Η "Βίβλος" των κινηματογραφικών απαγωγών!!!

Η απαγωγή αποτελεί ένα από τα πιο βαριά κακουργήματα και στην Ελλάδα. Αρκετές είναι οι υποθέσεις που απασχόλησαν τις Ελληνικές Αρχές αλλά και τους απλούς πολίτες που παρακολουθούσαν λεπτό προς λεπτό τις εξελίξεις, μέσα από τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Από την υπόθεση Μαρσελίνο το 1990 μέχρι την απαγωγή του Μιχάλη Λεμπιδάκη που απασχόλησε τη κοινή γνώμη το 2017, μετά την απελευθέρωση του, οι απαγωγές πασίγνωστων επιχειρηματιών αποτελούν πλέον σύνηθες φαινόμενο και στη χώρα μας. Σε σχέση με άλλες χώρες, οι απαγωγές δεν αποτελούν το νούμερο ένα συνηθισμένο κακούργημα στην Ελλάδα. Ωστόσο κάποιες από αυτές συγκλόνισαν το πανελλήνιο, τόσο για τις ιδιαιτερότητες που είχαν όσο και για τον τρόπο με τον οποίο εξελίχτηκαν και κατέληξαν.

Ο Ελληνικός κινηματογράφος δεν θα μπορούσε να μην καταγράψει αυτό το κοινωνικό φαινόμενο από τα πρώτα του κιόλας βήματα. Το 1925 γυρίζεται η "Απαγωγή της νύφης", μια τρίπρακτη κωμωδία μήκους 1800 μέτρων που αφορούσε την ιστορία ενός βαριά ερωτοχτυπημένου άνδρα, ο οποίος απήγαγε την κοπέλα, που διακαώς επιθυμούσε να παντρευτεί. Αρκετά χρόνια αργότερα το 1964, ο Κώστας Καραγιάννης γυρίζει ίσως την καλύτερη ταινία του με τίτλο "Η Απαγωγή". Μια αστυνομική περιπέτεια με τον Τίτο Βανδή στο ρόλο ενός αστυνομικού που προσπαθεί να διαλευκάνει την υπόθεση της απαγωγής ενός υιοθετημένου παιδιού, παρά τη θέληση των θετών γονιών του. Άψογα σκηνοθετημένη από έναν σκηνοθέτη που δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο καλές δουλειές, έχει επιρροές από γαλλικά φιλμ νουάρ. Από τους ηθοποιούς ξεχωρίζουν η Γκέλυ Μαυροπούλου και ο Στέφανος Στρατηγός. "Η Απαγωγή" κάνει πρεμιέρα στις 12 Οκτωβρίου 1964 συγκεντρώνοντας 182.458 θεατές στις αίθουσες πρώτης προβολής.

Το 1969 η Φίνος Φιλμ παρουσιάζει τη ταινία "Πανικός". Μια σπείρα κακοποιών απαγάγει τον μικρό Τάσο Μαρά ενώ αυτός ήταν στην παραλία με την γκουβερνάντα του. Οι απαγωγείς ζητάνε λύτρα για την απελευθέρωσή του από την οικογένεια του παιδιού, τον επιχειρηματία Μάρκο Μαρά και τη μητέρα Έλενα Μαρά. Πρόκειται για μια γνήσια αστυνομική περιπέτεια που κρατάει ψηλά το ενδιαφέρον του θεατή χάρη στην άψογη σκηνοθεσία του Σταύρου Τσιώλη, ο οποίος εισάγει το στοιχείο της αγωνίας από τα πρώτα κιόλας καρέ. Η σκοτεινή φωτογραφία, οι σκηνές καταδίωξης και η μουσική του Κώστα Καπνίση δίνουν πόντους στο αποτέλεσμα. Στα σύν της ταινίας το σκηνοθετικό σεργιάνι σε διάφορα σημεία της Αθήνας αλλά και των περιχώρων της, όπως ο Άλιμος, η Καστέλλα και φυσικά η βίλα Καζούλη, όπου βρίσκεται το κρησφύγετο των απαγωγέων. Η σκηνή όπου ο μικρούλης Τάσος Δαρδαμάνης παίζει στη παραλία με την Έλια Καλλιγεράκη (κάτω από τις μελωδίες του Κώστα Καπνίση) είναι πραγματικά κομμάτι ανθολογίας. Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους το Νοέμβριο του 1969 ενώ το εξαιρετικό σάουντρακ (που βραβεύτηκε στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε αναλογικό ή ψηφιακό δίσκο. 

"Πανικός": Τασούλης Δαρδαμάνης & Νίκος Γαλανός.

Το 1972 άλλη μια ταινία στηρίζεται στο ίδιο περίπου στόρι. Στους "Εκβιαστές" του Παύλου Φιλίππου έχουμε την απαγωγή της κόρης ενός εφοπλιστή με απώτερο σκοπό τον εκβιασμό του τελευταίου να μεταβιβάσει στη σπείρα μέρος φορτίου ναρκωτικών που διακινεί. Στο καστ της ταινίας ξεχωρίζουν ο Ντίνος Ηλιόπουλος (σε ασυνήθιστο ρόλο) και η νεαρή τότε Άννα Βαγενά, την ίδια χρονιά που είχε παίξει στο "Προξενιό της Άννας" του Παντελή Βούλγαρη. Τα γυρίσματα έγιναν στη Αθήνα, στο Πειραιά και το Ναύπλιο. Το σάουντρακ φέρει την υπογραφή του Γιάννη Σπανού  και τραγουδά η αξέχαστη Σάσα Καστούρα.

Ένα χρόνο μετά τους "Εκβιαστές" ο Βαγγέλης Σερντάρης μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή "Ζήτημα ζωής και θανάτου". Εδώ η σύζυγος ενός εφοπλιστή πέφτει θύμα απαγωγής από μία συμμορία, οι οποίοι εκβίαζαν τον αδελφό της, μέχρι τη στιγμή που αυτός σκοτώνει ένα μέλος της και αυτοκτονεί. Ο σύζυγός της, σε συνεργασία με την αστυνομία, κάνει τα πάντα για να τη βρει και να την ελευθερώσει. Πρωταγωνίστρια είναι η Έλενα Ναθαναήλ ενώ ίσως θα έπρεπε να γίνει αναφορά στον εξαίρετο ηθοποιό Φάνη Χηνά, ο οποίος με μοναδική ίσως τη παρουσία του στο φιλμ "Ναι μεν αλλά", δεν πήρε ποτέ την αναγνώριση που άξιζε στο ταλέντο του. Παρά την άψογη παραγωγή του Κλέαρχου Κονιτσιώτη και τα τρανταχτά ονόματα των πρωταγωνιστών, το φιλμ εισπρακτικά δεν πάει καλά.

Για το τέλος άφησα δυο απαγωγές σε...κωμωδίες!!! Ναι, ο ελληνικός κινηματογράφος είχε την ιδέα να ρίξει μια ειρωνική ματιά στο κάθε άλλο παρά ελαφρύ θέμα των απαγωγών. Η πρώτη το 1961 στη κομεντί της Φίνος Φιλμ "Η Λίζα και η άλλη" με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα να χρησιμοποιεί ως δόλωμα την Αλίκη Βουγιουκλάκη για να εντοπίσει που βρίσκεται η κόρη του. Τελικά η Αλίκη, ως Λίζα, πέφτει θύμα απαγωγής!

"Η Λίζα και η Άλλη":Βασίλης Μαυρομάτης, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Γιώργος Λευτεριώτης & Γιώργος Τσιτσόπουλος.

Το 1975 με το τέλος της χούντας και την έντονα αισιόδοξη διάθεση που κυριαρχούσε ο Γιάννης Δαλιανίδης γυρίζει τη κωμωδία "Ο Τρομοκράτης". Κεντρικοί ήρωες μια παρέα νέων που στην αναζήτηση χρημάτων για να φτιάξουν ένα κόμμα αποφασίζουν να απαγάγουν έναν επιχειρηματία, ζητώντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό το οποίο θα χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες του κόμματος. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα όμως καθώς οι συγγενείς και συνεργάτες του απαχθέντος δεν ενδιαφέρονται να σωθεί ο άνθρωπος τους. Πρωταγωνιστής ο Κώστας Βουτσάς, που ως καλό ανθρωπάκι δίνει το ευχάριστο φινάλε!!!

"Ο Τρομοκράτης" (1975).

Αυτές ήταν οι υποθέσεις απαγωγών που καταγράφηκαν στην εγχώρια κινηματογραφική μυθολογία.