Αργύρης Κουνάδης: Δεν περισσεύει υπομονή (1973)

Ο Αργύρης Κουνάδης υπήρξε από τους πλέον αξιόλογους μουσικοσυνθέτες της χώρας μας. Με μια τεράστια πορεία στα μουσικά πράγματα, ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 40, αφήνοντας ένα σημαντικό έργο στο οποίο περιλαμβάνονται και σπουδαία τραγούδια.

Γεννημένος στην Πόλη το 1924 μελέτησε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, ενώ από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 50 αρχίζει να γράφει μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο αλλά και έργα για ορχήστρες δωματίου. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60 στρέφεται στη σύνθεση των τραγουδιών και ασχολείται αποκλειστικά με το έντεχνο που τότε βρισκόταν στην άνθηση του. Στη δεκαετία του 70 ο Αργύρης Κουνάδης γράφει τραγούδια που θα γνωρίσουν εμπορική επιτυχία και τότε, συγκεκριμένα ηχογραφεί το άλμπουμ "Δεν περισσεύει υπομονή". Ίσως ο καλύτερος δίσκος του.

Σωτηρία Μπέλλου & Αργύρης Κουνάδης

Με προσεγμένη ενορχήστρωση και δυνατές ερμηνείες απ’ τη  Σωτηρία  Μπέλλου (που επιβάλλει το στίγμα της στον δίσκο), την Ελένη Βιτάλη (πρώτη εμφάνισή της στη δισκογραφία με πολύ ιδιαίτερες ερμηνείες) και τον Σταύρο Πασπαράκη. Τους στίχους γράφει ο κορυφαίος Βαγγέλης Γκούφας και φυσικά ο δίσκος σηματοδοτεί παράλληλα και την είσοδο της Μπέλλου στο “έντεχνο” λαϊκό τραγούδι. Η Ελένη Βιτάλη τραγουδά στο δίσκο εξαιρετικές μπαλάντες. Το "Εις Μνημόσυνον" που αποτελεί απόδοση – διασκευή του ισπανικού επαναστατικού – αντιφασιστικου τραγουδιού Gallo rojo που έγραψε στη δεκαετία του 60 ο Ισπανός Chicho Sánchez Ferlosio και έγινε συνώνυμο του ισπανικού εμφυλίου, του Αντιδικτατορικού αγώνα και του Αναρχικού κινήματος. Και τα "Νανούρισμα" και η "Λατέρνα" που δεν έχουν τίποτα από τη μετέπειτα πορεία της στο χώρο του Λαϊκού τραγουδιού. Η Βιτάλη την εποχή εκείνη ερμήνευε κυρίως δημοτικά τραγούδια και αξιοποιήθηκε από τον Αλέκο Πατσιφά (Lyra) σε κάθε μουσικό είδος λόγω των ξεχωριστών φωνητικών της προσόντων. 

Ελένη Βιτάλη, Αργύρης Κουνάδης και Βαγγέλης Γκούφας.

Ελένη Βιτάλη

Όσο για τη Σωτηρία Μπέλλου, αποτελεί το ξεκίνημα της στο έντεχνο τραγούδι. Στο άλμπουμ ερμηνεύει τα: "Έλα φίλε", "Της Αγάπης", "Ψυχομάνα, μάνα μου" και φυσικά το ομώνυμο. Για την ιστορία το τραγούδι "Εις Μνημόσυνον" αναφερόταν στο Νίκο Μπελογιάννη, τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο, που είχε εκτελεστεί το 1952, μαζί με άλλους συντρόφους του, για τις ιδέες και τη δράση του. Φυσικά τότε δεν έγινε γνωστό γιατί οι συντελεστές του δίσκου θα είχαν πρόβλημα με το δικτατορικό καθεστώς και μοιραία θα ακολουθούσε η απαγόρευση του άλμπουμ.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.