Τα καλοκαίρια και ιδιαίτερα ο μήνας
Ιούλιος, μου θυμίζουν, μερικές φορές, τους θανάτους της Τζένης Καρέζη ,της
Αλίκης Βουγιουκλάκη και της Ρένας Βλαχοπούλου. Και με πιάνει μια γλυκόπικρη
νοσταλγία, γενικώς.
Σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός ταλανιζόταν από μια
πληθώρα πολιτικών, οικονομικών και ιδεολογικών ανακατατάξεων αυτές οι τρεις
γυναίκες -τέρατα υποκριτικής και ταλέντου – κατάφεραν να χαρίσουν στον
κουρασμένο ελληνικό λαό την ευκαιρία να
ονειρευτεί και να προσπαθήσει για μια νέα αρχή. Οι ταινίες τους είχαν μια αθωότητα,
ένα χιούμορ, κέφι κι όρεξη αλλά κυρίως αληθινή λάμψη. Η Αλίκη ως σκανδαλιάρα,
χαριτωμένη και σκερτσόζα μαθήτρια, η Τζένη με το αστείρευτο ταλέντο της, τη
φινέτσα της, την ιδιαίτερη φωνή της και τη σπάνια γοητεία της και η Ρένα αξεπέραστη
κωμικός, εξαιρετική τραγουδίστρια και απολαυστική «show woman» κατάφεραν να μας μαγέψουν και να
πείσουν έναν ολόκληρο λαό ότι σταρ γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Το κύριο
χαρακτηριστικό τους ήταν η αυθεντικότητα που τις διέκρινε. Μέσα από τον
αυθορμητισμό, την ευαισθησία και το μεράκι τους, κατάφεραν να συμβάλλουν
ουσιαστικά στην εξέλιξη του Ελληνικού Κινηματογράφου και να παραμείνουν στην
αιωνιότητα.
 |
| "Δεσποινίς Διευθυντής" - 1964 |
 |
| "Η Μαρία της Σιωπής" - 1973 |
 |
| Ζητείται Επειγόντως Γαμπρός" - 1971 |
Ο επιχρωματισμός της φωτογραφίας της Τζένης Καρέζη έγινε από τη Dimitra F.
1 σχόλιο:
Μοναδικό τέλειο αφιέρωμα ως σύνθεση αλλά και πρός το κείμενο πολλά συγχαρητήρια στον Ηλία και την Δήμητρα.Συγχαρητήρια παιδιά,καλή συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου