από 9.000.000 δραχμές,  αλλά εισπρακτικά η ταινία δεν "περπατάει" και το φλερτ της Αλίκης με το διεθνή κινηματογράφο έχει άδοξο τέλος.

Το 1963 η Αλίκη φεύγει από τη Φίνος Φιλμ και γυρίζει με τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη τα "Χτυποκάρδια στο θρανίο". Θα επιστρέψει στο Φίνο το 1964 για να γυρίσει το "Δόλωμα" λόγω συμβολαίου, και από εκεί και πέρα θα περιπλανηθεί στους κινηματογραφικούς οργανισμούς Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης και Καραγιάννης - Καρατζόπουλος. Το 1968 επιστρέφει στην αγκαλιά του Φίνου και με νέο πλέον συμβόλαιο θα γυρίσει μια σειρά ταινιών που θα κάνουν ρεκόρ εισιτηρίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του επαγγελματικού περιοδικού "Τα Θεάματα", οι τρεις εμπορικότερες ταινίες , από καταβολής του ελληνικού κινηματογράφου, είναι τα φιλμ:

1."Υπολοχαγός Νατάσα"  751.117 εισιτήρια

2."Η Αρχόντισσα κι ο Αλήτης"  750.380 εισιτήρια

3. "Η Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά" 739.001 εισιτήρια.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι και στις τρεις ταινίες πρωταγωνίστρια είναι η Αλίκη. Η ηθοποιός που έβγαλε τον ελληνικό κινηματογράφο από την αφάνεια καθώς με τις ταινίες της κέντρισε το ενδιαφέρον του κοινού και ανέβασε το κασέ των ηθοποιών.

Η Σταρ με τα χίλια εξώφυλλα!!!

Η προσωπική ζωή της Αλίκης ήταν πάντα στα φώτα της δημοσιότητας. Σχέσεις, γάμοι, εγκυμοσύνη, καβγάδες, διαμάχες,... Πανέξυπνη, βαθιά φιλοσοφημένη, καλλιεργημένη και πάντα μπροστά από την εποχή της έβαζε πάνω απ΄όλα τη δουλειά της. Και τα κατάφερε θαυμάσια. Οι ταινίες της έχουν κάνει ρεκόρ εισιτηρίων και οι ουρές έξω από το θέατρο της τη γέμιζαν από χαρά και ικανοποίηση. Η Αλίκη ήταν πάντα πιστή στο κοινό της αλλά υπήρξαν και φορές που ήθελε να κάνει τέχνη για τον εαυτό της. Και τα κατάφερνε πολύ καλά και εκεί. Η "Λυσιστράτη", η "Σίρλεϋ Βαλεντάιν", η "Αντιγόνη" είναι μερικές μόνο από τις προσπάθειες που έκανε για να μείνει έστω και λίγο μακρυά από τον μύθο της.

Ως αληθινή σταρ έκανε περισσότερα από 1000 εξώφυλλα και αμέτρητα πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες. Η σχέση της με τον Τέως, ο γάμος της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, το επεισοδιακό διαζύγιο της, οι δικαστικές διαμάχες με τον Σακελλάριο και  τον Παντελή Παλιεράκη, οι σχέσεις της με τους νεότερους Βλάση Μπονάτσο και Κώστα Σπυρόπουλο είναι μερικά μόνο από τα κομμάτια της ζωής της που "γέμισαν" από τα φλας των φωτογράφων. Βέβαια η Αλίκη είχε και τα μυστικά της . Για το γάμο της με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη το κοινό της το έμαθε πολλά χρόνια μετά το διαζύγιο.

Φεύγοντας από τη ζωή η Αλίκη πήρε μαζί της το θρόνο και τον τίτλο της Εθνικής Σταρ. Αυτό προς απογοήτευση κάποιων που βιάστηκαν να δηλώσουν τότε ότι πολύ ευχαρίστως θα αποδέχονταν τον τίτλο της Εθνικής Σταρ. Η Αλίκη γεννήθηκε την κατάλληλη εποχή, που συνέπεσε με την άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου. Εκείνη χάρισε στο κοινό το χαμόγελο της και την αισιοδοξία και το κοινό με τη σειρά του της έδωσε αιώνια πρωτιά. Η μεγάλη κυρία της δημοσιογραφίας Ελένη Βλάχου την ονόμασε "Εθνική Σταρ" και η Βουγιουκλάκη έγινε φαινόμενο.

Όσες φορές και αν προσπάθησα να εξηγήσω το "φαινόμενο Αλίκη" δεν κατάφερα τίποτα.Το κορίτσι αυτό έγινε σύμβολο της ελπίδας και της αισιοδοξίας ,όλα τα άλλα ανήκουν στην ιστορία!!!