Η ταινία ξεκινάει με κάποια εξαιρετικά πλάνα της Πλάκας του 50, πραγματικά ντοκουμέντα. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παρουσιάζονται τα δομικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας, ταλαιπωρημένης από την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Μιας κοινωνίας που σέρνει φτώχεια, ανεργία, ξενιτιά ακόμη και την πείνα. Το βασικό θέμα της ταινίας είναι και ένα από τα βασικά προβλήματα της εποχής, όταν τα κορίτσια που αποκτούσαν παιδί εκτός γάμου συνήθιζαν να τα αφήνουν στην βρεφοδόχο του Δημοτικού Βρεφοκομείου στην Οδό Πειραιώς ή έξω από την πόρτα πλούσιων. Βέβαια υπήρχαν και οι μητέρες που κρατούσαν τα παιδιά τους, οι οποίες γίνονταν κατακριτέες αφού η κοινωνία δε μπορούσε να τις ανεχθεί. Ένας έντονος συντηρητισμός που σίγουρα μόνο απορίες θα προκαλούσε στη σημερινή νεολαία, που - τι κρίμα - έχει φτάσει στο άλλο άκρο, την απόλυτη ασυδοσία ηθών και αξιών.
Πέρα από τον Ορέστη Μακρή θα ήταν τραγική παράληψη να μην αναφερθούμε και στο υπόλοιπο καστ της ταινίας. Η Δάφνη Σκούρα, μια αξιόλογη ηθοποιός, η οποία καθ όλη τη διάρκεια της καριέρας της κινήθηκε χωρίς βεντετισμούς, και είναι κρίμα που έκανε τόσο λίγο κινηματογράφο. Ο Μίμης Φωτόπουλος αφήνει εποχή με την ατάκα "Στου Τρύυυυυφωννααααα" και ο Ντίνος Ηλιόπουλος ερμηνεύει μοναδικά το μεσήλικα φίλο του Μακρή, ο οποίος μέρα - νύχτα στο καφενείο δε κάνει τίποτα άλλο από το να διαβάζει εφημερίδα.
Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Μάνος Χατζιδάκις ενώ τραγουδούν ο Νίκος Παπαδάκης και ο Φώτης Πολυμέρης. Το σάουντρακ του φιλμ δεν εκδόθηκε ποτέ, όπως άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος από το κινηματογραφικό έργο του Χατζιδάκι.
ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.
"Ο Γρουσούζης" έκανε πρεμιέρα στις 3 Νοεμβρίου 1952 και έκοψε περισσότερα από 120.000 εισιτήρια στις αίθουσες Α΄προβολής. Οι κριτικοί γράφουν πραγματικούς ύμνους για την ταινία και όχι άδικα. Στην "Ελευθερία" διαβάζουμε: "Ο γρουσούζης είναι μια επιτυχία, επιτυχία σε πολλούς τομείς.Έχει συνέπεια, λογική και φυσική ανέλιξη. Κι ο τύπος του γρουσούζη που παρουσιάζει, έχει και αληθοφάνεια και ανθρωπιά. Με όλα αυτά, δεν μπορούμε ν΄αρνηθούμε πως ο «γρουσούζης» είναι μια επιτυχία, προπάντων σκηνοθετική, τεχνική και υποκριτική - επιτυχία σχετική, που ευχόμαστε να την ακολουθήσει, και πολύ γρήγορα, μια επιτυχία απόλυτη".
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι η άρτια παραγωγή ήταν της Φίνος Φιλμ, ενώ το καφενείο του Ορέστη Μακρή υπάρχει ακόμη και σήμερα ως ταβέρνα με το όνομα "Ο Πλάτανος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου