Πίτσα Μπουρνόζου: το εύθραυστο κορίτσι της τέχνης

Ηθοποιός, λογοτέχνης, μεταφράστρια και ποιήτρια η Πίτσα Μπουρνόζου σφράγισε με το ταλέντο της κάθε μορφή τέχνης που υπηρέτησε. Μοναδική και αξεπέραστη, χάρισε φως ζωής και μαγεία στο κοινό της. Με τους ρόλους της κέρδισε τη συμπάθεια του κοινού, με τη δροσιά και την ειλικρίνεια της. Η υπόκριση της σε κάθε ρόλο της ήταν ένα μεγάλο μάθημα ηθοποιίας. Τρυφερή, διακριτική και συγκλονιστική κρατήθηκε μακριά από το εμπορικό κύκλωμα δημιουργώντας μια μυστηριώδη έλξη ανάμεσα σε αυτήν και το κοινό. Ο θάνατος της το Γενάρη του 2007 στέρησε τον Ελληνικό πολιτισμό από ένα μαγικό πρόσωπο αφήνοντας πίσω της μνήμες που δεν σβήνουν. Ποια ήταν όμως  η Πίτσα Μπουρνόζου;

Γεννημένη (ως Καλλιόπη) στις 23 Φεβρουαρίου 1945,(δεύτερη στη σειρά ανάμεσα σε τέσσερα κορίτσια) από μικρή έδειξε το ταλέντο της. Μαζί με το Σταμάτη Φασουλή, μαθητές και οι δύο στο Ινστιτούτο Αγγλικών IAS, έπαιξαν στη παράσταση «Γυάλινος  κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς. Η μικρή Καλλιόπη ερμηνεύει μοναδικά το ρόλο της Αμάντα και μαγεύει το κοινό από τη πρώτη ερασιτεχνική εμφάνιση της. Τελειώνοντας τα γυμνασιακά της χρόνια ξεκίνησε σπουδές στη Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, από την οποία αποφοίτησε με άριστα το 1968. Οι θεατρικές σπουδές της θα ολοκληρωθούν στο London School of Dramatic Art.

Η πρώτη θεατρική εμφάνιση της, έγινε το 1966 μαθήτρια ακόμη της Δραματικής με το έργο «Η δολοφονία του Μαρά» του Πέτερ Ούλριχ Βάις.Στον κινηματογράφο οι πρώτοι ρόλοι είναι σε ταινίες μικρού μήκους: «Οι Δούλες»(1969), «Πρόταση για ασφαλτόστρωση»(1979) και «Το Πρωινό»(1981). Η τηλεόραση μπήκε στη ζωή της από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70. Με πολλές συμμετοχές σε αξιόλογα σίριαλ κατάφερε να κερδίσει και το τηλεοπτικό κοινό αφού μας έδωσε... μοναδικές στιγμές! Από το «Βίβα Κατερίνα»(1973), την  «Ετυμηγορία»(1975) μέχρι και το θρυλικό «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη. Έντονη υπήρξε και η παρουσία της στο «Θέατρο της Δευτέρας»: «Αλέτρι και Άστρα», «Ρομανσέρο» και «Γαμήλιο Εμβατήριο».

Στο θέατρο η Πίτσα βρέθηκε δίπλα σε σπουδαίους του χώρου παίζοντας ένα πλήθος από ρόλους, με ιδιαίτερη επιτυχία. Οι ερμηνείες της παρέμειναν ανεπανάληπτες και υπήρξαν καλλιτεχνικά ορόσημα στην ιστορία του θεάτρου. Όνειρο της (σύμφωνα με όσα έγραψε η αδελφή της Λουκία) ήταν να φτιάξει ένα θέατρο στο πατρικό της  σπίτι.Έκανε όνειρα πώς θα χρησιμοποιούσε το ισόγειο του σπιτιού για καμαρίνια, φουαγιέ κ.λ.π. και το επάνω θα το διαμόρφωνε σε αίθουσα θεάτρου. Μιλούσε με λαχτάρα γι' αυτό αλλά τελικά δεν...

Παράλληλα με την υποκριτική είχε πάρει μαθήματα πιάνου, βιολιού και κιθάρας  και μαθήματα χορού/κίνησης στο City Literary Institute of London με τον Ρόναλντ Ουίλσον, στη Ζουζού Νικολούδη, στην Ερση Πίττα, στον Ντανιέλ Λομμέλ, στην Καίη Χόλντεν, κλασσικού μπαλέτου στη Σόνια Μοριάνοβα και ρυθμικής στις Emmy Speck και Μatey-Ρουσοπούλου. Η Πίτσα Μπουρνόζου δίδαξε σε θεατρικές σχολές και εργαστήρια(Αυτοσχεδιασμό,κινησιολογία, έκφραση) σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε σκηνικά και κοστούμια.

Ως ανήσυχο άτομο που ήταν άφησε τα χνάρια της και στη ποίηση. Αξιόλογα λογοτεχνικά περιοδικά φιλοξένησαν στις σελίδες τους ποιήματα της κερδίζοντας σταδιακά και αυτό το χώρο. Έγραψε επίσης θεατρικά και  διηγήματα.

Στις 5 Ιανουαρίου 2007, και ενώ ήδη «περπατούσε» στην έκτη δεκαετία της ζωής της, έφυγε μακριά μας αφήνοντας, ως παρακαταθήκη ένα αξιόλογο έργο. Για την ιστορία είχε προλάβει να τιμηθεί με μετάλλιο από τον Δήμο Ελευσίνας για απαγγελία ενώ υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) και της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων (ΕΠΟΣ). Λίγες μέρες πριν από το θάνατό της πήρε μέρος σε μία έκθεση στην Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία με πρωτότυπα δικά της σχέδια στον υπολογιστή.

Σήμερα μια δεκαετία από το θάνατο της, η πορεία της στο χώρο του θεάματος εξακολουθεί να φωτίζει το δρόμο των νέων καλλιτεχνών.