Στέλιος Καζαντζίδης - Τραγούδια Καρέ - Καρέ

Αναμφισβήτητα ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε το μεγαλύτερο είδωλο τραγουδιστή που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Με τις υψηλότερες πωλήσεις δίσκων και τις πιο μεγάλες και αξεπέραστες επιτυχίες. Αν και τα τραγούδια που ηχογράφησε σε δίσκους  ξεπερνούν τα 1500, εν τούτοις οι κινηματογραφικές του συμμετοχές είναι μόλις 23. Επίσης τα τραγούδια που τραγούδησε και γράφτηκαν για τις ανάγκες κάποιας ταινίας είναι και αυτά λιγοστά. Το 1960 ο Ροβήρος Μανθούλης γυρίζει τη θρυλική "Κυρία Δήμαρχο" με πρωταγωνιστές την Γεωργία Βασιλειάδου και τον Βασίλη Αυλωνίτη. Σε μια προεκλογική «συνεστίαση» στη ταβέρνα που διατηρεί η πρωταγωνίστρια  εμφανίζονται για πρώτη φορά στο πανί ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα, ως το  δημοφιλέστερο καλλιτεχνικό ζευγάρι της εποχής. Ακούγονται να τραγουδάνε δύο από τις πιο γνωστές και μεγαλύτερες επιτυχίες τους που είχαν κυκλοφορήσει σχετικά πρόσφατα: "Για μας ποτέ μη ξημερώσει" και τη θρυλική "Ζιγκουάλα" που ήταν το «σουξέ» της χρονιάς ως συνέχεια της "Μαντουμπάλας".

Από την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Καζαντζίδη στην ταινία "Η κυρία Δήμαρχος".

Δύό χρόνια αργότερα, το 1962 δηλαδή, Καζαντζίδης και Μαρινέλλα κάνουν την δεύτερη εμφάνιση τους στη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά σε ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά μελό του ελληνικού σινεμά. Τραγουδούν το "Φεύγω με πίκρα στα ξένα" στο φιλμ "Κλάψε φτωχή μου καρδιά" του Κώστα Στράντζαλη. Το συγκεκριμένο τραγούδι το είχαν ηχογραφήσει το 1958 σε δισκάκι 45 στροφών.Το 1965 ο Στέλιος Καζαντζίδης θα εμφανιστεί ούτε λίγο ούτε πολύ σε επτά ταινίες: "Παίξε μπουζούκι μου γλυκό", "Αφήστε με να ζήσω", "Προδομένη", "Τιμωρία", "Οι καταφρονεμένοι", "Δε μπορούν να μας χωρίσουν" και "Οι αδίστακτοι". Σε όλες αυτές τις ταινίες έχει στο πλευρό του πάντα την Μαρινέλλα και μαζί τραγουδούν μεταξύ άλλων:«Εμείς μαζί θα ζήσουμε», «Με το βοριά» και «Τα μουτζουρωμένα χέρια».

Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και Κούρκουλος στην ταινία "Οι Αδίστακτοι".

Στους "Αδίστακτους" του Ντίνου Κατσουρίδη το μυθικό ζευγάρι θα κάνει την καλύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση ερμηνεύοντας μαζί με τον πρωταγωνιστή του φιλμ, τον Νίκο Κούρκουλο, το μοναδικό «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός». Ένα τραγούδι που δεν κυκλοφόρησε ποτέ στις 45 στροφές κι εκδόθηκε για πρώτη φορά σε δίσκο το 1988, μέσα από το άλμπουμ «Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον ελληνικό κινηματογράφο» με ακυκλοφόρητα ως τότε μουσικά θέματα και τραγούδια που είχε γράψει ο συνθέτης για το σινεμά. Καζαντζίδης και Μαρινέλλα θα εμφανιστούν μαζί για τελευταία φορά στο πανί το 1966, με το «Να φύγω-να φύγω» στο φιλμ του Ανδρέα Κατσημιτσούλια "Άγγελοι της αμαρτίας". Λίγο αργότερα θα χωρίσουν και προσωπικά και καλλιτεχνικά.

Ο χωρισμός του με την Μαρινέλλα και η απόφαση του να απομακρυνθεί από τα νυχτερινά κέντρα τον οδηγούν να «χρησιμοποιήσει» τον κινηματογράφο ως αποκλειστικό μέσο «επικοινωνίας» με το πολυπληθές και φανατικό κοινό του, αλλά και ως μέσο διαφήμισης των νέων τραγουδιών που συνεχίζει να ηχογραφεί. Οι σεναριακές ανάγκες τον επιβάλλουν πλέον και κινηματογραφικά ενώ τον βλέπουμε για πρώτη φορά να «παίζει» κιόλας, αφού έχει μείνει παροιμιώδης ο σύντομος διάλογος του με τον αξέχαστο πρωταγωνιστή της ταινίας "Ο γίγας της Κυψέλης"(1968), Νίκο Ρίζο, ο οποίος τον παρακαλά να τον κάνει λαϊκό τραγουδιστή κι εκείνος του απαντά «άσε φαβορίτες κι έλα να τα ξαναπούμε»! Δύο χρόνια αργότερα ο Στέλιος θα ξανασυναντηθεί με τον Νίκο Ρίζο, αυτή τη φορά για τις ανάγκες του φιλμ του Κώστα Καραγιάννη "Φουκαράδες και λεφτάδες". Αυτή ήταν και η τελευταία εμφάνιση του μεγάλου ερμηνευτή σε κινηματογραφική ταινία. Βέβαια στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60 θα τον δούμε και στις ταινίες:"Σαπίλα και αριστοκρατία"(1967) του Κώστα Καραγιάννη, "Ο Γεροντοκόρος"(1967) του Ορέστη Λάσκου και "Οι άντρες δε λυγίζουν ποτέ"(1968),επίσης του Κώστα Καραγιάννη.

Για την ιστορία να πούμε ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν πέρασε ποτέ τις πύλες της Φίνος Φιλμ ενώ μοναδικά έχει ερμηνεύσει σε δίσκους 45 στροφών την «Άπονη ζωή» από την ταινία "Τα κόκκινα φανάρια" και την «Αθήνα» από την ταινία – ντοκιμαντέρ "Ελλάς, η χώρα των ονείρων". Οι συγκεκριμένες εκτελέσεις δεν είναι οι αυθεντικές των ταινιών αλλά αποτελούν σπάνια ντοκουμέντα της εποχής. Οι ασπρόμαυρες ταινίες που ομόρφυνε με την παρουσία του ο Καζαντζίδης δεν ήταν όλες πρώτης γραμμής. Η συμμετοχή του βασίζονταν περισσότερο σε διαπροσωπικές σχέσεις που είχε με τους συντελεστές των ταινιών. Αυτή η ιδιαίτερη σχέση τον οδήγησε να συμμετάσχει σε μια σειρά ταινιών, εξαργυρώνοντας τη φήμη και την παθολογική αγάπη που έτρεφαν στο πρόσωπό του τα λαϊκά -και όχι μόνο- στρώματα. Κι ευτυχώς που συνέβη το γεγονός αυτό, γιατί έτσι μπορούμε να τον χαρούμε σε μια εποχή από την οποία το οπτικό υλικό είναι ελάχιστο.

Η συλλογή που σας παραθέτω κυκλοφόρησε το 2006 από τη Minos EMI, με διαφορετικό εξώφυλλο και διαφορετικό τίτλο.

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ.