Ο Λαμπρούκος με τις τρείς κινηματογραφικές καριέρες!!!

Η κινηματογραφική καριέρα του Λάμπρου Κωνσταντάρα χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Αρχικά  υπήρξε ζεν πρεμιέ, συνέχισε ως πατέρας των μεγάλων πρωταγωνιστριών και κατέληξε ως ώριμος Καζανόβας που κυνηγά τις μικρούλες. Πληθωρικός στις εκφράσεις του άφησε παρακαταθήκη σπουδαίες ταινίες ενώ τιμήθηκε και με το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στον "Μπλοφατζή"(1969) του Βασίλη Γεωργιάδη. Η κινηματογραφική του πορεία ξεκίνησε με τη ταινία "Το τραγούδι του χωρισμού"(1939) και μέχρι το φινάλε  γύρισε περίπου 70 ταινίες. Οι περισσότερες με τον κινηματογραφικό οργανισμό Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, οι καλύτερες όμως με τη Φίνος Φιλμ. Η σχέση του με τον Φίνο υπήρξε καθοριστική και με κύρια όπλα το ταλέντο του και φυσικά τη γοητεία του διακρίθηκε στις πρώτες ταινίες της θρυλικής εταιρείας όπως: "Η Φωνή της καρδιάς"(1943), "Μαρίνα"(1947), "Εκείνες που δεν πρέπει ν΄αγαπούν"(1951),"Ούτε γάτα,ούτε ζημιά"(1955), "Η Άγνωστος"(1956) και "Αντίο Ζωή"(1959).

Με την Ελένη Χατζηαργύρη στο "Αντίο Ζωή" - 1959.

Με την ακαταμάχητη γοητεία του σαγηνεύει τις γυναίκες. Για την ιστορία η φιλμογραφία του ξεκινά την δεκαετία του 30 στη Γαλλία με τις ταινίες: "Σχολείο Γυναικών", "Ο Κουρσάρος" και "Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία", φιλμ για τα οποία δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία. Ως "πατέρας" έγραψε τη δική του ιστορία στη μεγάλη οθόνη. Αυστηρός, αλλά πάντα μπλεγμένος στα δίχτυα της κόρης του τον απολαύσαμε δίπλα στις Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Νίκη Λινάρδου, Ξένια Καλογεροπούλου, Κατερίνα Γώγου και Άννα Φόνσου.

Με την κινηματογραφική του κόρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη στα γυρίσματα της κομεντί "Η Λίζα και η άλλη" - 1961.

Το 1964 είναι μια από τις σημαντικότερες χρονιές για τον Λάμπρο. Εμφανίζεται ως ο απόλυτος πλέον πρωταγωνιστής στη ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "Η Βίλα των οργίων" και ένα χρόνο μετά έρχεται ο θρυλικός "Μαυρογιαλούρος" στο φιλμ "Υπάρχει και φιλότιμο". Έναν ρόλο που πρωτόπαιξε στο θέατρο Τέχνης ο Βασίλης Διαμαντόπουλος και μια σεζόν πριν τη ταινία στο θέατρο Βεργή ο ίδιος ο Λάμπρος.

Ο Λάμπρος ως Υπουργός Μαυρογιαλούρος στο "Υπάρχει και φιλότιμο" (1965). Μαζί του η Νίκη Λινάρδου.

Παράλληλα εμφανίζεται στο πλευρό της Ρένας Βλαχοπούλου στη "Χαρτοπαίχτρα" και δένει κινηματογραφικά με την Μαίρη Αρώνη στις κωμωδίες "Μικροί και μεγάλοι εν δράσει" και "Η γυναίκα μου τρελάθηκε".

Χαρακτηριστικές σκηνές από την κωμωδία "Η Γυναίκα μου τρελάθηκε" - 1966.

Η ταινία με την οποία ξεκινά η τρίτη κινηματογραφική περίοδος του Λάμπρου είναι το "Κάτι κουρασμένα παλικάρια"(1967).Το στόρι δίνει την ευκαιρία στον κορυφαίο ηθοποιό να φτιάξει τον τύπο του μεσήλικα που περνάει κρίση νεότητας και κυνηγάει μικρούλες για να νιώσει και ο ίδιος μικρός. Το ρόλο αυτό θα τον επαναλάβει πολλές φορές στην καριέρα του, στο θέατρο, στον κινηματογράφο αλλά και στην τηλεόραση  στο σίριαλ "Εκείνες κι εγώ".

"Κάτι κουρασμένα Παλικάρια" - 1967.

 Η συνεργασία του με τον Φίνο θα διακοπεί τα επόμενα χρόνια αφού ο Λάμπρος θα ενταχθεί στο δυναμικό του κινηματογραφικού οργανισμού Καραγιάννης- Καρατζόπουλος. Από τις καλύτερες παρουσίες του στη νέα κινηματογραφική του στέγη είναι ο "Γεροντοκόρος"(1967) και φυσικά ο "Μπλοφατζής" που θα του χαρίσει το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η συνεργασία του στο φιλμ αυτό, με τον Βασίλη Γεωργιάδη, του μένει αξέχαστη αφού είναι ίσως ο μοναδικός σκηνοθέτης που του δίνει την ευκαιρία μέσα από έναν κωμικό ρόλο να βγάλει προς τα έξω κι άλλες πτυχές του υποκριτικού του ταλέντου.

Η βράβευση του στο φεστιβάλ έγινε στην αίθουσα της Εταιρείας των Μακεδονικών Σπουδών και ο Λάμπρος παρέλαβε το βραβείο από τα χέρια του τότε υπουργού πολιτισμού Κωνσταντίνου Βοβολίνη. Ο ίδιος πίστευε πως το βραβείο έπρεπε να το είχε μοιραστεί με τον Βασίλη Γεωργιάδη, αφού εκείνος τον καθοδήγησε με την απίστευτη σκηνοθετική του άποψη.

Από τη βράβευση του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία του στο "Μπλοφατζή".

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας καθόλη την πορεία του στη μεγάλη οθόνη συνάντησε πολλές παρτενέρ. Έδεσε όμως απόλυτα με τη Μάρω Κοντού, η οποία τον λάτρευε κι αισθανόταν ιδιαίτερη ασφάλεια κοντά του. Συναντήθηκαν σε 12 ταινίες και δεν υπήρξαν ποτέ ζευγάρι στη ζωή. Οι ίδιοι ωστόσο στις συνεντεύξεις τους άφηναν υπονοούμενα γνωρίζοντας ότι ένας τέτοιος μύθος θα βοηθούσε πολύ στην εισπρακτική επιτυχία των ταινιών τους.

Από τα αγαπημένα κινηματογραφικά ζευγάρια, ο Λάμπρος και η Μάρω. Εδώ τους βλέπουμε στην κωμωδία "Κρίμα το Μπόι σου"(1970). 

Σε όλη την κινηματογραφική του πορεία ο Λάμπρος τραγουδούσε στις ταινίες του ,βέβαια μόνο όταν το απαιτούσε ο ρόλος του. Ήταν ιδιαίτερα καλλίφωνος.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας τραγουδά με το Γιώργο Ζαμπέτα στην κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη "Ο Τρελός τα χει 400". Μαζί τους ο Θάνος Μαρτίνος.

Το 1976 ηχογραφεί το δίσκο "40 χρόνια θέατρο: Τα Κωμικοτραγικά" με τη μουσική του γιου  του Δημήτρη Κωνσταντάρα. Ένας δίσκος ιστορικός, μελωδικός και ευαίσθητος, δυσεύρετος σήμερα.

Η επιστροφή του στη Φίνος Φιλμ θα γίνει το 1973 με την κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου "Ο Φαντασμένος". Από το 1978 που ξεκινούν τα προβλήματα στην υγεία του απομακρύνεται από κάθε δραστηριότητα. Το 1981 και ενώ όλα δείχνουν ότι η υγεία του έχει αποκατασταθεί ξεκινά τα γυρίσματα της ταινίας "Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ", η οποία έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα του μεγάλου κωμικού.

"Ο Φαντασμένος" - 1973

"Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ" - 1981

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, στις 28 Ιουνίου 1985. Δεν έζησε τον μύθο του αλλά με την αρρενωπή κορμοστασιά του, το ταλέντο του, τους μορφασμούς και τις γκριμάτσες του θα μεγαλώνει πολλές γενιές Ελλήνων.

Με την Άννα Φόνσου στο "Αγοροκόριτσο" - 1959

Με την Τζένη Καρέζη στο "Τρελοκόριτσο" - 1958

Με τις κυρίες Μάρθα Βούρτση, Βίλμα Κύρου, Καίτη Λαμπροπούλου και Χλόη Λιάσκου στην παράσταση "Κορίτσια στη Θάλασσα" (Καλοκαίρι 1963).