Μίμης Πλέσσας: Χριστίνα (1960) ανέκδοτο OST

Βρισκόμαστε στα 1960. Η Τζένη Καρέζη είναι πλέον περιζήτητη όχι μόνο από τους θεατρικούς επιχειρηματίες αλλά και από τους κινηματογραφικούς. Είναι η εποχή που ο Ελληνικός κινηματογράφος σημειώνει αλματώδη άνοδο και η μια ταινία γυρίζετε μετά την άλλη. Η Τζένη είναι ο πόλος έλξης για πολλούς σκηνοθέτες. Άλλωστε η "Καρεζομανία" αρχίζει να εξαπλώνεται από άκρη σ΄άκρη σε όλη την Ελλάδα και παίρνει επιδημικές διαστάσεις. Το 1960 λοιπόν η Τζένη πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη "Χριστίνα". Αρχικά ως παρτενέρ της ανακοινώνεται μέσα από τα περιοδικά, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Δυστυχώς η συνεργασία τους δεν ευδοκιμεί, παρότι είχαν φτάσει και στην υπογραφή των συμβολαίων. Φήμες αναφέρουν την αποχώρηση του ηθοποιού καθότι διαφωνούσε για τη σειρά των ονομάτων στους τίτλους και το διαφημιστικό υλικό της ταινίας. Τη θέση του παίρνει ο Ανδρέας Μπάρκουλης. Μαζί τους παίζει και ο Ντίνος Ηλιόπουλος ενώ το ρόλο του αφηγητή στην αρχή του φιλμ έχει ο Βύρων Πάλλης.
Η "Χριστίνα" είναι μια ταινία που προσφέρεται για ενδυματολογικές παρατηρήσεις καθώς η πρωταγωνίστρια εμφανίζεται με υπέροχη τουαλέτα, με φούστα - μπλούζα, με ανδρικό κοστούμι και στο φινάλε με στολή του Λυκείου Ελληνίδων. Η εταιρεία παραγωγής Αφοί Ρουσσόπουλοι, Λαζαρίδης, Σαρρής και Ψαράς γεμίζουν το κέντρο της Αθήνας με γιγαντοαφίσες της Τζένης ποντάροντας κυρίως στην αντρογυνική φύση της ηρωίδας. Η Καρέζη με κοστούμι, καβουράκι και γραβάτα καλεί το κοινό της στην πρεμιέρα του φιλμ που οι κυριακάτικες εφημερίδες της 6ης Νοεμβρίου 1960 το χαρακτηρίζουν ως την πρώτη αστυνομική κομεντί του ελληνικού κινηματογράφου.

Ένα μέρος της ταινίας ήταν γυρισμένο στη Θεσσαλονίκη. Στα γυρίσματα στην ελληνική συμπρωτεύουσα επικρατεί πραγματικός πανζουρλισμός για την Τζένη. Τα γυρίσματα διεξάγονταν μετ΄εμποδίων λόγω της υπερβολικής αγάπης του κόσμου. Μια μέρα το γύρισμα αναβλήθηκε όταν θαυμαστές της ηθοποιού, στην προσπάθειά τους να φτάσουν κοντά της, έριξαν σκοινιά από το δεύτερο όροφο  ενός κτιρίου προσπαθώντας να κατέβουν μέχρι την είσοδο του ισόγειου καταστήματος, όπου θα γυριζόταν μια σκηνή. Δεν πέτυχαν, όμως, το σκοπό τους, καθώς τη Τζένη την είχαν ήδη φυγαδεύσει από την πίσω πόρτα.

Μια άλλη μέρα πάλι, όταν σύμφωνα με το σενάριο η πρωταγωνίστρια έπρεπε να καταδιώξει τον Ανδρέα Μπάρκουλη μ' ένα ταξί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ο Δαλιανίδης είχε ζητήσει από την Τζένη να κρυφτεί μέσα στο ταξί, ώστε να μην την αντιληφθούν οι θαυμαστές της. Αυτή τη φορά δεν πέτυχε το σχέδιο και οι θαυμαστές όχι απλά αντιλήφθηκαν την ηθοποιό, αλλά πολιόρκησαν το ταξί και κρατώντας φωτογραφίες, μολύβια, χαρτιά και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, ζητούσαν αυτόγραφα. Μάλιστα ένας από τους θαυμαστές της κατόρθωσε να της πάρει το παπούτσι της. 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε αυτή την ταινία ακούστηκε για πρώτη φορά η κλασική, δαλιανίδεια ατάκα: "Τι θα γίνει αν δεν είναι η ώρα η δική μου, αλλά έρθει η ώρα του πιλότου;". Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Μίμης Πλέσσας (στενός συνεργάτης του Δαλιανίδη, στα κατοπινά χρόνια). Υπέροχες μουσικές γέφυρες αλλά και ένα τραγούδι που ερμηνεύει ο Ανδρέας Μπάρκουλης, με στίχους του Γιώργου Οικονομίδη, και που δισκογραφικά είχε γίνει τεράστια επιτυχία με το Λέανδρο Παπαθανασίου. Το σάουντρακ δεν εκδόθηκε ποτέ από κάποια δισκογραφική εταιρεία.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.